ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΕΣ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ Οι ναυτεργάτες μπορούν να νικήσουν, αν ο αγώνας γίνει δική τους υπόθεση!

Με το φασιστικού χαρακτήρα μέτρο της επιστράτευσης απάντησε άμεσα (την 6η μόλις ημέρα της απεργίας) η τρικομματική κυβέρνηση στην απεργία των ναυτεργατών. Πριν την επιστράτευση των απεργών η κυβέρνηση, στοιχίζοντας το σύνολο των απολογητών του συστήματος και των μέσων μαζικής παραπληροφόρησης, προσπάθησε να στρέψει το λαό ενάντια στην απεργία. Για άλλη μια φορά κατηγόρησαν έναν ολόκληρο κλάδο ως «συντεχνία», συκοφάντησαν τον αγώνα των ναυτεργατών, ανθρώπων του μεροκάματου και του μόχθου, προσπαθώντας να τον απομονώσουν. Έστησαν και πάλι το γνωστό απεργοσπαστικό μηχανισμό των «αγροτών» της Ιεράπετρας, την ίδια στιγμή που οι φτωχομεσαίοι αγρότες βρίσκονται στα μπλόκα και στέλνουν μηνύματα αλληλεγγύης στους ναυτεργάτες. Έπαιξαν το ψέμα του διαλόγου που τάχα επιδιώκει η κυβέρνηση για να εμφανίσουν τους ναυτεργάτες ως αδιάλλακτους, χωρίς βέβαια να πουν κουβέντα για το νομοσχέδιο-ταφόπλακα που ετοιμάζεται να καταθέσει η κυβέρνηση. Ο «διάλογος» από τη μεριά της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και της εργοδοσίας είναι συγκεκριμένος: είναι τα μνημόνια, η ανεργία, το δουλεμπόριο των νέων εργασιακών σχέσεων, οι μισθοί πείνας, η απλήρωτη εργασία, οι μαζικές απολύσεις, η συντριβή της ζωής του λαού και των εργαζομένων.
Πίσω από όλα αυτά, λοιπόν, θέλανε να κρύψουν το γεγονός ότι το νομοσχέδιο «Για την ανασυγκρότηση του υπουργείου Ναυτιλίας και Αιγαίου και άλλες διατάξεις» αποτελεί τη ρητή εφαρμογή των Μνημονίων στον τομέα της επιβατηγού ακτοπλοΐας• ότι είναι κομμάτι της αντιλαϊκής-αντεργατικής πολιτικής. Ένα νομοσχέδιο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των εφοπλιστών, που ενισχύει την απρόσκοπτη κερδοφορία τους, επιβάλλοντας στους ναυτεργάτες καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα, μετατρέποντάς τους σε σύγχρονους δούλους, χτυπώντας τα εναπομείναντα εργασιακά-συνταξιοδοτικά δικαιώματα.

Το νομοσχέδιο καταργεί τη συλλογική σύμβαση εργασίας και προωθεί την σύναψη ατομικών συμβάσεων «για την αύξηση της απασχόλησης». Επιτρέπει τη μείωση της σύνθεσης πληρώματος, δηλαδή τις μειώσεις προσωπικού, σε επίπεδα ασφάλειας. Αυτό σημαίνει, από τη μια, ότι τίθεται σε κίνδυνο η ανθρώπινη ζωή τόσο του πληρώματος όσο και των επιβατών. Από την άλλη, σημαίνει ότι διαλύονται οι οργανικές συνθέσεις των πλοίων δημιουργώντας νέα κύματα ανέργων. Αν, μάλιστα, συνυπολογιστεί η άρση του καμποτάζ, τότε καταλαβαίνει κανείς ότι το φαινόμενο της ανεργίας στο κλάδο θα πάρει τεράστιες διαστάσεις.
Ενισχύει την ασυδοσία των εφοπλιστών, καταργώντας τη 10μηνη υποχρεωτική δρομολόγηση των πλοίων. Έτσι, οι εφοπλιστές θα μπορούν να διακόπτουν τη δρομολόγηση των πλοίων για περισσότερους από δυο μήνες το χρόνο με τη σύμφωνη γνώμη του Συμβουλίου Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών (όργανο του κράτους και των εφοπλιστών). Ταυτόχρονα, τους εκχωρεί πλήρως το δικαίωμα στην τροποποίηση-διακοπή δρομολογίων, καθώς και στην αντικατάσταση των πλοίων, δηλαδή σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια, ποιότητα, καταλληλότητα και τον τύπο του πλοίου. Δηλαδή, οδηγεί τόσο στην απομόνωση των νησιωτικών περιοχών με τραγικές συνέπειες για τη ζωή των νησιωτών και θέτει σε ουσιαστικό κίνδυνο τους επιβάτες.
Συγκροτεί επιτροπές σχετικές με «επιτάξεις-ναυλώσεις». Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι σε περίπτωση που παρθεί τέτοια απόφαση «αναστέλλεται κάθε μορφή κατάσχεσης του πλοίου, απεργιακή κινητοποίηση του πληρώματος, ως και κάθε άλλη αιτία της οποίας το πλοίο διέκοψε την εκτέλεση των δρομολογίων, ενώ το πλοίο τελεί, για το ίδιο χρονικό διάστημα υπό τον έλεγχο της αρμόδιας για τις επιτάξεις και ναυλώσεις Υπηρεσίας του Λιμενικού Σώματος». Με λίγα λόγια, επιστράτευση για πάντα!
Τέλος, προωθεί μέσω του ΤΑΙΠΕΔ το ξεπούλημα του συνόλου των λιμενικών υποδομών στο ξένο κεφάλαιο. Συγκεκριμένα, συγκροτείται οργανισμός (Γενική Διεύθυνση Αξιοποίησης και Ανάπτυξης) αρμόδιος για τις «διαδικασίες ανάπτυξης επενδύσεων, αποκρατικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήσεων, παραχωρήσεων, συνεργασιών και συνεργιών με ιδιώτες…».
Κουβέντα για όλα αυτά τα τσιράκια και οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι του συστήματος! Να, όμως, γιατί πέρα από την ταξική αλληλεγγύη που πρέπει γενικώς να εκφράζεται σε κάθε αγωνιζόμενο κλάδο, αυτός ο απεργιακός αγώνας έπρεπε έμπρακτα να γίνει υπόθεση των νησιωτών, των αγροτών, των εργαζομένων, όλου του λαού.

Το εργατικό κίνημα σε κρίσιμο σταυροδρόμι
Αν και οι ναυτεργάτες έχουν βιώσει επανειλημμένα στο πετσί τους την επιστράτευση, το γεγονός ότι η κυβέρνηση σε διάστημα μόλις δύο εβδομάδων κάνει χρήση του μέτρου για δεύτερη φορά, επιβεβαιώνει την ένταση της ταξικής επίθεσης των δυνάμεων του κεφαλαίου στην εργατική τάξη και με στόχο την πλήρη αποσυγκρότησή της, την ισοπέδωση των όρων εργασίας και ζωής της• Η έντασητην υλοποίηση των δεσμεύσεων του ντόπιου κεφαλαίου και του πολιτικού προσωπικού του στα ιμπεριαλιστικά αφεντικά τους (ΗΠΑ-ΕΕ)• την εφαρμογή της αντιλαϊκής-αντεργατικής πολιτικής του συστήματος, όπως αποκρυσταλλώνεται στα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους, «δια πυρός και σιδήρου». Την εμπέδωση της φτώχειας, της ανεργίας, της εξαθλίωσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρεμμάτων, με όπλο του συστήματος, όχι μόνο την κλιμακούμενη τρομοκρατία και καταστολή αλλά, συνολικά με τη προώθηση της φασιστικοποίησης ως κεντρική πολιτική του κράτους και των μηχανισμών του.
Αυτό είναι ένα βασικό και ουσιαστικό συμπέρασμα που πρέπει να λάβουν υπόψη τους οι δυνάμεις που αναφέρονται στο εργατικό κίνημα και στους ταξικούς αγώνες. Όποια δύναμη δεν βλέπει αυτήν την πραγματικότητα (είτε γιατί δεν θέλει, είτε γιατί δεν μπορεί) και δεν αντιλαμβάνεται την περίοδο που διανύουμε και τη φάση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, αντικειμενικά δεν θα συμβάλει στην οργάνωση και ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος.
Ουσιαστικά, λοιπόν, η απεργία τίθεται εκτός νόμου στο κράτος «έκτακτης ανάγκης» και «μηδενικής ανοχής». Η διαδήλωση, επίσης. Ένα νομικό πλέγμα έχει στηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να ποινικοποιεί τον αγώνα και την αντίσταση, να διώκει αγωνιστές, συνδικαλιστές, απεργούς διαδηλωτές. Προφανής και η προσπάθεια του κράτους, με τις πλάτες του εργατοπατερισμού, να στοχοποιήσει τα σωματεία και τα συνδικάτα. Και δεν μιλάμε για την πολιτική τους απονεύρωση (κάτι που έχει καταφέρει ο εργατοπατερισμός με τη συμβολή της ρεφορμιστικής Αριστεράς), αλλά για την ουσιαστική τους κατάργηση ως οργανώσεις των εργαζομένων. Θα υπάρχουν σωματεία και με ποια μορφή; Ποιος θα είναι ο ρόλος τους; Ποια απάντηση θα δώσουν; Με ποιο τρόπο θα μετατραπούν σε πραγματικά εργαλεία των εργαζομένων; Αυτά είναι κρίσιμα ερωτήματα που έχει θέσει η ίδια η ταξική πάλη και πρέπει να απασχολήσουν το σύνολο των εργαζομένων και των δυνάμεων που αναφέρονται στα συμφέροντα της εργατικής τάξης.
Ο τρόπος με τον οποίο έκλεισε η απεργία των ναυτεργατών ήταν χαρακτηριστικός: Το βράδυ της Τρίτης 5 Φλεβάρη πραγματοποιείται στο λιμάνι του Πειραιά συγκέντρωση αλληλεγγύης στους ναυτεργάτες την οποία καλούσαν 23 (παρακαλώ!) σωματεία και πολιτικοί φορείς. Λίγο πριν από τη συγκέντρωση ανακοινώνεται και η επιστράτευση των ναυτεργατών, γεγονός που θα περίμενε κανείς να μαζικοποιήσει τη συγκέντρωση. Κι όμως! Η συγκέντρωση ήταν εντελώς άμαζη (περίπου 400-500 άτομα) και το κλίμα χαρακτηριστικά άτονο και άνευρο. Στο ξεκίνημα, δε, των ομιλιών το πρώτο πράγμα που άκουσαν όσοι παρευρίσκονταν ήταν ότι με βάση την επιστράτευση η απεργία αναστέλλεται στα λιμάνια της επαρχίας για να συγκεντρωθούν τάχα οι δυνάμεις στο λιμάνι του Πειραιά. Και αντί να υπάρξει κάλεσμα για ολονύχτια παν-κινητοποίηση περιφρούρησης, η συγκέντρωση έληξε μετά από μια-δυο ώρες, με πρώτο (χλιαρό) κάλεσμα περιφρούρησης στις 6.00 το πρωί (οπότε και ξεκινούσε η επιστράτευση) και επόμενο κάλεσμα στις 10.30 το πρωί με την κάλυψη και της ΓΣΕΕ η οποία σε ένα «ταξικό κρεσέντο» κάλεσε 24ωρη παναττική-πανεργατική απεργία αλληλεγγύης και συγκέντρωση στο λιμάνι (από την οποία, φυσικά, και έλειπε!). Όπως ήταν αναμενόμενο, η κυβέρνηση και οι δυνάμεις καταστολής αξιοποίησαν το πολύτιμο χρονικό κενό για να κάνουν τις κινήσεις τους. Έτσι, κατά τις 4.00 το βράδυ φόρτωσαν και έλυσαν πλοία που ήταν στο λιμάνι, ενώ μέχρι το πρωί το σημείο στο οποίο γινόταν η συγκέντρωση ήταν κυριολεκτικά έρημο από πλοία, τα οποία είχαν δέσει αλλού και φορτώνονταν κανονικά! Κατά τα άλλα, η απεργία συνεχιζόταν κανονικά και η οσμή της συνδιαλλαγής και του στημένου παιχνιδιού πλανιόταν στον αέρα!
Χαρακτηριστική ήταν και η στάση του ΠΑΜΕ σε όλη αυτήν την απεργία. Παρότι κατηγορεί την πλειοψηφία της ΠΝΟ για την έκβαση της απεργίας, στην ουσία δεν διαφοροποιήθηκε στο παραμικρό από αυτήν (και δεν αναφερόμαστε στα αιτήματα αλλά στο πλαίσιο δράσης), δεν έκανε τίποτε προκειμένου να δώσει αέρα στήριξης στη συνέχιση της απεργίας και στην ακύρωση της επιστράτευσης. Ακόμη και οι τοποθετήσεις των στελεχών του ΠΑΜΕ το βράδυ της Τρίτης 5 Φλεβάρη είχαν τόνο αποκλιμάκωσης και χαρακτήρα γενικής πολιτικής ζύμωσης και όχι οργάνωσης της νέας φάσης στην οποία έμπαινε ο αγώνας μετά την επιστράτευση. Ακόμη και η νυχτερινή περιφρούρηση ήταν με ελάχιστες δυνάμεις από τη μεριά του.
Τον τόνο της αποκλιμάκωσης από τη μεριά του ΠΑΜΕ μπορούσε να διακρίνει κανείς μέρες πριν, από τις δηλώσεις του προέδρου της ΠΕΜΕΝ, Σ. Τσιμπόγλου, στη συνεδρίαση της εκτελεστικής επιτροπής της ΠΝΟ ενόψει της επιστράτευσης (Ριζοσπάστης 2/2/2013). Χαρακτηριστικά, μέσα στο καμίνι του αγώνα, και μπροστά στη σύγκρουση που προκαλούσε η κυβέρνηση, δήλωνε ότι «σταθμός των αγώνων των ναυτεργατών επιβάλλεται να είναι η πανεργατική απεργία στις 20 Φλεβάρη με το πλαίσιο των ταξικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ».
Στη συγκέντρωση, δε, της Τετάρτης 6/2 οι δηλώσεις του προέδρου της ΠΕΜΕΝ άγγιζαν τα όρια του γελοίου: «οι ναυτεργάτες είναι νικητές, η κυβέρνηση έχει ηττηθεί κατά κράτος». Η γνωστή επωδός του ΚΚΕ από τη Χαλυβουργία και μετά, που ντύνεται με φράσεις-επιχειρήματα όπως «ηττημένη η κυβέρνηση στη λαϊκή συνείδηση», «με ψηλά το κεφάλι επέστρεψαν στη δουλειά», «πολύτιμη πείρα και παρακαταθήκη». Φράσεις που θέλουν να συντηρήσουν μια εικονική πραγματικότητα για το κίνημα, φράσεις που δεν απαντούν στα βασικά ερωτήματα: «Γιατί και αυτός ο αγώνας δεν πέτυχε μια πραγματική νίκη; Πώς θα ανοίξει ο δρόμος για πραγματικά νικηφόρους αγώνες;».
Η Ταξική Πορεία στάθηκε στο πλευρό των ναυτεργατών δηλώνοντας έμπρακτα την ταξική της αλληλεγγύη με την παρουσία της στο λιμάνι. Επίσης, με συγκροτημένο μπλοκ, τόσο στη συγκέντρωση της Τρίτης όσο και στη συγκέντρωση της Τετάρτης και την πορεία στο λιμάνι. Ανακοίνωση, επίσης, εξέδωσε και το ΚΚΕ(μ-λ) που μοιράστηκε μαζικά στις συγκεντρώσεις.