Ξεσηκωμός ηλεκτροσόκ

Ως συνήθως χρειάζεται μια καλή σπίθα για να αρπάξει φωτιά ένα εύφλεκτο πεδίο. Το δεύτερο ήταν από καιρό έτοιμο στην δοκιμαζόμενη για χρόνια κοινωνική πλειοψηφία της Βουλγαρίας. Η σπίθα δεν ήταν η αύξηση του ηλεκτρικού ρεύματος κατά 13% τουλάχιστον τον περασμένο Ιούλη. Τότε –όπως και σε όλη την Βαλκανική- έχει πολύ ζέστη. Όταν όμως ήρθαν οι πρώτοι χειμωνιάτικοι λογαριασμοί έγινε το «σώσε». Χιλιάδες οργισμένοι Βούλγαροι ξεχύθηκαν στους δρόμους στην πρωτεύουσα αλλά και σε μεγάλες πόλεις όπως η Βάρνα το Πλόβντιβ το Μπλαγκόεβγκραντ και αλλού. Από τις τιμές του ρεύματος πέρασαν σε αιτήματα για επανεθνικοποίηση των εταιριών ηλεκτρικού και σε λίγα εικοσιτετράωρα φτάσανε να ζητάνε την ανατροπή της κυβέρνησης του δεξιού Μπόικο Μπορίσοφ. Οι βούλγαροι διαδηλωτές που κάτι παραπάνω ξέρουν από εμάς δεν σταμάτησαν να εξισώνουν την κυβέρνηση με την μαφία. Ο βούλγαρος πρωθυπουργός είναι στην κυριολεξία η προσωποποίηση αυτού του ευαγούς θεσμού που κυβερνά την χώρα αδιάλειπτα ύστερα από την ανατροπή του εξαϋλωμένου σοσιαλισμού. Τελικά και στην Βουλγαρία η ιστορία δεν μπήκε στην κατάψυξη και οι λαϊκές μάζες δεν εκπαιδεύτηκαν επαρκώς στην απάθεια και την υποταγή. Η τελευταία διαπίστωση έχει ευρύτερη σημασία και είναι ένα μήνυμα με πολλούς παραλήπτες και εκτός των βουλγαρικών συνόρων.
Οι κυβερνήσεις της Βουλγαρίας τεμάχισαν και πούλησαν τον κλάδο της ηλεκτρικής ενέργειας σε τρεις εταιρίες. Μια τσέχικη και δύο αυστριακές. Εφάρμοσαν απόλυτα και κατά γράμμα τις συνταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΔΝΤ και των φιλελεύθερων οικονομολόγων. Τώρα δρέπουν του καρπούς της πολιτικής αυτής. Στην κυριολεξία. Ντομάτες, αυγά και πέτρες έριχναν οι χιλιάδες διαδηλωτές στους αστυνομικούς και στα κρατικά κτίρια ενώ ο Υπουργός Ενέργειας την γλίτωσε με μερικές χιονόμπαλες. Με 350 ευρώ μέσο μηνιάτικο μισθό, μια ανεργία να επιμένει και να σκαρφαλώνει στο 12% τον φετινό Γενάρη ( επιστημονικό «μυστήριο» με τέτοιο καλό επενδυτικό κλίμα! ) και μια φτώχεια να τυλίγει εκατομμύρια απεγνωσμένους βούλγαρους περίεργο δεν είναι που η σπίθα έγινε πυρκαγιά. Περίεργο είναι πως υπήρξε τέτοια καθυστέρηση.
Ο Μπορίσοφ έσπευσε να παραιτήσει εαυτόν και την κυβέρνηση του με μια μνημειώδη δήλωση απόλυτης υποκρισίας. Και την Πέμπτη το βουλγαρικό κοινοβούλιο έκανε με ομοφωνία σχεδόν δεκτή την παραίτηση. Αν κρίνουμε από τις πρώτες αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης η χώρα πηγαίνει πλησίστια σε πρόωρες εκλογές. Μένει να δούμε αν ο ελιγμός του καρατέκα με την μαύρη ζώνη θα τον βοηθήσει να παραμείνει στο πολιτικό παιγνίδι. Όσο αφορά την ριζοσπαστικοποίηση του βουλγάρικου λαϊκού κινήματος πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. Οι λαοί αργά η γρήγορα βρίσκουν τον δρόμο τους και τους δρόμους.