Μαύρο μέλλον τάζει η Χρυσή Αυγή

Ενας λαός που βάλλεται από παντού, ένας λαός θυμωμένος, ένας λαός οργισμένος, ένας λαός καταδικασμένος στη φτώχεια, την ανεργία και την ανασφάλεια καλείται να ψηφίσει στις 6 του Μάη. Είναι ο ίδιος λαός που 2 χρόνια τώρα έχει κατακλύσει δρόμους και πλατείες σε μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις, αγωνιζόμενος ενάντια στα μνημόνια και σε όλα τα αντιλαϊκά και βάρβαρα μέτρα που του έχουν επιβάλει οι πολιτικοί εκπρόσωποι της ντόπιας αστικής τάξης, οι ευρωπαίοι και αμερικάνοι ιμπεριαλιστές. Οι «ψηφοφόροι» του 2012 δεν θυμίζουν σε τίποτα τους «ψηφοφόρους» του 2009. Το σύστημα το γνωρίζει αυτό καλύτερα από τον καθένα. Ενας από τους τρόπους που χρησιμοποιεί προκειμένου να ελέγξει και να χειραγωγήσει την οργή του λαού και της νεολαίας είναι η δημιουργία «αναχωμάτων». Η εμφάνιση όλων αυτών των μικρών και μεσαίων «νέων» κομμάτων είναι από τη μια αποτέλεσμα της πολιτικής κρίσης του ίδιου του συστήματος και των τριγμών που έχει επιφέρει η οικονομική κρίση και η αντίσταση του λαού και από την άλλη μια σχετικά ανώδυνη για το σύστημα βαλβίδα εκτόνωσης της συσσωρευμένης οργής και αγανάκτησης του λαού. Κομμάτια του ίδιου σάπιου, καταπιεστικού και εκμεταλλευτικού συστήματος «αναβαπτίζονται» και προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν και να εγκλωβίσουν τις εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων και νεολαίας που μαζικά γυρνούν την πλάτη στα δυο μεγάλα κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Για να μπορούν από την επομένη των εκλογών να διεκδικήσουν ρόλο στη συνέχιση της εξόντωσης.
Εκτός όμως από κλασικές αστικές παραφυάδες, υπάρχουν και οι πιο ωμές και ανατριχιαστικές εκδοχές αυτού του συστήματος. Η άνοδος της Χρυσής Αυγής στα ποσοστά των εκλογικών δημοσκοπήσεων ξυπνά φρικαλέες μνήμες στους παλιότερους και προκαλεί την αγανάκτηση κάθε δημοκράτη.
Προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε αυτά τα ποσοστά και να διαβάσουμε πίσω από τους αριθμούς. Δεν θεωρούμε ότι τα ποσοστά της τάξης του 5% αποτυπώνουν την πραγματική επίδραση της Χρυσής Αυγής στην κοινωνία. Δεν φαίνεται στην κίνηση των μαζών να αποτελεί η Χρυσή Αυγή δύναμη τέτοιου μεγέθους. Δεν έχει δηλαδή εκφραστεί ανοιχτά αυτή η εθνικιστική και φασιστική παράνοια στους κόλπους του λαού και της νεολαίας.
Τότε, μήπως το σύστημα έχει επιλέξει να ανασύρει αυτές τις εφεδρείες του σε μαζική κλίμακα για το επόμενο διάστημα; Παρ’ ότι γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι ο φασισμός είναι παιδί του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού το οποίο χρησιμοποιήθηκε στον πόλεμο ενάντια στους λαούς και την εργατική τάξη, δεν εκτιμούμε ότι το σύστημα επιλέγει σε αυτή τη φάση να οδηγηθεί προς τέτοιες λύσεις. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι με τη στάση του δεν δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για φασιστικές και εθνικιστικές υστερίες. Και μόνο η επιλογή ανάδειξης του μεταναστευτικού και μάλιστα με τόσο βάρβαρο τρόπο από τη μεριά της κυβέρνησης έδωσε ανάσα ζωής στη Χρυσή Αυγή. Με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και το ανθρωποκυνηγητό που εξαπέλυσε ενάντια στους μετανάστες μπορεί να είχε στόχο να «στριμώξει» την επίσημη Αριστερά ζητώντας «υπεύθυνες» προτάσεις και να αποφύγει την κουβέντα για το τσάκισμα μισθών και συντάξεων, αποπροσανατολίζοντας το λαό, αλλά ταυτόχρονα έστρωσε το δρόμο στη Χρυσή Αυγή. Από τις «ανώνυμες» φασιστικές επιθέσεις ενάντια σε μετανάστες, πάντα με την αμέριστη βοήθεια των σωμάτων καταστολής και τρομοκράτησης του λαού, περάσαμε στις «επίσημες» προτάσεις φρίκης, όπως εγκατάσταση ναρκοπέδιων στα σύνορα της χώρας, μετατροπή των μεταναστών σε σκλάβους και εγκατάστασή τους στη… Μακρόνησο.
Η Χρυσή Αυγή από την ίδρυσή της, το 1984, είναι μια φασιστική οργάνωση που τιμά και δοξάζει τον Χίτλερ, το μεγαλύτερο μακελάρη των λαών, και τον Παπαδόπουλο της αμερικανοστήρικτης χούντας. Δολοφονικά εχθρικοί απέναντι στους μετανάστες, τους ομοφυλόφιλους, τους αριστερούς, τους εβραίους, τους… δεν έχουν διστάσει να πραγματοποιήσουν δολοφονικές επιθέσεις εναντίον τους πολλές φορές με την ανοχή ή και την απροκάλυπτη στήριξη των ΜΑΤ και της αστυνομίας.
Εν όψει όμως αυτών των εκλογών η Χρυσή Αυγή κρύβεται πίσω από μια μάσκα που προσπαθούν να είναι λιγότερο φρικιαστική. Στην προσπάθειά τους να εκμεταλλευτούν την αγανάκτηση του λαού, την έλλειψη προοπτικής και οράματος από τη μεριά του συστήματος, κρύβουν για λίγο στο συρτάρι τα χιτλερικά ιδεώδη και βγάζουν μπροστά τις «θέσεις» τους. Με την πιο αποτρόπαια έκφραση του λαϊκισμού προσπαθούν να στήσουν δίκτυο εξαπάτησης και εκμετάλλευσης της άγνοιας και της απόγνωσης μεγάλων κομματιών του λαού.
Δεν αναγνωρίζουν τάξεις μέσα στην κοινωνία. Η χώρα απαρτίζεται από Ελληνες και ξένους. Τάσσονται κατά του Μνημονίου, την ίδια στιγμή που όχι απλώς δεν καταδικάζουν τις μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, αλλά κινήθηκαν ενάντια στην απεργία των Χαλυβουργών, καλώντας τους να αποδεχτούν τους εκβιασμούς της εργοδοσίας σαν αναγκαίο κακό.
Ζητούν να φύγουν όλοι οι μετανάστες που παίρνουν τις δουλειές από τους Ελληνες, ενώ θεωρούν αναγκαίο κακό τις χιλιάδες απολύσεις που έχουν γίνει ως τώρα και όσες πρόκειται να ακολουθήσουν. Οραματίζονται μια ισχυρή «ελληνική» οικονομία ενάντια στην εκμετάλλευση του πλούτου από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές την ίδια στιγμή που οραματίζονται την πρόσδεση της χώρας στους ανατολικούς ιμπεριαλιστές, βλέπε Ρωσία.
Υπόσχονται εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης και κύριας κατοικίας την ίδια στιγμή που οραματίζονται τη μετατροπή της χώρας σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Κατά τα ιδεώδη του εμπνευστή τους Χίτλερ.
Τάσσονται γενικά και αόριστα ενάντια στο σύστημα και τους πολιτικούς, ενώ ιστορικά έχουν αποτελέσει ιδεολογική και πολιτική εφεδρεία του ίδιου του καπιταλιστικού και ιμπεριαλιστικού συστήματος.
Παρουσιάζονται τιμητές της ελληνικής ιστορίας, μόνο που πρέπει να ανατρέξουν πολύ πίσω στους αιώνες, στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, γιατί η σύγχρονη ιστορία του τόπου μας έχει γραφτεί με το αίμα του ελληνικού λαού, αίμα που χύθηκε στους αγώνες ενάντια στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό.
Αποτελεί χρέος κάθε δημοκράτη, κάθε αριστερού, εργαζόμενου και νεολαίου η αποκάλυψη του ρόλου των φασιστών και η πάλη ενάντια σε κάθε μορφή του. Ο καλύτερος τρόπος για να ανταποκριθούμε σε αυτό το καθήκον είναι η στήριξη του αγώνα για την ανασυγκρότηση του εργατικού, λαϊκού κινήματος, η συμμετοχή στους αγώνες, η αυτοοργάνωση του λαού στις γειτονιές.