Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

14 Απρ 2012

Συρία
Νέα δεδομένα, νέες ιμπεριαλιστικές κινήσεις, άσχημα μαντάτα για το συριακό λαό

Τρία είναι τα σημαντικά γεγονότα που πάνω τους θα «πατήσουν» οι εξελίξεις του επόμενου διαστήματος στη Συρία. Η νίκη του κυβερνητικού στρατού έναντι των αντικαθεστωτικών, το σχέδιο Ανάν και το συνέδριο των «Φίλων της Συρίας».
Για το πρώτο -και ξεκινώντας από το εσωτερικό της Συρίας- είναι φανερό πως ο πρώτος μεγάλος κύκλος αντιπαράθεσης μεταξύ των κυβερνητικών στρατιωτικών δυνάμεων της Συρίας και των ένοπλων αντικαθεστωτικών (κύρια του επονομαζόμενου Ελεύθερου Συριακού Στρατού) έκλεισε με καταφανή νίκη των πρώτων. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως δεν θα ανοίξει ένας δεύτερος και ίσως πιο αιματηρός κύκλος αντιπαράθεσης.
Είναι αυτό το γεγονός που σημάδεψε τα εσωτερικά γεγονότα στη συριακή επικράτεια που φαίνεται να έδωσε τη δυνατότητα στο καθεστώς Ασαντ να κάνει αποδεκτό, έστω στα λόγια και κατ’ αρχάς, το σχέδιο του Κ. Ανάν (ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ και του Αραβικού Συνδέσμου). Νιώθοντας δηλαδή πως, όντας από θέση ισχύος, μπορεί (και πρέπει) να ελιχθεί έναντι των πιέσεων που δέχεται από τη «Δύση» και τα γειτονικά αραβικά κράτη (πλην φυσικά του Ιράν που συνεχίζει να υπερασπίζει τη σύμμαχο Συρία και τις επιφυλάξεις του… Ιράκ). Ηδη το καθεστώς κατηγορείται πως η αποδοχή από μεριάς του του σχεδίου είναι υποκριτική. Κι αυτό γιατί δεν προχωρεί προς την απόσυρση των στρατευμάτων από τις κατοικημένες περιοχές και την κατάπαυση του πυρός, όπως αναφέρει το ένα από τα έξι σημεία της συμφωνίας. Βέβαια, αυτό που αποκρύβεται από τους Δυτικούς είναι πως η συριακή ηγεσία ζήτησε –και δεν πήρε έως τώρα απάντηση ή δέσμευση- την αποδοχή της συμφωνίας και από τους αντιπολιτευόμενους. Και δεν φαίνεται διατεθειμένη να σκορπίσει στον αέρα τα αποτελέσματα της νίκης της επί του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού», δηλαδή να αποσύρει μονομερώς τα στρατεύματά της και να αφήσει τον έλεγχο που ασκεί στις εξεγερμένες περιοχές, χωρίς κάποιες δεσμεύσεις της άλλης πλευράς. Ωστόσο, δέχεται και από τη Ρωσία μια σχετική πίεση να «κάνει αυτή το πρώτο βήμα» και δεν μπορεί να αποκλειστεί μια σχετική διαφοροποίησή της το επόμενο διάστημα.
Αλλωστε, για την αποδοχή του σχεδίου από τη Συρία έπαιξε σημαντικό ρόλο το γεγονός πως και ο ρώσικος ιμπεριαλισμός συναίνεσε στο σχέδιο Ανάν, στέλνοντας το μήνυμα στον Ασαντ για μια αντίστοιχη στάση. Η ρώσικη ηγεσία, έχοντας εξαγγείλει πρόσφατα μια «μακρόπνοη πολιτική στρατηγική», εντάσσει τις κινήσεις και τους ελιγμούς της σε σχέση με τη Συρία στον γενικότερο προσανατολισμό της αποτελεσματικότερης απόκρουσης της αμερικανικής περικύκλωσης και της ανάκτησης-διατήρησης ισχύος στην περιφέρειά της. Ειδικότερα η συναίνεσή της στο σχέδιο Ανάν έλαβε υπόψη της την επικράτηση των κυβερνητικών δυνάμεων στο εσωτερικό της Συρίας και είχε πολλαπλούς σκοπούς: να αφαιρέσει επιχειρήματα και να καθυστερήσει την εντεινόμενη δυτική παρέμβαση, να κρατήσει τις ισορροπίες με τα αραβικά κράτη και να δηλώσει ακόμη μία φορά πως οποιαδήποτε εξέλιξη πρέπει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη τα ρώσικα συμφέροντα. Παράλληλα, αυτή της η συναίνεση της δίνει τη δυνατότητα:
α) Να παρεμβαίνει άμεσα στην υλοποίηση του σχεδίου. Ετσι, σε δηλώσεις της η ρώσικη ηγεσία τόνισε προς τη «Δύση» -απευθυνόμενη… στον Κ. Ανάν- πως τα «τα τελεσίγραφα και οι τεχνητές προθεσμίες σπάνια είναι χρήσιμες».
β) Να τοποθετεί «εκτός δικαιοδοσίας» τις κινήσεις των Δυτικών με όχημα τους «Φίλους της Συρίας». Ετσι, απευθυνόμενος στους «Φίλους της Συρίας» (δηλαδή προς τις ΗΠΑ, Γαλλία, Αγγλία) και το ανακοινωθέν που εξέδωσαν, ο ΥΠΕΞ της Ρωσίας Λαβρόφ ανέφερε με έντονο ύφος πως ακολουθούν «προβοκατόρικο δρόμο» και πως «το Συμβούλιο Ασφαλείας θα κρίνει ποιος πρέπει να εφαρμόσει τις προτάσεις του και πώς».
Το τρίτο, όχι σε σημασία, γεγονός της τελευταίας περιόδου αφορά το καθοδηγούμενο από τους Δυτικούς και με συνέργεια του Αραβικού Συνδέσμου Συνέδριο των «Φίλων της Συρίας», που διεξήχθη στις αρχές Απρίλη στη Κωνσταντινούπολη. Οι ΗΠΑ, παράλληλα με την πίεση για εφαρμογή του σχεδίου Ανάν, έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα μπλοκ «προθύμων» μέσω του οποίου κατ’ αρχάς επιχειρούν να ανατρέψουν τους εσωτερικούς συσχετισμούς στη Συρία, από τη μια μέσω της έντασης των πιέσεων και των κυρώσεων προς το καθεστώς και από την άλλη μέσω της βοήθειας και του εξοπλισμού των αντικαθεστωτικών και ειδικότερα του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» και των δυνάμεων που στηρίζουν το φιλοδυτικό «Εθνικό Συριακό Συμβούλιο», που το αναγνώρισαν σαν «μοναδικό νόμιμο εκπρόσωπο του λαού της Συρίας». Λίγες μέρες πριν, οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές σε συνεννόηση με την Τουρκία ανακοίνωσαν εκτός των άλλων την προμήθεια «μη στρατιωτικού υλικού» (sic!) στον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, «συμπεριλαμβανομένου και τηλεποικοινωνιακού εξοπλισμού». Τέλος, εξακολουθεί να αποτελεί ερωτηματικό, παρά την όντως ανησυχητική ρητορική των τελευταίων ημερών, το εάν οι ΗΠΑ θα προχωρούσαν σε μια διαδικασία επέμβασης, όταν γνωρίζουν πως αυτό θα τις φέρει «πρόσωπο με πρόσωπο» με τη Ρωσία. Πάντως, για κάθε ενδεχόμενο οικοδομούν όρους επέμβασης εάν όλα τα άλλα όπλα τους δεν επιφέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα και πάντως πριμοδοτούν μια διαδικασία (εξοπλισμός του Ελεύθερου Συριακού Στρατού) που μπορεί να οδηγήσει σε έναν πραγματικό εμφύλιο πόλεμο το συριακό λαό.
Τέλος, να σημειώσουμε πως η Τουρκία, που παρεμβαίνει ενεργότερα από οποιαδήποτε άλλη δύναμη της περιοχής, θέλει μέσω του συριακού ζητήματος όχι μόνο να αναβαθμίσει τον περιφερειακό της ρόλο αλλά και να διασφαλιστεί από τυχόν παρενέργειες που θα δώσουν οι εξελίξεις (Κούρδοι Συρίας) και όταν έχει ήδη στα νώτα της την αυτόνομη κουρδική περιοχή του Ιράκ.
Συμπερασματικά, μπορούμε να επισημάνουμε τα εξής. Το όλο ζήτημα έχει φύγει από τα χέρια των εξεγερμένων πληθυσμών. Ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός και το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο λειτουργούν σαν μεσάζοντες των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, παζαρεύοντας την τύχη του λαού τους στην ιμπεριαλιστική σκακιέρα. Το καθεστώς Ασαντ αυταπατάται πως η σημερινή του επικράτηση σημαίνει και διαιώνισή του, κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει πως ο αντιδραστικός τρόπος με τον οποίο λειτουργούσε και λειτουργεί έναντι του συριακού λαού προσφέρει τη χώρα και το λαό βορά στους ιμπεριαλιστές και τα ενεργούμενά τους. Η Ρωσία αλλά και η Κίνα φτιάχνουν όσα αναχώματα μπορούν έναντι της δυτικής παρέμβασης και κερδίζουν χρόνο. Η «Δύση» κλιμακώνει τις κινήσεις της στην περιοχή χωρίς να θέτει στην ημερήσια διάταξη αλλά και χωρίς να αποκλείει μια επέμβασή της αλά Λιβύη. Δυσοίωνες οι εξελίξεις για το συριακό λαό…

Τ.Σ.