Το σχέδιο έχει από χρόνια προετοιμαστεί. Στην αρχή δημιουργήθηκαν διάφοροι φορείς διαχείρισης απορριμμάτων με τη μορφή περιφερειακών ανωνύμων εταιρειών. Μεταβιβάστηκε σε αυτές τις εταιρείες η αρμοδιότητα για να φύγει από τους δήμους, έτσι ώστε να υπάρχει ο μικρότερος δυνατός έλεγχος από τα δημοτικά συμβούλια και να απομακρυνθεί τελείως από την κοινωνία το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων.
Σήμερα, πια, μπορεί να γίνει καθαρή η άποψη που είχαμε διατυπώσει για τον Καλλικράτη, ότι δηλαδή ήταν ένας νόμος στην πραγματικότητα υποβοηθητικός για την εφαρμογή τέτοιων σχεδίων. Όσο λιγότερα είναι τα κέντρα λήψης αποφάσεων και όσο πιο μακριά και αφιλόξενα είναι αυτά για το λαό, τόσο πιο εύκολο είναι για την κυβέρνηση και τα καπιταλιστικά συμφέροντα που εξυπηρετεί να γίνεται ανεμπόδιστα η δουλειά τους. Τη θέση των πολλών νομαρχών πήρε ο ένας περιφερειάρχης, ο οποίος μπορεί να αποφασίζει για το σχεδιασμό. Και στη θέση των πολλών φορέων υπάρχει τώρα ένας φορέας ανά περιφέρεια, ο οποίος είναι αρμόδιος για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Έχουμε, λοιπόν, ένα θεσμικό πλαίσιο το οποίο απελευθερωμένο από πιέσεις και αντιπαραθέσεις μπορεί να υλοποιεί τις πολιτικές. Τώρα είναι έτοιμοι διάφοροι εθνικοί όμιλοι να μπαίνουν στο παιχνίδι με τη βοήθεια της κυβέρνησης και της λεγόμενης αυτοδιοίκησης. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από αυτούς τους ομίλους είναι μεσάζοντες ξένων εταιρειών. Ιδιωτικοί φορείς με προβληματική λειτουργία και με αυξημένες χρεώσεις προς τους πολίτες έχουν αναλάβει μια ανακύκλωση μικρού όγκου απορριμμάτων για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου.
Ο όγκος των απορριμμάτων προκαλεί ασφυξία στους ήδη υπάρχοντες χώρους, χωματερές. Προκαλείται, έτσι, αδιέξοδο και τότε, για τη λύση του, προωθούνται νομοθετικές ρυθμίσεις που δίνουν το δικαίωμα σε ιδιώτες να αναλαμβάνουν την αποκομιδή και τη διαχείριση των σκουπιδιών, να εμφανίζονται κάπως σαν σωτήρες ενώ στην πράξη προωθούνται πανάκριβες και αναποτελεσματικές λύσεις που θα στοιχίσουν στο λαό “ο κούκος αηδόνι”. Δημοπρατούν τεράστια, φαραονικού τύπου εργοστάσια επεξεργασίας σκουπιδιών, που για την παραπέρα αξιοποίησή τους στο ενεργειακό επίπεδο απαιτούν τεράστιες ποσότητες σύμμεικτων απορριμμάτων. Γιατί μόνον έτσι θα μπορούν να είναι κερδοφόρες οι τεράστιες επενδύσεις που θα υποχρεωθεί να πληρώσει, για άλλη μια φορά, από την τσέπη του ο λαός.
Αυτά τα σχέδια αφορούν όλη την Ελλάδα: Αττική, Θεσσαλονίκη, Μακεδονία, Θεσσαλία, Στερεά, Πελοπόννησο και Κρήτη. Προχωρούν με γοργούς ρυθμούς τα σχέδια των μεγαλοεργολάβων. Ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα είναι η περίπτωση του ομίλου Μπόμπολα, που σε συνεργασία με Γερμανούς φιλοδοξεί να αγκαλιάσει όλο τον κερδοφόρο κύκλο των σκουπιδιών. Από τη συλλογή και τη διάθεση μέχρι την κατασκευή εργοστασίου και έργων διαχείρισης, κέντρα διαλογής, εργοστάσιο επεξεργασίας σκουπιδιών και να φτάσει μέχρι την παραγωγή ενέργειας μέσα από την καύση των απορριμμάτων. Στο παιχνίδι παίζουν και άλλοι επιχειρηματικοί όμιλοι όπως Βγενόπουλου, Μυτιληναίου, Κοπελούζου, Λάτση και Λασκαρίδη, Κόκκαλη (Intrakat), Περιστέρη (ΓΕΚ ΤΕΝΑ-Τέρνα Ενεργειακή), Ιωάννου (J&P ΑΒΑΞ) κ.λπ., σε συνεργασία κυρίως γερμανικούς και γαλλικούς κολοσσούς.
Έτσι μπορεί να γίνει σαφές πώς ένα μη δημοσιονομικό θέμα, όπως η διαχείριση των σκουπιδιών, είναι τόσο ψηλά στην ατζέντα της τρόικας και στο επίκεντρο των δραστηριοτήτων του Ράιχενμπαχ και της Task Force. Να γιατί ο Φούχτελ, ο απεσταλμένος της Μέρκελ, μαζί με Γερμανούς επιχειρηματίες περιοδεύει ανά τις περιφέρειες και συναντά τους φορείς διαχείρισης των απορριμάτων.
Στις 16/11/2011 στέλεχος της επιχείρησης Μπόμπολα δήλωνε σε ημερίδα του ΥΠΕΚΑ: “Τα 45 ευρώ ανά τόνο (που κοστίζει στους δήμους η διάθεση των σκουπιδιών) είναι τιμή απαγορευτική για επενδύσεις”. Αν περάσουν τα σχέδια των εργολάβων και των ξένων κολοσσών, εκτιμάται ότι το κόστος διάθεσης θα φτάσει στα 250-300 ευρώ ανά τόνο σκουπιδιών, ίσως και παραπάνω. Και όλο αυτό το κόστος θα μετακυλιστεί στις πλάτες του φτωχού λαού, που μαζί με τον πενιχρό μισθό, την ανεργία, την ακρίβεια και τα χαράτσια θα 'χει να πληρώνει τώρα και το νέο χαράτσι των σκουπιδιών.
Η αλληλεγγύη μας στον αγώνα για να μη στηθούν τα εργοστάσια-τέρατα και οι νέες χωματερές δεν είναι μόνο για την υπεράσπιση της ζωής των κατοίκων και του περιβάλλοντός τους στην Κερατέα, στο Γραμματικό, στη Φυλή, στη Μακεδονία, στην Κρήτη και αλλού. Είναι και για την υπεράσπιση της δικής μας της ζωής ενάντια σε μια πολιτική που και τον αέρα που αναπνέουμε σε λίγο θα μας τον χρεώνει, αρκεί να βγάζει κέρδος!
