Αφού κόπιασαν, ίδρωσαν και ξεφύσησαν οι πρυτανικές αρχές του ΑΠΘ για τον ορισμό του «φοιτητή» στο νεοσυσταθέν Συμβούλιο Διοίκησης, ήρθαν επανειλημμένα αντιμέτωποι με τη διαπίστωση: «ότι η διαδικασία των φοιτητικών εκλογών για την ανάδειξη εκπροσώπου κηρύσσεται άγονη και ματαιώνεται λόγω απουσίας εκπροσώπων, για να παραλάβουν τον ενιαίο εκλογικό κατάλογο». Και αφού αυτή η «απαράδεκτη αδιαφορία» εκδηλώθηκε διαδοχικά στις 2, 6, 8 και 9 Νοεμβρίου, υπό την πίεση του υπουργείου και της Τρόικας, αναζήτησαν άλλες διόδους.
Από το Δεκέμβριο του 2012, μία σειρά σχολές (ΤΕΠΑΕ, Πολυτεχνική) δέχτηκαν εντολή να προχωρήσουν σε εξπρές φοιτητικές εκλογές για την ανάδειξη φοιτητών τόσο στα τμήματα, όσο και στις κοσμητείες, όπως ορίζει ο νόμος Διαμαντοπούλου. Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις (βλ. ΔΑΠ Πολιτικών Μηχανικών) ζητείται οι εκλογές να γίνουν με …την αιγίδα του φοιτητικού συλλόγου! Μεγάλη ανησυχία τους προξενεί η ενδεχόμενη αποχή.
Και θα αναρωτηθεί κανείς τώρα, «τι πρεμούρα τους έπιασε για να εκπροσωπηθούν οι φοιτητές τέλοσπάντων;». Μα φυσικά, η αγωνία των παραγόντων που προωθούν την σαρωτική επίθεση σε ΑΕΙ και ΤΕΙ -από τους ιμπεριαλιστές της τρόικα και το υπουργείο, μέχρι τις πρυτανικές αρχές και τους μηχανισμούς τους- είναι διπλή. Από τη μία, να πετύχουν τη μέγιστη φαινομενική «συναίνεση» των φοιτητών σε ένα έγκλημα που θα παίρνει όλο και πιο επικίνδυνες διαστάσεις απέναντι στα φοιτητικά δικαιώματα και τις καταχτήσεις δεκαετιών. Από την άλλη, να ξεμπερδεύουν επιτέλους με τους φοιτητικούς συλλόγους, που για τόσα χρόνια στάθηκαν ζωντανές εστίες οργάνωσης και αντίστασης της πάλης των φοιτητών ανατρέποντάς τους τα σχέδια.
Η λεγόμενη «συνδιοίκηση» λοιπόν, που τόσο την επιδίωξαν οι κυβερνητικές πολιτικές δυνάμεις (ΠΑΣΠ-ΔΑΠ) και τόσο την καλοδέχτηκαν όλες οι «αριστερές» (πλην ημών) από το ’80 ακόμη, κρίνεται απαραίτητη ακόμα και τώρα που ανατέλλει η νέα εποχή του «Πανεπιστημίου του Μνημονίου» και η επίθεση σχεδιάζεται ασυγκράτητη. Ακριβώς γιατί, ως μηχανισμός ενσωμάτωσης και χειραγώγησης των φοιτητικών μαζών, όχι μόνο τους είναι χρήσιμος, αλλά στη βάση των μεγαλεπήβολων σχεδίων τους, προβλέπεται και να περάσει σε νέα διάσταση.
Πράγματι, ο νέος νόμος Διαμαντοπούλου, σε ορισμένες από τις αφανείς (για την ώρα) διατάξεις του, εισάγει δύο νέους θεσμούς που αναμένεται να πάρουν μορφή αμέσως μόλις στηθεί καλά ο νέος μηχανισμός διοίκησης: το «Συμβούλιο του Φοιτητή» ανά πανεπιστημιακό ίδρυμα, που προβλέπει συμμετοχή φοιτητών 40% και πρόεδρό του τον εκάστοτε πρύτανη, αλλά και ο «Συνήγορος του Φοιτητή» ανά τμήμα, στον οποίο θα απευθύνονται οι φοιτητές για τα προβλήματά τους. Ποιος σύλλογος λοιπόν, και ποια συνέλευση, παιδιά, εδώ αποκτούμε και καθόλα νόμιμο «συνήγορο».
Είναι λογικό να εμφανίζεσαι σαν υπερασπιστής των «θετικών αυτών πρωτοβουλιών», αν είσαι η συστημική κυβερνητική φωνή της ΔΑΠ ή της ΠΑΣΠ. Το πολύ να το παίζεις δύσκολος εκεί που βρίσκεσαι «ριγμένος». Εξ ου και οι ενστάσεις στην εκλογή φοιτητή στα συμβούλια, όσο δεν προσφέρουν αρκετές αρμοδιότητες στον εκλεγμένο και, γενικά, δεν είναι αρκετά «συνδιοικητικά»! Είναι ανέξοδο και βολικό, από την άλλη, για τις «επίσημες αριστερές πολιτικές δυνάμεις» να μιλούν ενάντια σε αυτές τις ρυθμίσεις ως «ακόμη μια πτυχή του νέου νόμου πλαίσιο» ,που ως τέτοια απλά «πρέπει να μην εφαρμοστεί ή να μπλοκαριστεί ή να ανατραπεί», ενώ για δεκαετίες φρόντιζαν να καλλιεργούν τη λογική της συνδιοίκησης στους φοιτητές. Άντε τώρα να κρύψουν τη διάσταση αυτή κάτω από το χαλί και να αποφύγουν το ζήτημα. Τη στιγμή που η αγωνιώδης αναζήτηση «νομιμοποίησης», σε συνδυασμό με τον παραμερισμό (ως καθήλωση) του φοιτητικού συνδικαλισμού, είναι ο προάγγελος του πιο σκληρού ταξικού πανεπιστημίου που γνώρισε ποτέ η χώρα.
Το ζητούμενο είναι η υπεράσπιση των συλλόγων, που ζωντανεύει και αναπνέει μόνο μέσα στην πάλη του φοιτητή, με βάση τις ανάγκες του. Οργανωμένη, πλατιά αντίδραση των φοιτητών ενάντια στη σύσταση των νέων οργάνων διοίκησης, ενάντια σε κάθε ανάδειξη φοιτητή, ενάντια στο νόμο πλαίσιο στο σύνολό του, μόνο στη βάση αυτή μπορεί να γεννηθεί. Και αντιστρόφως, βασική προϋπόθεση είναι η πραγματική, και όχι «εικονική», ενεργοποίηση των φοιτητικών συλλόγων πέρα και έξω από την αγκαλιά των μηχανισμών ενσωμάτωσης στις μάχες που έρχονται.
Το ιστολόγιο της δεκαπενθήμερης εφημερίδας του Κ.Ο. του Κ.Κ.Ε.(μ-λ)
Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.
