Εκλογές που, αντί να εκτονώνουν, πιθανόν να περιπλέξουν

Δεν είναι λοιπόν καθόλου λίγοι οι παράγοντες του συστήματος, εντός και εκτός Ελλάδος, που θα ήθελαν να προχωρήσουν οι εξελίξεις χωρίς να υποχρεωθούν να στήσουν κάλπες. Θα ήθελαν, αν μπορούσαν, να αφαιρούσαν από τον ενοχλητικό λαό ακόμα και το δικαίωμα της ψήφου. Πιθανόν επίσης αρκετοί απ' αυτούς τους «δημοκράτες» να νοσταλγούν τον Γ. Παπανδρέου που ήθελε με τα διάφορα τερτίπια περί «δημοψηφισμάτων» και το λαό να «εκτονώσουν» αλλά και τα μνημόνια να υλοποιηθούν.
Δεν είχε βέβαια την ίδια αξία όταν το ισχυριζόμασταν εμείς αυτό που κυνικά ομολόγησε ο Σόιμπλε, φανερώνοντας τα υπαρκτά αδιέξοδα με τα οποία βρίσκονται αντιμέτωποι τόσο ο σκληρός πυρήνας της ΕΕ όσο και το ντόπιο πολιτικό σύστημα. Δεν ξέρουμε αν του κυβερνητικού εκπροσώπου του ξέφυγε ή ήθελε να το πει, αλλά είναι ενδεικτικό το πόσο ενοχλούν οι εκλογές αυτές στη φάση που βρισκόμαστε, που ο Καψής αμόλησε τη ρουκέτα. «Να μη χαλαρώνουμε», είπε, «η σημερινή κυβέρνηση πρέπει να συνεχίσει το έργο της και πριν από τις εκλογές και στις εκλογές αλλά και μετά απ' αυτές». Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ ο Καψής μάς πέταξε στα μούτρα ότι αυτές οι εκλογές δεν θα επηρεάσουν τίποτε απ' όσα έχουν δρομολογηθεί. Οχι ότι δεν το γνωρίζαμε, αλλά μας ικανοποιεί να το ακούμε από στόματα εκπροσώπων του συστήματος ότι σ' αυτή τη φάση δεν μπορούν εύκολα να καναλιζάρουν το λαό και να τον εκβιάσουν όσο εύκολα και ανώδυνα το έκαναν σε προηγούμενες φάσεις.
Ενδεικτικό επίσης των σοβαρών αντιθέσεων που διακρίνουν το κλονισμένο πολιτικό μας σύστημα οριζοντίως και καθέτως δεν είναι μόνο και τόσο τα ξεκατινιάσματα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ μεταξύ «μνημονιακών» και νεόκοπων «αντιμνημονιακών», αλλά κυρίως το σοβαρό φάουλ (;) που έκανε ο Σαμαράς, απειλώντας με νέες εκλογές αν δεν πάρει η ΝΔ αυτοδυναμία.
Θα μπορούσε, βέβαια, κάποιος να ισχυριστεί ότι και αυτές οι δηλώσεις είναι μέρος του εκβιασμού σε βάρος του λαού, να μην υποκύψει, δήθεν, στην ακυβερνησία. Δεδομένου όμως ότι η αυτοδυναμία είναι άπιαστο όνειρο για τη ΝΔ, μένει να δούμε στη συνέχεια αν και τι περισσότερο σημαίνει αυτή η «έκρηξη» Σαμαρά.
Ας παρατηρήσουμε μόνο ότι τέτοιες «εκρήξεις» είναι δηλωτικές των τρικλοποδιών που επιχειρείται να μπουν στη ΝΔ ούτως ώστε να παραμείνει εντός πολιτικού παιχνιδιού όσο περισσότερο γίνεται το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, κατάσταση όμως που μπορεί να περιπλέξει τα ζητήματα.
Θα το πούμε λοιπόν για μια ακόμη φορά. Οι λόγοι που το γαϊτανάκι των εκλογών τραβάει δεν είναι τεχνικοί αλλά ουσιαστικοί και αφορούν νέες ισορροπίες που πρέπει να διαμορφωθούν σε σχέση με την εξισορρόπηση των ιμπεριαλιστικών εξαρτήσεων.
Μπορεί ο λαός να είναι μια παράμετρος ανεξέλεγκτη για το σύστημα, γι’ αυτό και έχουμε το παράδοξο για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση αυτοί που φοβούνται περισσότερο τις εκλογές να είναι οι ίδιοι οι εμπνευστές και στυλοβάτες τους. Ωστόσο, δεν είναι η μόνη ανεξέλεγκτη παράμετρος όσο η παγκόσμια κρίση συνεχίζει και όσο τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία επεξεργάζονται τα στρατηγικο-τακτικά τους σχέδια
Η μη στοίχιση του λαού με τα όσα εκβιάζεται να δεχτεί και να νομιμοποιήσει στις κάλπες σε συνδυασμό με το όλο πλέγμα σχέσεων, διεκδικήσεων, εξαρτήσεων στο όλο γεωστρατηγικό παιχνίδι έτσι όπως εκφράζεται και στην περιοχή μας απειλούν να διαμορφώσουν ένα μετεκλογικό σκηνικό όπου δίπλα στα σίγουρα (την επίθεση δηλαδή) θα πάρουν τη θέση τους και μια σειρά άλλα δεδομένα που δεν θα παραπέμπουν σε προκαθορισμένες καταστάσεις και διασφαλισμένες προοπτικές. Αγωγοί, ενεργειακό, Κυπριακό, Συρία, τουρκικός ρόλος, σχέσεις με Ισραήλ, μαζί με την αναζήτηση «προστατών» και «δανειστών» που θα διασφαλίσουν δήθεν ανάπτυξη, αν για κάτι προϊδεάζουν είναι μια περίοδος αστάθειας και αβεβαιότητας την οποία οι εκλογές, σε όποια ημερομηνία και αν καθοριστούν, απειλούν όχι μόνο να μη σταθεροποιήσουν το σκηνικό αλλά και να το κλυδωνίσουν περισσότερο.
Το βέβαιο είναι ότι ο λαός αλλά και οι υπόλοιποι γειτονικοί λαοί που θα συνεχίσουν να πληρώνουν το μάρμαρο και να τους απειλούν ένα σωρό υπαρκτοί κίνδυνοι καλούνται να αναμετρηθούν με το ίδιο τους το ανάστημα, να σκεφτούν τα πραγματικά τους όπλα και να αξιολογήσουν ξανά τους φίλους και τους εχθρούς τους.
Στις επερχόμενες εκλογές, ο λαός θα κάνει αυτό που είναι ώριμος να κάνει. Οπως είναι σίγουρο ότι θα διευρυνθούν τα λαϊκά στρώματα που «φανερά» στις κάλπες δεν θα δείχνουν να υπογράφουν προκαταβολικά τη «θανατική» τους καταδίκη με τα μνημόνια και τις θηλιές των απανωτών δανειακών συμβάσεων. Κατά τα λοιπά, οι εκλογές αυτές, και ας κραυγάζουν για το αντίθετο από τη σκοπιά τους Τσίπρας, Παπαρήγα και νεόκοποι «αντιμνημονιακοί», δεν πρόκειται να διασφαλίσουν άλλο μέλλον και άλλη προοπτική για το λαό.
Ακόμη και αν η λαϊκή εκλογική συμπεριφορά περιπλέξει τα δεδομένα και «χαλάσει τη σούπα» για το σύστημα, αν η άρχουσα τάξη και τα ξένα αφεντικά της δεν βρουν μπροστά τους παρατεταμένους λαϊκούς, εργατικούς και νεολαιίστικους αγώνες, ένα διευρυμένο ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, θα καταφέρουν να βρουν έστω και αργά τις καινούριες ισορροπίες τους.
Κυρίως, αυτό που πρέπει να μετρήσει ο λαός είναι η επόμενη μέρα των εκλογών (όποτε τις κάνουν). Και πρέπει να είναι προετοιμασμένος για μεγάλες μάχες, ιδιαίτερα αν το σύστημα διαπιστώσει ότι δεν του βγαίνουν τα σενάρια «δημοκρατικά» και «διά της κάλπης», τότε θα καταφύγει σε οποιοδήποτε αντιδημοκρατικό και φασίζον μέτρο για να εξασφαλίσει την υποταγή του λαού. Και σ' αυτό θα έχει την αμέριστη «υποστήριξη» και «αλληλεγγύη» των ιμπεριαλιστικών πατρώνων.