Γενική πυραυλο-πυρηνική δοκιμή

Αν υιοθετήσουμε πλήρως τις επίσημες ρωσικές ανακοινώσεις, στα μέσα του Οκτώβρη πάνω από τη Ρωσία πραγματοποιήθηκε συνωστισμός… διηπειρωτικών πυραύλων. Όλοι εκτοξεύτηκαν από επίγειες και θαλάσσιες βάσεις στο πλαίσιο μιας γενικής δοκιμής για την ετοιμότητα και την αποτελεσματικότητα του στρατηγικού πυραυλο-πυρηνικού οπλοστασίου της χώρας. Άσκηση πρωτοφανής για τη μετασοβιετική εποχή και μάλιστα χωρίς επίσημη προειδοποίηση, όπως γράφτηκε σε δυτικές εφημερίδες. Σύμφωνα πάντα με τις ρωσικές αναφορές, η γενική δοκιμή υπήρξε επιτυχής.
Για τη συγκυρία και τους πολιτικούς στόχους αυτής της άσκησης γράφτηκαν πολλά. Από ελαφριές αναλύσεις για την επιδίωξη του Πούτιν να υπενθυμίσει ποιος είναι ο ισχυρός άνδρας στη χώρα που διαθέτει, εκτός των άλλων, και τον πυρηνικό διακόπτη μέχρι και σοβαρές, που τη συσχετίζουν με την ανάπτυξη της αντιπυραυλικής ασπίδας στην Ανατολική Ευρώπη ή τις αμφίρροπες αμερικανικές εκλογές και τις δηλώσεις Ρόμνεϊ. Ο Ρόμνεϊ είχε παλιότερα δηλώσει ότι «η Ρωσία αποτελεί χωρίς αμφιβολία τον νούμερο ένα γεωπολιτικό εχθρό μας» και είχε υποσχεθεί «λιγότερη ευελιξία και περισσότερη αποφασιστικότητα» στην πολιτική που θα ακολουθήσει όσον αφορά τη Ρωσία αν καταφέρει να κερδίσει της προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου. Γι’ αυτές τις δηλώσεις ο ίδιος ο Πούτιν έσπευσε να δηλώσει πως αποτελεί ένα μείον στις μελλοντικές σχέσεις των δύο χωρών.
Αυτό πάντως που είναι ολοφάνερο είναι η κλιμακούμενη ρωσική προσπάθεια εκσυγχρονισμού του συμβατικού και πυρηνικού δυναμικού της, οι μεγάλες επενδύσεις σε νέα εξοπλιστικά προγράμματα, νέες γενιές πολεμικών αεροσκαφών και νέους διηπειρωτικούς πυραύλους μεγάλης ισχύος. Ταυτόχρονα η Μόσχα δεν φαίνεται να θέλει να συνεχίσει το πρόγραμμα απόσυρσης των παλιών πυρηνικών με αμερικανική τεχνική και οικονομική βοήθεια επικαλούμενη πως η συμφωνία του 1991, που έχει παραταθεί μέχρι τις αρχές του 2013, είναι ετεροβαρής και αποτελεί εργαλείο προώθησης των αμερικανικών σχεδίων. Σε έναν κόσμο όπου μεταβάλλονται γρήγορα συσχετισμοί και διαμορφώνονται νέοι πόλοι ισχύος, η ρώσικη αστική τάξη δείχνει πως θέλει να αποτελεί εξέχον τμήμα αυτής της νέας περιόδου. Περιόδου οξύτατων ανταγωνισμών και αντιθέσεων, πολεμικών εκβιασμών και κρίσεων.