Τρίκαλα

Με μικρή συμμετοχή πραγματοποιήθηκε η συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου στα Τρίκαλα, ενώ λίγο μεγαλύτερη ήταν αυτή του ΠΑΜΕ. Σίγουρα την ευθύνη έχουν κυρίως οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που κυριολεκτικά δεν έκαναν τίποτα απολύτως προκειμένου να προπαγανδίσουν την απεργία και να κινητοποιήσουν τον κόσμο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν οι συνδικαλιστές των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ της τοπικής ΕΛΜΕ. Αφού την προηγούμενη μέρα ξεποδαριάστηκαν στις εκλογές για τη θεσούλα στα υπηρεσιακά συμβούλια, αφού κινητοποίησαν λυτούς και δεμένους κουράστηκαν οι άνθρωποι και ξέχασαν να έρθουν στη συγκέντρωση… Παρόμοια εικόνα υπήρχε και από τους άλλους εργασιακούς χώρους, με συμβολική συμμετοχή ακόμα κι από τα Δ.Σ. που εκπροσωπούν τους εργαζόμενους.
Μόνη φωτεινή εξαίρεση το μπλοκ της Πρωτοβουλίας Εργαζομένων, το οποίο έδινε και τον τόνο στη συγκέντρωση με τα συνθήματα και τη μαζικότητά του. Το μπλοκ αυτό ενίσχυσε και η τοπική οργάνωση του ΚΚΕ(μ-λ), ενώ οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών στήριξαν, εκτός από το μπλοκ της Πρωτοβουλίας, κι εκείνο της ΕΛΜΕ.
Παρ’ όλες τις δυσκολίες όμως, συγκροτήθηκε πορεία η οποία διέσχισε τους δρόμους των Τρικάλων και κάποια στιγμή συναντήθηκε με την αντίστοιχη του ΠΑΜΕ, ενώ ανανεώθηκε το ραντεβού για την Τετάρτη το απόγευμα στις 6, προκειμένου να πραγματοποιηθεί συλλαλητήριο ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης.
Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι ο μοναδικός τρόπος αντίστασης δεν είναι η ελπίδα σε κάποια τυφλή οργή ή σε κάποιο ξέσπασμα, αλλά η οργάνωση του κόσμου και η ελπίδα ότι μπορεί να αντισταθεί στην επίθεση και να ανατρέψει τα δεδομένα που σήμερα του παρουσιάζονται ως ακλόνητα.