Εκλεισε η απεργία στην Ιντρακόμ Ντιφένς

Μετά από 9 ημέρες απεργίας και 5 συνελεύσεις, στην τελευταία συνέλευσή τους στις 2 Φλεβάρη οι εργαζόμενοι της Ιντρακόμ Ντιφένς αποφάσισαν να σταματήσουν τις κινητοποιήσεις τους και να αποδεχτούν την πρόταση που τους έκανε η διοίκηση στις 31 Γενάρη.
Η πρόταση έλεγε ότι θα ισχύσει το 4ήμερο για 9 μήνες, αλλά δε θα ισχύσει η μείωση του μισθού που ισχύει σε όλο τον όμιλο, για όσους παίρνουν μέχρι 2.200 ευρώ μικτά, θα διατεθούν κουπόνια (διατακτικές αγορών) από 70 ως 130 ευρώ για καθέναν από τους 9 μήνες που θα ισχύσει το 4ήμερο, θα διατηρηθεί το βρεφονηπιακό επίδομα και το ομαδικό ασφαλιστήριο, η παρακράτηση των μισθών για τις μέρες απεργίας θα γίνει σε δόσεις και δε θα γίνουν απολύσεις φέτος.
Με αυτό το πακέτο, οι εργαζόμενοι της Ντιφένς πέτυχαν να έχουν πολύ μικρότερες μειώσεις στο εισόδημά τους, απ ό,τι προέβλεπε το αρχικό σχέδιο. Κι αυτό είναι μια νίκη του αγώνα τους, ο οποίος, βέβαια, δεν έφτασε ως το τέλος, ως την απόσυρση του 4ημέρου. Είναι, όμως, ένας αγώνας ο οποίος δεν έχει ξαναγίνει σε τέτοιο εργασιακό χώρο και εξέπληξε ακόμα και τη διοίκηση, η οποία παραδέχτηκε ότι δεν περίμενε τέτοια απεργία.
Τι έφταιξε και δεν έφτασε ως το τέλος; Ακριβώς επειδή ο αγώνας ήταν πρωτόγνωρος, ο ελιγμός της διοίκησης έπιασε τόπο. Μέχρι την τελευταία στιγμή υπήρχαν πολλοί εργαζόμενοι που θεωρούσαν ότι έπρεπε να διατυπώσουν εναλλακτικές προτάσεις για να βγει η εταιρία από το οικονομικό αδιέξοδο. Μάθαιναν, όμως, καθημερινά μέσα στον αγώνα τους συμμετείχαν μαζικά, έκαναν περιφρούρηση ακόμα και τα Σαββατοκύριακα, γιατί η διοίκηση είχε ζοριστεί με τις δουλειές που έμεναν πίσω και πίεζε να δουλεύουν κάποια τμήματα τα Σαββατοκύριακα.
Σημαντικό ρόλο έπαιξε, επίσης, το γεγονός ότι δεν έγινε κατορθωτό να εκφραστεί η συμπαράσταση και των υπόλοιπων εργαζόμενων του ομίλου μέσα από κινητοποίηση που θα δυνάμωνε το απεργιακό μέτωπο και θα στρίμωχνε περισσότερο την εργοδοσία. Κι αυτό γιατί η πλειοψηφούσα στο Δ.Σ. του Σωματείου ΠΑΣΚΕ θεωρούσε ότι μια τέτοια κίνηση θα ήταν αποτυχημένη!
Σε κάθε περίπτωση, ο αγώνας στη Ντιφένς ήταν ένα μεγάλο σχολείο πρώτα για τους απεργούς, αλλά και για όλους τους εργαζόμενους στον όμιλο. Ηταν ένας αγώνας που κέρδισε κάποια πράγματα και απέδειξε στην πράξη ότι οι αγώνες μπορούν να κερδίσουν. Αυτή η παρακαταθήκη υπάρχει και θα μείνει και για τους επόμενους αγώνες που, αργά ή γρήγορα, θα έρθουν.