Την Τετάρτη 22/2 ήταν προγραμματισμένη από καιρό η ψήφιση των εσωτερικών μελών των Συμβουλίων Διοίκησης στην ΑΣΟΕΕ, εντασσόμενη στο νόμο Διαμαντοπούλου. Την ημέρα αυτή, μεγάλη μάζα φοιτητών (πάνω από 300 άτομα) κυρίως οργανωμένων δυνάμεων συγκεντρώθηκε και κατάφερε να παρεμποδίσει τη διαδικασία αναγκάζοντας την επιτροπή να αναβάλει τη διεξαγωγή των εκλογών. Οι Αγωνιστικές Κινήσεις συμμετείχαν στην κίνηση αυτή με την παρουσία τους, μοιράζοντας προκηρύξεις και ενημερώνοντας το Φοιτητικό Σύλλογο για το ρόλο που έρχονται να παίξουν αυτά τα Συμβούλια Διοίκησης μιας και είναι αυτά που θα κληθούν να εφαρμόσουν το νόμο-πλαίσιο. Δυστυχώς ο Σύλλογος δεν είχε συζητήσει στο σύνολό του το θέμα μιας και η απόφαση για παρεμπόδιση των εκλογών είχε βγει μέσω Δ.Σ. και όχι Γενικής Συνέλευσης. Αντίθετα με τους λόγους για τους οποίους συμμετείχαν στο μπλοκάρισμα οι υπόλοιπες δυνάμεις, τόσο καθεστωτικές όσο και της Αριστεράς, οι Αγωνιστικές Κινήσεις δεν τρέφουν αυταπάτες για δύο πράγματα. Πρώτον, όντας κατά της συνδιοίκησης εξ αρχής, δεν θεωρούμε ότι η συνδιαλλαγή με το καθηγητικό κατεστημένο και το σύστημα έχει κάτι να προσφέρει στους φοιτητές. Δεύτερον, η συγκεκριμένη δράση δεν πρέπει να αναλωθεί σε ένα συνεχές κυνήγι και σπάσιμο καλπών ανά τις σχολές με τους Φοιτητικούς Συλλόγους αμέτοχους. Από μόνο του αυτό είναι ανώφελο και υστερεί τόσο σε δυναμική όσο και σε πολιτική ορθότητα αν δεν συνδεθεί με την ανάπτυξη φοιτητικού κινήματος για τη συνολική ανατροπή του νόμου. Οταν συσταθούν αυτά τα Συμβούλια Διοίκησης (που θα συσταθούν ακόμα και αν χρειαστεί να γίνουν οι εκλογές σε σπίτια πρυτάνεων ή ξενοδοχεία ή με ηλεκτρονική ψηφοφορία), το φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να αντισταθεί σε αυτά και όχι επειδή «οι φοιτητές πετιούνται έξω από τη συνδιοίκηση» αλλά επειδή αυτά θα εφαρμόσουν την αντιλαϊκή πολιτική του συστήματος, θα δημιουργήσουν το πανεπιστήμιο του Μνημονίου. Σε αυτή τη λαίλαπα της επίθεσης από πλευράς συστήματος, το φοιτητικό κίνημα, σαν κομμάτι του αγωνιζόμενου λαού, οφείλει να είναι μπροστάρης παλεύοντας για την ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής.