Όπως ξαναγράψαμε στην ΠΣ, αυτές οι κινητοποιήσεις δεν ξέσπασαν εξαιτίας κάποιου συγκυριακού και «επίκαιρου» προβλήματος αλλά πατάνε πάνω σε ένα σύνολο προβλημάτων που δημιουργεί η αντιαγροτική πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ. Προβλήματα που έχουν σχέση με την άμεση επιβίωση της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Με βάση αυτό το οξυμένο πρόβλημα επιβίωσης, που αντιμετωπίζουν χιλιάδες αγροτικές οικογένειες, διαμορφώθηκαν και ιεραρχήθηκαν τα αιτήματα των τωρινών κινητοποιήσεων. Αιτήματα για αφορολόγητο αγροτικό πετρέλαιο (όπως έχουν ήδη οι εφοπλιστές), για φτηνό αγροτικό ρεύμα, για αποζημιώσεις στις ζημιές της αγροτικής παραγωγής κλπ. Αιτήματα, δηλαδή, που μειώνουν το κόστος παραγωγής και επιτρέπουν στο φτωχό αγρότη να μείνει στα χωράφια του, να μπορεί να τα καλλιεργήσει, να μπορεί να έχει ένα ελάχιστο εισόδημα για να ζήσει την οικογένειά του. Αιτήματα ανακούφισης και επιβίωσης της φτωχομεσαίας αγροτιάς, αιτήματα αντίστασης. Αυτά τα αιτήματα υιοθέτησε και επέβαλλε «από τα κάτω» ο αγροτόκοσμος, παραμερίζοντας και υποβαθμίζοντας άλλα που παραπέμπουν σε… «αντεπιθέσεις» και κομματικούς σχεδιασμούς όπως «παραγωγικοί συνεταιρισμοί», «αφορολόγητο αγροτικό εισόδημα μέχρι 40.000 €», «ΕΛΓΑ κρατικός φορέας», κλπ. Και αυτά κυριάρχησαν και «χρωμάτισαν» τις κινητοποιήσεις, παρότι από διάφορες πλευρές έγινε και γίνεται προσπάθεια να αναδειχτούν άλλα αιτήματα, όπως για «διατροφικά μοντέλα», «παρατηρητήρια τιμών», «εξυγίανση κυκλώματος εμπορίας», «βιολογικές γεωργίες», «εθνικά σχέδια ολοκληρωμένης αγροτικής ανάπτυξης» κλπ.
Από την αρχή των κινητοποιήσεων, η κυβέρνηση ξεκαθάρισε, ότι δεν πρόκειται ούτε στο ελάχιστο να λοξοδρομήσει από τις μνημονιακές «ράγες». Είμαστε σε «δημοσιονομικό καλαπόδι», δηλώνει δεξιά και αριστερά ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Χαρακόπουλος. Κάτω, όμως, από την πίεση των αγροτικών κινητοποιήσεων, που εξαπλώθηκαν και κυρίως κάτω από το φόβο, μήπως τα αγροτικά μπλόκα πυροδοτήσουν γενικότερες λαϊκές κινητοποιήσεις, η κυβέρνηση ανακοίνωσε «δέσμη μέτρων». Στόχος της είναι να εκτονώσει και να αποπροσανατολίσει τους αγρότες. Τα μέτρα που ανακοίνωσε δεν απαντούν στο βασικό και οξυμένο πρόβλημα επιβίωσης των αγροτών, είναι, αντίθετα, στάχτη στα μάτια και αποτελούν εμπαιγμό για τη φτωχομεσαία αγροτιά.
Αφορολόγητο πετρέλαιο, για να μειωθεί το κόστος παραγωγής, ώστε να μπορούν να καλλιεργήσουν, ζητάνε οι αγρότες. Αντί γι’ αυτό, η κυβέρνηση μειώνει την επιστροφή του ΕΦΚ στο πετρέλαιο και το μόνο που «υπόσχεται» είναι, ότι η μείωση της επιστροφής μπορεί να είναι και μικρότερη, αν… ο καλός καιρός βοηθήσει και περισσέψουν κονδύλια από το «επίδομα θέρμανσης»!
Να μην μειωθεί η επιστροφή ΦΠΑ από το 11% στο 6%, ζητάνε οι αγρότες και η κυβέρνηση «υπόσχεται», ότι θα τους μοιράσει όσα καταφέρει να μαζέψει από την σύλληψη της παράνομης φοροκλοπής ΦΠΑ που κάνουν ορισμένοι αγρότες!
Να μην αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης στα 67, ζητάνε οι αγρότες και η κυβέρνηση αυτό που τους «υπόσχεται» είναι να παραταθεί η «πρόωρη συνταξιοδότηση» για… 3.700 συνταξιούχους και μόνο!
Παράλληλα με τις υποσχέσεις, η κυβέρνηση προσπαθεί να διασπάσει το αγροτικό μέτωπο, είτε ικανοποιώντας επιμέρους τοπικά αιτήματα που δεν έχουν σχέση με τον προϋπολογισμό και τις μνημονιακές υποχρεώσεις της (πχ να πληρωθούν οι ροδακινοπαραγωγοί από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις που παρέδωσαν το προϊόν τους) είτε στήνοντας επιλεκτικές συναντήσεις και διαπραγματεύσεις με συγκεκριμένα κομμάτια αγροτών. Και επειδή οι αγρότες δεν είναι εργαζόμενοι ή ναυτεργάτες, για να μπορούν να επιστρατευτούν, καλού-κακού παρατάσσει και τα ΜΑΤ απέναντι σε κάθε αγροτικό μπλόκο που στήνεται, στέλνει αγρότες στα αγροτοδικεία (12 στη Λαμία κ.ά.) και προσπαθεί με κλομπ και χημικά να χτυπήσει τον αγώνα τους, όπως στις Σέρρες, στη Νίκαια και αλλού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δηλώνει συμπαραστάτης στον αγώνα των αγροτών, βουλευτές του επισκέπτονται τα μπλόκα και στη Βουλή, ως «υπεύθυνη αξιωματική αντιπολίτευση», ζήτησε «προ ημερησίας διάταξης συζήτηση» για τα προβλήματα του αγροτικού κόσμου. Βέβαια, εν μέσω κινητοποιήσεων, ο Τσίπρας στον Ορχομενό «ανακάλυψε», ότι «και οι αγρότες έχουν ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση»! Και βέβαια, στη γραμμή του «κινηματικού κυβερνητισμού», παραπέμπει την ικανοποίηση των αγροτικών αιτημάτων στην «αλλαγή της μνημονιακής συνταγής» (λόγω «λάθους πολλαπλασιαστή» βεβαίως βεβαίως), στην «ακύρωση-επαναδιαπραγμάτευση των μνημονίων», στην «κυβέρνηση της αριστεράς» (με τις πλάτες του ΔΝΤ και του Ομπάμα!), στις εκλογές… «Ψηφίστε μας»! Μια γραμμή διαλυτική για το κίνημα και υπονομευτική για τον αγώνα των αγροτών.
Το ΚΚΕ, κυρίως μέσω του μπλόκου της Νίκαιας, όπου παίζει καθοριστικό ρόλο, υιοθέτησε μια πολιτική χαμηλής αντιπαράθεσης με ελεγχόμενες «κόντρες» και ακτιβισμούς που εξυπηρετούσαν κυρίως την κομματική του προβολή και συσπείρωση. Περιόρισε την αγροτική κινητοποίηση σε μια γενική διαμαρτυρία «ανάδειξης» και «καταγραφής» των αγροτικών προβλημάτων, παρά την προέβαλλε ως μια αντιπαράθεση διεκδίκησης και σύγκρουσης με την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς της. Αυτές τις τρεις βδομάδες, οι αγρότες στη Νίκαια έδωσαν έναν άνισο αγώνα, χωρίς όρους μαζικού κινήματος, χωρίς στόχους πάλης και προοπτική κλιμάκωσης. Ο Μπούτας, όπου βρεθεί και όπου σταθεί, δηλώνει, ότι «εμείς δεν κλείνουμε τους δρόμους»! Με την τακτική του «μπλόκου-μη μπλόκου», οδήγησε στο φυλλορρόημα και στην απομαζικοποίηση της Νίκαιας, με τους αγρότες να είναι «επισκέπτες» στα μπλόκα και να παρακολουθούν από τα κανάλια την εξέλιξη του αγώνα. Το παναγροτικό-παλλαϊκό συλλαλητήριο που έπρεπε να γίνει στο μπλόκο από τις πρώτες μέρες του αγώνα, ώστε να σπάσει στη πράξη η κυβερνητική απαγόρευση και να βγουν τα τρακτέρ στην εθνική, έγινε μετά από τρεις βδομάδες (!), στην πανεργατική απεργία της 20 Φλεβάρη, και βασικά για να προπαγανδίσει το ΚΚΕ τη «λαϊκή συμμαχία εργατιάς-αγροτιάς» (διάβαζε ΠΑΜΕ-ΠΑΣΥ), παρά για να πιεστεί η κυβέρνηση και να παλευτούν τα αγροτικά αιτήματα. Κλιμάκωση ή «αγωνιστική» αυλαία;
Οι αγρότες δίνουν ένα δύσκολο αγώνα. Είναι αγώνας δίκαιος, που έχει τη συμπαράσταση όλων των κομματιών του λαού. Και ο αγώνας αυτός βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο. Ήδη κάποια μπλόκα έσπασαν και ήδη κάποια «κέντρα αγώνα» και «συντονιστικές», χωρίς να ικανοποιηθεί κανένα από τα βασικά τους αιτήματα, έδωσαν το επόμενο «αγωνιστικό ραντεβού» στην επέτειο του Κιλελέρ! Από τέτοια «αγωνιστικά ραντεβού» έχει χορτάσει η φτωχομεσαία αγροτιά τα τελευταία χρόνια. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να σπέρνουν την απογοήτευση και να αποσυγκροτούν παραπέρα το αγροτικό κίνημα. Και, αν για κάποιες πολιτικές δυνάμεις η «οδός διαφυγής» βρίσκεται στο Κιλελέρ, κάποιες άλλες την αναζητούν στους υπουργικούς διαδρόμους προσπαθώντας να υποκαταστήσουν τα αιτήματα της αγροτικής κινητοποίησης με αιτήματα για συναντήσεις και συσκέψεις με υπουργούς, πρωθυπουργούς και κυβερνητικά κλιμάκια.
Η συνέχιση και κλιμάκωση του αγώνα, για να ικανοποιηθούν τα βασικά αιτήματα-στόχοι πάλης, για την επιβίωση της φτωχομεσαίας αγροτιάς, ενάντια στο ξεκλήρισμα, είναι μονόδρομος. Και προϋπόθεση γι’ αυτό είναι να πάρει η φτωχή και μεσαία αγροτιά την υπόθεση στα χέρια της. Μέσα από συνελεύσεις στα μπλόκα και στα χωριά, ζωντανεύοντας τους αγροτικούς συλλόγους, στήνοντας νέους εκεί που δεν υπάρχουν, ανασυγκροτώντας τα διεκδικητικά όργανα πάλης της, βάζοντας μπροστά αιτήματα που συσπειρώνουν την πλειοψηφία, που δίνουν ανάσα στον αγροτόκοσμο. Δύσκολα πράγματα, που γίνονται ακόμα πιο δύσκολα από την άσχημη κατάσταση που βρίσκεται το αγροτικό κίνημα. Αλλά και τόσο αναγκαία.
