Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

25 Απρ 2012

Η αξιολόγηση προ των πυλών
Να της φράξουμε το δρόμο – Να μην περάσει!

Η κυβέρνηση (η παρούσα και η… επόμενη) προχωρεί στην προώθηση της αξιολόγησης σχολείων και εκπαιδευτικών. Με fast-track τροπολογία του υπ. Παιδείας (30/3) προσδιορίστηκε ότι στους επόμενους 4 μήνες θα πρέπει να εκδοθεί προεδρικό διάταγμα που θα καθορίζει το «σύστημα αξιολόγησης των εκπαιδευτικών». Σε περίπτωση που δεν οριστούν αυτά τα ειδικά κριτήρια στο προβλεπόμενο 4μηνο, θα ισχύσουν και για τους εκπαιδευτικούς όσα ορίζει ο ν. Ρέππα (Ν. 4038/12) για όλους τους υπόλοιπους δημοσίους υπαλλήλους.
Η εξέλιξη αυτή αναδεικνύει δύο ζητήματα. Το πρώτο είναι ότι προχωρεί η εφαρμογή της αξιολόγησης στην Α/θμια και Β/θμια εκπαίδευση και στους εκπαιδευτικούς αυτών των βαθμίδων. Οι (αυτ)απάτες ότι ο συγκεκριμένος κλάδος θα εξαιρεθεί, ότι παρουσιάζει ιδιαιτερότητες που δεν μπορούν να τύχουν μετρήσιμης αξιολόγησης τελείωσαν. Το δεύτερο αφορά τη μεθόδευση που θα υλοποιεί την κατεύθυνση αυτή. Με την παράταση του 4μήνου, το κάλεσμα των ΔΟΕ-ΟΛΜΕ σε διάλογο για το ζήτημα αυτό, επιχειρείται η αποφυγή προβλημάτων στη συγκεκριμένη σχολική περίοδο (πανελλαδικές εξετάσεις κ.λπ.) από κινητοποιήσεις, ώστε οι εκπαιδευτικοί να «ενημερωθούν» για το τι τους περιμένει καλοκαιριάτικα με τα σχολεία κλειστά. Και φυσικά δίνει τη δυνατότητα στην όποια κυβέρνηση να καταλήξει στο πλαίσιο που θα κινηθεί έχοντας προσδιορίσει και μια σειρά θέματα που αφορούν συνταξιοδοτήσεις εκπαιδευτικών, συγχωνεύσεις-κλεισίματα σχολείων και αλλαγές στα προγράμματα σπουδών.
Εχουν περάσει 25 χρόνια από το ν. 2525/97 (επί Αρσένη) που επιχειρήθηκε η εφαρμογή της αξιολόγησης. Ομως, στη συγκυρία που περνάμε, στο φόντο των μνημονίων και της έντασης της καπιταλιστικής επίθεσης σε κάθε ίχνος δικαιώματος, η αξιολόγηση είναι ακόμα πιο αντιδραστική από ό,τι σε παλιότερες φάσεις, αφού συνδέεται άμεσα με απολύσεις. Αποτελεί ένα ακόμη όπλο στα χέρια των κρατούντων (μαζί με το μισθολόγιο-βαθμολόγιο και το επικαιροποιημένο πειθαρχικό δίκαιο των Δ.Υ.) για να συμπεριληφθούν δάσκαλοι, νηπιαγωγοί και καθηγητές στις χιλιάδες εργαζομένων στο Δημόσιο που «άξια» θα απολυθούν. Η αξιολόγηση είναι συνυφασμένη με την «αιτιολογημένη» μισθολογική καθήλωση των εκπαιδευτικών, τη χειραγώγησή τους, την επικράτηση του φόβου, της υποταγής και της ανέντιμης μεταφοράς στην πλάτη τους όλων των ευθυνών της βάρβαρης κοινωνικής πραγματικότητας. Είναι εργαλείο για την παραπέρα μετατροπή της δημόσιας και δωρεάν παιδείας σε ατομική, επί πληρωμή υπόθεση παραγωγής αμάθειας. Είναι μέσο για το κλείσιμο σχολικών μονάδων, την κατηγοριοποίησή τους, τη λειτουργία όσων απομείνουν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Η αξιολόγηση έρχεται να υπηρετήσει την προοπτική της μαζικής αμορφωσιάς, της δημιουργίας σχολείων φτηνών για το κράτος, ακριβών για το λαό και πιο ταξικών, του ελέγχου του σώματος των εκπαιδευτικών, μετατρέποντάς το σε φτηνό, υποταγμένο δυναμικό με ρόλο ιμάντα μεταβίβασης αντιδραστικών πολιτικών και «ιδεών» στους μαθητές. Συνολικά προωθεί την όξυνση των αντιδραστικών χαρακτηριστικών της εκπαίδευσης γιατί αυτά ταιριάζουν και αντιστοιχούν στην κρίση και στον εργασιακό μεσαίωνα που επιδιώκεται να εδραιωθεί.
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα που θα πετάξει έξω χιλιάδες εκπαιδευτικούς και θα κάνει καθημερινή κόλαση τη ζωή των υπολοίπων, είναι αναγκαίο να αναπτυχθεί κοινός αγώνας με όλους τους εργαζομένους στο Δημόσιο, που θα μπλοκάρει την προώθηση της αξιολόγησης και θα ανατρέψει όλο το θεσμικό πλαίσιο στο οποίο στηρίζεται. Δεν είναι στενά εκπαιδευτικό ζήτημα, αφορά όλο τον κόσμο της εργασίας, αλλά και τα μορφωτικά δικαιώματα της νέας γενιάς.
Η απαίτηση αυτή συναντά μια σειρά εμποδίων που πρέπει να γκρεμιστούν για να βαδίσει ο κόσμος της εκπαίδευσης το δρόμο της σύγκρουσης με τις επιδιώξεις αυτές. Πρώτο εμπόδιο, οι ομοσπονδίες ΔΟΕ–ΟΛΜΕ που κινούνται στα γνωστά τους μονοπάτια της αδράνειας και της αναμονής, του διαλόγου με τον Μπαμπινιώτη για τα κριτήρια της αξιολόγησης, της αποδοχής της «αυτοαξιολόγησης», της καλλιέργειας αυταπατών για μη «τιμωρητική» διαδικασία, που οδηγούν τον κλάδο στην ήττα. Οσο για τις δηλώσεις για κήρυξη πολέμου σε περίπτωση απολύσεων, τα ’χουμε ξανακούσει και από τη ΓΣΕΕ…
Εμπόδιο αποτελούν και ένα σύνολο αντιλήψεων και λογικών που υπάρχουν στις σκέψεις πολλών εκπαιδευτικών, παράγωγα ιδεολογημάτων που έχουν προωθηθεί από το σύστημα και τους παράγοντές του και έχουν γίνει αποδεκτά έστω και τροποποιημένα από δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά και το ριζοσπαστισμό. Εννοούμε εκείνες τις απόψεις και τους φορείς τους που, ενώ «μαχητικά» απορρίπτουν τα κυβερνητικά σχέδια για την αξιολόγηση, αντιπροτείνουν την «άλλη αξιολόγηση», που «θα έπρεπε» να γίνει και βέβαια θα ήταν «αξιολόγηση του κινήματος». Ουσιαστικά κατασκευάζουν γέφυρες με τις επιδιώξεις του συστήματος αντί να τους φράζουν το δρόμο. Στη σημερινή κοινωνία, ή δεν θα υπάρχει «αξιολόγηση» ή θα υπάρχει με βάση τα κριτήρια και τις επιδιώξεις της κυρίαρχης τάξης. Για όποιους καθηγητές, δασκάλους, νηπιαγωγούς νιώθουν κουρασμένοι ή και «ένοχοι» από τις σοβαρές δυσκολίες και αντιφάσεις που συναντούν στη δουλειά τους και αποζητούν, τουλάχιστον, μια «ορθολογικοποίηση» έστω αυτής της ταξικής εκπαίδευσης, έχουμε να πούμε το εξής: ότι η –υποτιθέμενη– ορθολογική διαχείριση αυτού του συστήματος έχει αποδειχτεί ιδιαίτερα… ανορθολογική και καταιγιστικά επιθετική στα δικαιώματα του κόσμου της εκπαίδευσης.
Επίσης εγκλωβίζουν τη σκέψη και κατ’ επέκταση εμποδίζουν την ανάπτυξη της πάλης ερωτήματα και απόψεις που ψάχνουν να βρουν το «προφίλ» του αξιολογημένου-απολυμένου εκπαιδευτικού. Ποιες ειδικότητες, ποιες ηλικίες, σε ποια και τι τύπου σχολεία κ.ο.κ. Ολοι και εννοείται όλοι οι εκπαιδευτικοί είναι υπό απόλυση, γι’ αυτό ΟΛΟΙ πρέπει οργανωμένα να υπερασπιστούν την εργασία τους.
Τέλος, πρέπει να είναι καθαρό ότι δεν αρκεί η λογική της ανυπακοής, της μαζικής άρνησης συμμετοχής σε προγράμματα (αυτο)αξιολόγησης, το μπλοκάρισμα σεμιναρίων-επιμορφώσεων που υποστηρίζουν τις διαδικασίες αυτές. Σίγουρα πρέπει να υλοποιηθούν συλλογικά και οργανωμένα τέτοιες πρωτοβουλίες που συσπειρώνουν τον κόσμο, οικοδομώντας εστίες αντίστασης, αλλά είναι πιθανό το σύστημα να επιλέξει να περάσει το βασικό κορμό της αξιολογικής διαδικασίας μέσα από πιο επιθετικές και κεντρικές διαδικασίες (εξετάσεις εκπαιδευτικών, σύνδεση αξιολόγησης εκπαιδευτικών με τις επιδόσεις μαθητών-σχολείων κ.λπ.). Αρα η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ δεν μπορεί ούτε να υποκατασταθεί ούτε να παρακαμφθεί - και αυτή πρέπει να προετοιμαστεί με γενικές συνελεύσεις αμέσως μόλις ανοίξουν τα σχολεία.
Χωρίς ψευδαισθήσεις για το ρόλο της αξιολόγησης, να οικοδομηθεί ΜΕΤΩΠΟ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ – ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ της, με κοινούς αγώνες των εργαζομένων σε όλο το Δημόσιο.