«Ένα νέο, απλό και σταθερό φορολογικό σύστημα», «αναδιάρθρωση και περιορισμό των δομών του κράτους», «εξορθολογισμό των δημόσιων δαπανών», «εξάλειψη της σπατάλης του δημόσιου τομέα», «αποκρατικοποιήσεις και αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου». Αυτούς τους 5 όρους-εκτιμήσεις αναφέρει ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας στην επιστολή του για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2013 σαν τις προϋποθέσεις για τη «δημοσιονομική προσαρμογή» και την «επανεκκίνηση» της ελληνικής οικονομίας. Και πραγματικά μπορούμε να πούμε ότι πάνω σ’ αυτούς τους 5 βασικούς άξονες «πατάει» η αντιλαϊκή πολιτική του συστήματος και της τρικομματικής κυβέρνησής του. Ο προϋπολογισμός του 2013, όπως άλλωστε και των προηγούμενων χρόνων, είναι ένας βαθιά ταξικός προϋπολογισμός που λειτουργεί συμπληρωματικά και παράλληλα με τα απανωτά μνημόνια και αποτυπώνει σε νούμερα τη συνολικότερη βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης. Αν σε κάτι διαφέρει αυτός ο προϋπολογισμός, είναι ότι χαρακτηρίζεται ο πιο αντιλαϊκός της μεταπολεμικής περιόδου.
Φοροεπιδρομή
Δεν ξέρουμε αν θα 'ναι «απλό και «σταθερό» το νέο φορολογικό σύστημα που θα φέρει για ψήφιση η κυβέρνηση. Ξέρουμε σίγουρα όμως ότι θα είναι ένα άδικο και φορομπηχτικό φορολογικό σύστημα που θα επιβαρύνει δυσανάλογα τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, ενώ θα αφήνει στο απυρόβλητο το κεφάλαιο και τα μεγάλα εισοδήματα. Ξέρουμε επίσης και αυτό που προκύπτει από τα νούμερα του προϋπολογισμού: νέα και μεγαλύτερη φοροαφαίμαξη περιμένει το λαό και τους εργαζόμενους μέσα στο 2013. Περικοπές φοροαπαλλαγών, πετσόκομμα οικογενειακών επιδομάτων, μείωση της επιστροφής φόρου στους αγρότες, τέλος καπνιζόντων σε καταστήματα εστίασης, μείωση της επιδότησης ΕΦΚ ντίζελ για τους αγρότες κ.λπ. είναι μερικά μόνο από τα νέα φορολογικά μέτρα που προβλέπονται για το 2013. Μέτρα που έρχονται να προστεθούν στην ήδη δυσβάσταχτη φορομπηχτική πολιτική και που θα κάνουν πραγματικά αβίωτη τη ζωή για χιλιάδες λαϊκές οικογένειες. 1,8 δισ. νέους φόρους προβλέπεται να αποφέρουν αυτά τα πρόσθετα φορολογικά μέτρα. Βέβαια, λόγω της ανεργίας, των μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις, της μειωμένης κατανάλωσης κ.λπ. προβλέπεται ότι το 2013 σε σύγκριση με το 2012 τα συνολικά έσοδα από φόρους θα είναι μειωμένα κατά 4,5%. Την ίδια στιγμή που έχουμε πετσόκομμα μισθών και συντάξεων και πάνω από 30% μείωση των λαϊκών εισοδημάτων, οι φόροι παραμένουν στα ίδια σχεδόν επίπεδα με το 2012 (!), δηλαδή πολύ περισσότεροι φόροι για πολύ λιγότερα εισοδήματα!
Αποκαλυπτικά επίσης είναι και τα στοιχεία του προϋπολογισμού για το ποιοι πληρώνουν αυτούς τους φόρους: τα 42,828 εκατ. ευρώ (97%) πληρώνονται από τα φυσικά πρόσωπα (μισθωτοί, συνταξιούχοι, αγρότες, μικροεπαγγελματίες κ.λπ.) και μόνο 1,479 εκατ. ευρώ (3%) πληρώνουν τα νομικά πρόσωπα, δηλαδή οι μεγάλες εταιρείες, ΑΕ, ΕΠΕ κ.λπ.! Ένα άδικο και βαθιά ταξικό φορολογικό σύστημα που επιβαρύνει δυσανάλογα το λαό και την εργατική τάξη και αρκείται σε «ψίχουλα» από τους «έχοντες και κατέχοντες».
Τσεκούρωμα μισθών, συντάξεων, επιδομάτων
- 1,17 δισ. θα περικοπούν από τη μισθοδοσία των εργαζόμενων στο Δημόσιο με τις καταργήσεις των δώρων, τις περικοπές στα ειδικά μισθολόγια, τις μειώσεις μισθοδοσίας των εργαζόμενων στους ΟΤΑ, την επέκταση του ενιαίου μισθολόγιου στις ΔΕΚΟ, περικοπές εποχικών επιδομάτων εορτών και αδείας, μείωση προσλήψεων κ.λπ.
- 4,6 δισ. περικόπτονται από τους συνταξιούχους μέσω της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης (από τα 65 στα 67), των μειώσεων στις συντάξεις (κλιμακωτά από 5% έως 25%), της κατάργησης των δώρων στις συντάξεις, των περικοπών στα εφάπαξ κ.λπ.
- 210,5 εκατ. περικοπές θα γίνουν στα κοινωνικά επιδόματα όπως είναι το οικογενειακό επίδομα, το ειδικό επίδομα ανεργίας, οι συντάξεις ανασφάλιστων ηλικιωμένων κ.λπ.
Με την «αναδιάρθρωση και περιορισμό των δομών του κράτους» που λέει ο Στουρνάρας στην πραγματικότητα εννοεί κατεδάφιση-συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, παραχώρηση νέων πεδίων κερδοφορίας στο ιδιωτικό κεφάλαιο, χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων και καταχτήσεων των εργαζόμενων και χειροτέρευση-κατάργηση κοινωνικών παροχών.
Δεκάδες οργανισμοί και φορείς του Δημοσίου συγχωνεύονται ή καταργούνται, για πολλούς άλλους επανεξετάζεται η «σκοπιμότητα» λειτουργίας τους, εταιρείες του Δημοσίου οδηγούνται σε εκκαθάριση και κλείσιμο, οργανικές θέσεις καταργούνται κ.λπ. Εκατοντάδες εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν το φάσμα της απόλυσης (ή της «εφεδρείας»…) και της ανεργίας.
455,3 εκατ. ευρώ νέες περικοπές προβλέπονται για την υγειονομική περίθαλψη με νέες μειώσεις στις «λειτουργικές δαπάνες» των νοσοκομείων (περικοπές σε φάρμακα, αναλώσιμα κ.λπ.), νέες μειώσεις στη φαρμακευτική δαπάνη των ασφαλιστικών ταμείων, συγχωνεύσεις-καταργήσεις-κλείσιμο κλινικών και νοσοκομείων σύμφωνα με το νέο «υγειονομικό χάρτη» κ.λπ.
Και μαζί με την υγεία οδηγείται στην «προκρούστεια κλίνη» και η παιδεία, όπου προβλέπονται νέες περικοπές ύψους 248,7 εκατ. με συγχωνεύσεις ΑΕΙ/ΤΕΙ, μείωση λειτουργικών δαπανών, συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων κ.λπ.
Με τις προβλεπόμενες αποκρατικοποιήσεις (ΛΑΡΚΟ, ΕΛΤΑ, ΟΠΑΠ, ΕΛΠΕ, ΔΕΠΑ κ.λπ.), την απελευθέρωση των αγορών, το άνοιγμα των «κλειστών» επαγγελμάτων και την εκποίηση δημόσιων φιλέτων παραχωρούνται νέα πεδία κερδοσκοπίας στο μεγάλο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο. Και ταυτόχρονα οδηγούνται στο απόσπασμα εργασιακά δικαιώματα και καταχτήσεις χιλιάδων εργαζόμενων.
«Φαύλος κύκλος» και «λάθος μοντέλο»;
Πολύς λόγος και «κριτική» γίνεται για το αν ισχύουν οι προβλέψεις του προϋπολογισμού, αν οι στόχοι του είναι ρεαλιστικοί ή υπεραισιόδοξοι, αν πράγματι θα μειωθεί το έλλειμμα, αν θα επιτευχθεί στο 2013 το πρωτογενές πλεόνασμα των 748 εκατ. ευρώ (0,4% του ΑΕΠ) κ.λπ. Υπάρχει άλλωστε και το προηγούμενο του περσινού προϋπολογισμού που εκτροχιάστηκε πριν καλά καλά εφαρμοστεί και χρειάστηκε να αναπροσαρμοστεί ήδη από το Φεβρουάριο του 2012. Μήπως λοιπόν έχουμε να κάνουμε με έναν «φαύλο κύκλο» («δημοσιονομική προσαρμογή – ύφεση – μη επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων») που αρκεί «να σπάσει» για να καλυτερέψουν τα πράγματα; Ή μήπως το λάθος είναι στο «οικονομικό μοντέλο» που επιλέχθηκε, που απλώς χρειάζεται να αντικατασταθεί από κάποιο άλλο; Τέτοια και παρόμοια ερωτήματα συσκοτίζουν το ζήτημα, αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους και τους εγκλωβίζουν σε πλαστά διλήμματα. Αποκρύπτουν ότι στόχος του προϋπολογισμού και της οικονομικής πολιτικής δεν είναι το «νοικοκύρεμα», η «επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος» και η «επανεκκίνηση» της οικονομίας, όπως ισχυρίζεται η κυβερνητική προπαγάνδα, αλλά η χειροτέρευση των όρων ζωής της εργατικής τάξης, η συμπίεση του λαϊκού εισοδήματος, η κατεδάφιση δικαιωμάτων και καταχτήσεων, η σύνθλιψη του βιοτικού επιπέδου των εργαζόμενων, η αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου από «τους κάτω» προς «τους πάνω», από «τους μέσα» προς «τους έξω», η παραχώρηση νέων πεδίων κερδοφορίας στο κεφάλαιο. Με δύο λόγια, η επίθεση και η παραπέρα αποσυγκρότηση της εργατικής τάξης. Αυτός είναι ο «φαύλος κύκλος» που έχει να αντιμετωπίσει ο λαός μας και αυτόν πρέπει να «σπάσει» με τους αγώνες του.
