Δεν είναι σχήμα λόγου ότι η επίθεση στους εργαζόμενους γίνεται κατά κύματα και κάθε φορά όλο και πιο άγρια. Ιδιαίτερα αυτές τις μέρες επιχειρείται μια ευρύτερου χαρακτήρα επίθεση που, στο βαθμό που περάσει, η ζωή του κόσμου της δουλειάς θα γίνει δυσβάσταχτη. Η ανέχεια και η εξαθλίωση θα αγκαλιάσουν το σύνολο σχεδόν των εργαζόμενων. Και αυτό ακριβώς επιχειρείται αυτή την περίοδο από τους τροϊκανούς αφέντες, το μεγάλο κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο. Και το πολιτικό τους προσωπικό έτοιμο, όπως πάντα, να προωθήσει και να επιβάλει όλους τους αντεργατικούς και αντιλαϊκούς σχεδιασμούς και τις απαιτήσεις τους.
Είναι ολοφάνερο ότι το κεφάλαιο, αξιοποιώντας τους συσχετισμούς δυνάμης που διαθέτει, έχει πλήρως αποθρασυνθεί και προχωρά σε επίδειξη δύναμης. Σ’ αυτές τις συνθήκες, όπου απαιτείται μια γενικευμένη και διαρκήςά αντίσταση των εργαζόμενων μαζών, οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, όπως κάνουν εδώ και πολλές δεκαετίες, αναλαμβάνουν μέσω του λεγόμενου κοινωνικού διαλόγου να διαπραγματευτούν με τον ΣΕΒ και γενικότερα με τους εκπροσώπους του κεφαλαίου ποια και πόσα από τα αντεργατικά μέτρα θα αποδεχτούν. Εδώ και 2-3 δεκαετίες τον ίδιο “κοινωνικό διάλογο” κάνουν, πάντα με τα ίδια αποτελέσματα και σε βάρος των εργαζομένων. Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ έχουν αντικαταστήσει τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων για αντίσταση και διεκδίκηση με την πολιτική του λεγόμενου κοινωνικού διαλόγου με την πολιτική της ταξικής συνεργασίας, που οδηγούν στην υποταγή στο κεφάλαιο και στις κυβερνήσεις του. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα για τους εργαζόμενους, που βλέπουν την αντεργατική επίθεση να γίνεται ανελέητη και τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ να μην θέλουν να εξασφαλίσουν τη δυνατότητα στους εργαζόμενους να αντισταθεούν. Και όταν αναγκάζονται να κηρύξουν απεργίες, το κάνουν για την τιμή των όπλων και όχι με στόχο την κλιμάκωσή τους και την ενίσχυση της πάλης και του συσχετισμού δύναμης των εργαζομένων. Αυτή είναι η δουλειά των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ. Ουσιαστικά δεν εκπροσωπούν τους εργαζόμενους και τα συμφέροντά τους αλλά είναι εκπρόσωποι των συμφερόντων του κεφαλαίου. Άλλωστε, στελέχη των αστικών πολιτικών κομμάτων είναι καθώς και της κυβέρνησης.
Να, λοιπόν, ποιοι είναι οι λόγοι που το κεφάλαιο αποθρασύνεται και κάνει επίδειξη δύναμης και κάθε φορά απαιτεί να επιβάλει την εφαρμογή όλο και περισσότερων αντεργατικών μέτρων και ρυθμίσεων.
Βέβαια, όταν το κεφάλαιο θέλει να επιβάλει, ας πούμε, πέντε απαιτήσεις του, εμφανίζεται να θέλει περισσότερες για να καταλήξει στη συνέχεια, μέσα από το λεγόμενο κοινωνικό διάλογο, σ’ αυτά που ήθελε να επιβάλει αυτή την περίοδο. Έρχονται μετά οι εργατοπατέρες να πούνε στους εργαζόμενους πως μέσα από το “σκληρό διάλογο σώσανε κάποιες κατακτήσεις”. Αυτό ακριβώς το έργο επαναλαμβάνεται εδώ και πολλά χρόνια και έχει γίνει τρόπος λειτουργίας και σχέσεων ανάμεσα στη ΓΣΕΕ και τον ΣΕΒ.
Όπως διέρρευσε στο λεγόμενο κοινωνικό διάλογο, η εργοδοτική πλευρά εμφάνισε μια λίστα που περιλαμβάνει εννέα θέματα που την ενδιαφέρουν. Από την πλευρά των εργατοπατέρων δεν τέθηκε κανένα αίτημα. Όχι ότι θα είχε κάποια ιδιαίτερη αξία, απλώς το αναφέροουμε μόνο και μόνο για να φανεί το μέγεθος υποταγής των υποτιθέμενων εκπροσώπων της εργατικής πλευράς. Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, μέσα από το διάλογο με τις εργοδοτικές οργανώσεις, εκπροσωπούν τα δικά τους ταξικά συμφέροντα, εκείνα της εργατικής αριστοκρατίας των επαγγελματιών συνδικαλιστών που αποτελούν το στελεχιακό δυναμικό της γραφειοκρατίας του συνδικαλιστικού κινήματος. Ένα στρώμα διαμορφωμένο εδώ και δεκαετίες, με υψηλές απολαβές και προνόμια οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά, που όταν αποτραβιούνται από τη λεγόμενη συνδικαλιστική δράση καταλαμβάνουν βουλευτικά και υπουργικά αξιώματα, γραμματειακές θέσεις σε υπουργεία, διοικητικές θέσεις σε οργανισμούς του δημοσίου και των ΔΕΚΟ κ.λπ.
Να, λοιπόν, γιατί αυτό το στρώμα των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ δεν θέλει και δεν μπορεί να εκπροσωπήσει και να υπηρετήσει τα ταξικά συμφέροντα της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων.
Ήδη οι μισθοί των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση. Με βάση τα στοιχεία που συγκέντρωσε το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας για το 2011, το 26,8% των εργαζομένων, δηλαδή 712.700 εργαζόμενοι, έχουν υποχρεωθεί να υπογράφουν ατομικές συμβάσεις εργασίας με χαμηλότερους μισθούς από αυτούς που προβλέπονται στις κλαδικές συμβάσεις. Έχουν μειωθεί οι μισθοί μέχρι και 42%, και αυτή η εξέλιξη συνεχίζεται. Οι εργοδότες χρησιμοποιούν και αξιοποιούν την αντεργατική νομοθεσία, ιδιαίτερα αυτή του 2011, για να διαμορφώσουν μισθούς πείνας. Και βέβαια, τίποτα δεν τους αρκεί και απαιτούν όλο και περισσότερα. Στην κατεύθυνση αυτή αξιοποιούν τη μαύρη λίστα που συνέταξαν οι τροϊκανοι ενόψει του νέου μνημονίου.
Έτσι, στο τραπέζι των “διαπραγματεύσεων” μεταξύ των εργοδοτικών οργανώσεων και των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ, οι πρώτοι θέτουν όλο το πακέτο μέτρων της τρόϊκας που αποτελεούν και δικές τους απαιτήσεις.
-Να καταργηθεί με νόμο κάθε νομοθετική ρύθμιση, ακόμη και υπουργική απόφαση ή προεδρικό διάταγμα, που προβλέπουν τη χορήγηση του 13ου και 14ου μισθού. Να σημειώσουμε πως η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού θα οδηγήσει στη μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων κατά 15%.
- Για τις συλλογικές συμβάσεις να καταργηθεί η ρύθμιση του Ν. 1876/1990, σύμφωνα με την οποία έξι μήνες μετά τη λήξη μιας συλλογικής σύμβασης και εφόσον δεν υπογραφεί νέα όλοι οι όροι της μεταφέρονται στις ατομικές συμβάσεις.
- Διαιτησία. Να αλλάξει η διαδικασία της διαιτησίας και της μεσολάβησης έτσι ώστε να λαμβάνονται υπόψη οικονομικές αναλύσεις, πέραν των νομικών, με στόχο τη βελτίωση της αποτελεσματικότητάς τους. Επίσης, για να ξεκινήσει η διαδικασία της διαιτησίας πρέπει να συμφωνήσουν και οι δύο πλευρές, εργοδοτική και εργατική.
- Να δοθεί με νόμο η δυνατότητα μείωσης των ημερήσιων ωρών απασχόλησης, πέραν της δυνατότητας που ήδη υπάρχει για μείωση των ημερών απαχόλησης.
Επιπλέον, στους εποχικούς κλάδους να δοθεί η δυνατότητα εξαιρέσεων από τις ρυθμίσεις που υπάρχουν για υπερωρίες, ωράριο εργασίας και απασχόληση Σαββατοκύριακα.
Επίσης, στα ιδιωτικά σχολεία να επιτραπεί η αύξηση των ωρών διδασκαλίας.
- Για τις ωριμάνσεις. Θέσπιση νομοθετικής διάταξης που θα παγώνει ή θα καταργεί τις ωριμάνσεις, τριετίες, σε όλες τις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα.
-Να καταργηθούν όσα προνόμια είχαν εξασφαλίσει οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ όταν αυτές ήταν κρατικές.
- Επίσης να καταργηθεί η μονιμότητα στις ΔΕΚΟ και να επιτρέπονται οι απολύσεις.
-Μείωση των εργοδοτικών εισφορών.
Αυτή η μαύρη αντεργατική λίστα βρίσκεται για προώθηση στην ημερήσια διάταξη και σε “διαβουλεύσεις” τόσο μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας όσο και μεταξύ εργοδοτικών οργανώσεων και ΓΣΕΕ. Ένα είναι βέβαιο. Το μεγάλο κεφάλαιο, ξένο και ντόπιο, τροϊκανοί και το ντόπιο αστικό πολιτικό προσωπικό είναι διατεθειμένοι να τσακίσουν ό,τι έχει απομείνει από εργατικά δικαιώματα για πιο φτηνή εργασία και για πιο μεγάλα κέρδη για το κεφάλαιο. Κυρίως να τσακίσουν τη δυνατότητα της εργατικής τάξης και όλου του κόσμου της δουλειάς να αντισταθεί στην αντεργατική λαίλαπα.
Η συμμαχική κυβέρνηση των αστικών πολιτικών δυνάμεων έχει αναλάβει για λογαριασμό των ντόπιων και ξένων αφεντάδων να οδηγήσουν τον εργαζόμενο λαό να ζει και να δουλεύει σε συνθήκες πραγματικής κόλασης.
Να γιατί η αντίσταση του εργαζόμενου λαού αποχτά σπουδαία σημασία και χαρακτήρα άμεσης απάντησης.
Το ιστολόγιο της δεκαπενθήμερης εφημερίδας του Κ.Ο. του Κ.Κ.Ε.(μ-λ)
Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.
