Το προεκλογικό παιχνίδι το ξέρει καλά και το παίζει με τον ίδιο τρόπο που το έπαιζαν πάντα τα δυο μεγάλα κόμματα, ειδικά όταν προμηνυόταν αλλαγή φρουράς στην εξουσία. Φυσικά, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτών των εκλογών έχουν επηρεάσει την εικόνα που προσπαθεί να οικοδομήσει.
Ετσι, ο βασικός καμβάς πάνω στον οποίο κινείται είναι ότι, στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα πλέον, είναι η μόνη δύναμη που έχει τις θέσεις, τις προτάσεις και την πολιτική βούληση να μας οδηγήσει έξω από την κρίση και πάντα μέσα στην Ευρώπη. Στο πώς φτάσαμε ως εδώ, όμως, η ΝΔ έχει ένα σοβαρό πρόβλημα. Ανατρέχει στο παρελθόν της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, καταλογίζοντάς της κακούς χειρισμούς και λάθη και πριν και μετά το μνημόνιο, όμως η …ανασκόπηση σταματά κάπου στον περασμένο Νοέμβρη, όταν και η ίδια η ΝΔ στήριξε την κυβέρνηση Παπαδήμου και ψήφισε και το δεύτερο μνημόνιο.
Ετσι, λοιπόν, το γνωστό επιχείρημα ότι «οι άλλοι καταστρέψανε τη χώρα, εμείς είμαστε η μόνη σας ελπίδα για να ξαναφτιαχτεί», ένα επιχείρημα που κατά κόρον χρησιμοποιούν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, σε αυτές τις εκλογές κάπου σκαλώνει. Γιατί και η ΝΔ, αν και ηττημένη των προηγούμενων εκλογών, έχει να απολογηθεί για κυβερνητικά πεπραγμένα. Δεν έχει τη δυνατότητα, πια, όπως π.χ. το 2004, να προβάλλει ως δύναμη διαφορετικής διαχείρισης, ως η δύναμη που, στα μάτια ενός κόσμου, άξιζε να δοκιμαστεί κι αυτή στην εξουσία.
Το σημαντικότερο, βέβαια, είναι ότι η ΝΔ κατεβαίνει σε αυτές τις εκλογές με αδιαπραγμάτευτο το μνημόνιο, την ΕΕ και το ευρώ και άρα τη συνέχιση της επίθεσης. Η μεγάλη …τούμπα του Σαμαρά, που από αντιμνημονιακός έγινε από τα βασικά στηρίγματα της τρόικας στη χώρα, δεν ξεχνιέται εύκολα και δε μπορεί να καλυφθεί από τις υποτιθέμενες προτάσεις για ανάπτυξη ή, ακόμα περισσότερο, για αμετακίνητη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, με το εθνικό συμφέρον πάνω απ’ όλα.
Κεντρικό ρόλο έχει, στην επιχειρηματολογία της ΝΔ, το ζήτημα της ΕΕ. Είναι χαρακτηριστικό ένα απόσπασμα από την ομιλία του Σαμαρά σε τέως και νυν ΟΝΝΕΔίτες την περασμένη Τετάρτη: «Η Νέα Δημοκρατία είναι η Παράταξη που έβαλε τη χώρα στην Ευρώπη. Μπορεί κάποιες φορές η Ευρώπη να μας απογοήτευσε. Να μην ήταν εκείνη που είχαμε όλοι μας οραματιστεί. Να μην ήταν όπως την οραματίστηκαν οι πατέρες της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης. Αλλά εμείς παραμένουμε σταθερά προσηλωμένοι στα ευρωπαϊκά ιδεώδη. Και δεν διστάζουμε να διαφωνήσουμε με τους εταίρους μας, όταν το επιβάλλει το εθνικό συμφέρον. Όπως δεν διστάζουμε να πάρουμε πρωτοβουλίες για να κρατήσουμε την Ελλάδα στην Ευρώπη. Γιατί αυτό επιτάσσει το εθνικό συμφέρον. Είμαστε η Παράταξη της Ανάπτυξης, αλλά είμαστε και η Παράταξη της κοινωνικής συνοχής. Είμαστε η Παράταξη της Ευρώπης, αλλά είμαστε και η Παράταξη που δίνει προτεραιότητα στο εθνικό συμφέρον. Με δύο λόγια είμαστε η μεγάλη πατριωτική Παράταξη του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού.»
Τα ιδεολογικά στοιχεία είναι φανερά, όπως και οι αντιφάσεις που κληροδοτούν στη ΝΔ τα ίδια τα δομικά χαρακτηριστικά της ελληνικής άρχουσας τάξης. Είναι κρίσιμο για το πολιτικό σύστημα συνολικά να αντιμετωπίσει την οργή του λαού απέναντι στην ΕΕ και την πολιτική της. Να αντιμετωπίσει τις ογκούμενες φωνές αμφισβήτησης της ευρωπαϊκής προοπτικής που έχει επιλέξει η αστική τάξη για τη χώρα. Και άρα η ΝΔ επιλέγει να μην αρνείται ότι η Ευρώπη έχει προβλήματα, αλλά να δηλώνει, ταυτόχρονα, ότι η ευρωπαϊκή προοπτική είναι αδιαπραγμάτευτη.
Το μήνυμα αυτό έχει δυο αποδέκτες. Ο ένας είναι ο λαός, τον οποίο επιχειρεί να τρομοκρατήσει, τονίζοντας, ουσιαστικά, ότι έξω από την Ευρώπη δεν υπάρχει μέλλον. Ο άλλος είναι η ίδια η ΕΕ, στην οποία δίνει ξανά τα διαπιστευτήρια ότι είναι μια δύναμη η οποία μπορεί να εγγυηθεί τη συνέχιση της πολιτικής των μνημονίων. Αντίστοιχα, το περίφημο «λύστε μου τα χέρια για να κυβερνήσω» του Σαμαρά είναι ένας ωμός εκβιασμός ότι αν η ΝΔ δεν έχει μια καθαρή πρωτιά κι ένα σεβαστό ποσοστό, η χώρα θα οδηγηθεί στο χάος.
Στο παραπάνω απόσπασμα, ωστόσο, είναι φανερή και η αντίφαση του κοσμοπολιτισμού και της ευρωλαγνείας της αστικής τάξης με τα εθνικά χαρακτηριστικά που θα ήθελε, αλλά δεν έχει. Ο Σαμαράς θέλει να πείσει πως ό,τι κάνει το κάνει με γνώμονα το συμφέρον της χώρας πρώτα και κύρια, η αλήθεια, όμως, που είναι ξεκάθαρα φανερή στον καθένα πια, είναι ότι ο ρόλος που διεκδικεί για τον εαυτό του και το κόμμα του είναι ο ρόλος της πολιτικής διαχείρισης μιας εξαρτημένης αστικής τάξης, η οποία, ολοένα και περισσότερο χάνει τη δυνατότητά της να ορίζει ακόμα και την ίδια της την τύχη, πόσο μάλλον του λαού και της χώρας.
Την ίδια στιγμή, άλλη μια μεγάλη αντίθεση προβληματίζει τη ΝΔ. Η «ανάπτυξη με κοινωνική συνοχή», ο «πατριωτικός κοινωνικός φιλελευθερισμός» προσπαθούν να απαντήσουν στην έντονα οξυμένη αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας, η οποία θα οξυνθεί ακόμα περισσότερο στο άμεσο μέλλον. Δηλαδή, αυτό που τάζουν είναι μια κοινωνία δίκαιη, στα πλαίσια του καπιταλισμού πάντα, φιλελεύθερη αλλά κοινωνικά ευαίσθητη και, προπαντός, χωρίς κοινωνικές εντάσεις. Πίσω από τη …σάλτσα, κρύβεται το πολλές φορές εκφρασμένο όραμα του φιλελευθερισμού, του λιγότερου κράτους, του πειθήνιου λαού που δουλεύει για να αναπαράξει το σύστημα χωρίς όχι να το αμφισβητεί, αλλά ούτε καν να το ενοχλεί.
Στο παραπάνω συνηγορεί το περίφημο σχέδιο για την οικονομία της ΝΔ, την ολοκληρωμένη παρουσίαση του οποίου (το Ζάππειο 3) δε θα προλάβει η έκδοση της εφημερίδας. Πάντως, δεν υπάρχει κανείς που να περιμένει το …φως το αληθινό από αυτό. Η ΝΔ δεν είναι καινούριος πολιτικός σχηματισμός και οι θέσεις της είναι γνωστές. Οσο κι αν φλυαρεί για την ανάπτυξη, όλος ο κόσμος καταλαβαίνει ότι συζητάει για μια ανάπτυξη με τους όρους του μνημονίου, με μισθούς και συντάξεις πείνας, με ανεργία, με εκμετάλλευση. Οσο κι αν επιμένει σε ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα που θα τονώσει την αγορά, όλος ο κόσμος καταλαβαίνει ότι εννοεί να μειωθεί η φορολογία των επιχειρήσεων. Οσο μιλάει για λιγότερο κράτος, όλοι καταλαβαίνουν ότι εννοεί πως υγεία, παιδεία και παροχές θα έχουν μόνο όσοι μπορούν να τα πληρώσουν.
Με δυο λόγια, ούτε το Ζάππειο 3, ούτε το μέγα σχέδιο της ΝΔ, ούτε το όραμά της για την Ελλάδα δεν πρόκειται να απαντήσουν σε μια απλή ερώτηση: πότε θα αρχίσει η ανάκαμψη του εισοδήματος του λαού; Και δεν απαντούν, όχι γιατί δεν ξέρουν, αλλά γιατί το σχέδιο δεν προβλέπει κάτι τέτοιο!
Τέλος, η ΝΔ επιστρατεύει ό,τι πιο δεξιό και αντικομμουνιστικό στοιχείο έχει στο πολιτικό και ιδεολογικό της οπλοστάσιο. Είναι χαρακτηριστικά ορισμένα αποσπάσματα από την ίδια ομιλία του Σαμαρά στους ΟΝΝΕΔίτες: «Ενάντια στην ηγεμονία των αριστερών απόψεων στα πανεπιστήμια. (…) Επί χρόνια λέγαμε ότι το άσυλο στα Πανεπιστήμια ήταν παράγοντας ανωμαλίας. (…) Αυτοί που τότε μας έβριζαν ήλθαν τώρα στα λόγια μας. Και ψήφισαν μαζί μας – υπό την πίεσή τη δική μας – να καταργηθεί το άσυλο. Βέβαια, αυτό έγινε στα χαρτιά. Στην πράξη εξακολουθούν τα πανεπιστήμια να είναι κέντρα παράνομων δραστηριοτήτων. Μετά την 6η Μαΐου θα πάψουν να είναι. Επί χρόνια η παράνομη μετανάστευση σάρωσε τις πόλεις και την ύπαιθρο της Ελλάδας. Όποιος τολμούσε να διαμαρτυρηθεί, γινόταν στόχος απίστευτων ύβρεων. Τώρα, εμείς πρώτοι είπαμε ότι θα πρέπει να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας. (…) Μετά την 6η Μαΐου κι αυτή η υπόσχεση θα αρχίσει να πραγματοποιείται. (…) Γιατί νίκη της Παράταξης θα σημάνει το τέλος του κρατισμού, το τέλος της ψευτο-ηγεμονίας των αριστερών ιδεών».
Αν βάλουμε δίπλα σ’ αυτά και τη δήλωση «εγώ θα τους τις βγάλω τις κουκούλες», έχουμε ένα καλό δείγμα για τις προθέσεις της ΝΔ απέναντι στο λαό και τη νεολαία. Το χαρτί της καταστολής θα παιχτεί με αποφασιστικότητα και χωρίς ενδοιασμούς, ενώ, στο όνομα μιας υποτιθέμενης …λαϊκής επιταγής, η οποιαδήποτε ιδέα, θέση ή άποψη φέρνει έστω και λίγο προς την Αριστερά, ουσιαστικά θα διώκεται. Είναι, άλλωστε γνωστό το πώς εναντιώθηκε η ΟΝΝΕΔ στην «ηγεμονία των αριστερών απόψεων στα πανεπιστήμια»…Κι όσο για τους μετανάστες; Αν το ΛΑΟΣ προτείνει άμεση απέλαση όλων, δε φαίνεται η ΝΔ να είναι και πολύ μακριά…
Με όλα αυτά, η ΝΔ φαίνεται ότι την πρωτιά θα την καταφέρει. Κυρίως λόγω της κατρακύλας του ΠΑΣΟΚ, βέβαια, κι όχι της δικιάς της δυναμικής… Σε κάθε περίπτωση, από την επόμενη των εκλογών θα έχει να αντιμετωπίσει τη δυναμική που αναπτύσσεται εδώ και δυο χρόνια στο λαό, ο οποίος έχει αποδείξει ότι μπορεί να παλέψει και μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στο σύστημα.
