 |
| Παρουσίαση της πρότασης Αθήνα 25/11/2012 |
Παρά τα αδιέξοδα του αστικού πολιτικού προσωπικού αλλά και τη συνολική αμφισβήτηση του λαού απέναντι τους που εκδηλώνεται σε κάθε ευκαιρία, κανένα τμήμα αυτού του χώρου και αυτής της τάξης δεν είναι διατεθειμένο να ξεκόψει από τη βασική στρατηγική της επίθεσης στο λαό και της έντασης της εξάρτησης από τους ιμπεριαλιστές.
Η επίθεση, λοιπόν, του συστήματος δεν έχει προσωρινό χαρακτήρα. Δεν είναι μια παρένθεση που θα την διαδεχθούν η ανάκαμψη και η ανάπτυξη. Η επίθεση αυτή επιδιώκει να διαμορφώσει τους όρους της ζωής μας για τα επόμενα χρόνια.. Δεν έχει όρια που να εξαρτώνται από διεργασίες και ανακατατάξεις στο πλαίσιο του συστήματος.
Το μόνο όριο που μπορεί να συναντήσει είναι το τείχος που μπορεί να ορθώσει το μέτωπο πάλης των λαϊκών δυνάμεων. Γίνεται καθαρό ότι η οικοδόμηση αυτού του μετώπου πάλης είναι σήμερα η άμεση προτεραιότητα και αποτελεί όρο υπεράσπισης του δικαιώματος του λαού μας να ζήσει. Στην κατεύθυνση οικοδόμησης αυτού του μετώπου πρέπει να στοχεύσουν οι πιο επίμονες, συνεχείς, σοβαρές και αποφασιστικές προσπάθειές μας.
Από το 2003 το ΚΚΕ(μ-λ) επιχείρησε να μορφοποιήσει και να επεξεργαστεί την κατεύθυνση αυτή με την οποία αν και κινείται πιο συστηματικά από τότε. Η πρότασή μας απευθυνόταν στα κοινωνικά λαϊκά στρώματα, αυτά που σε μια πορεία μπορούν να συνενώσουν τις κινήσεις τους και τα πυρά τους προκειμένου να αντισταθούν και να ανατρέψουν την επίθεση.
Η πρότασή μας αυτή δεν προχώρησε αν και ήταν αντικειμενικά αναγκαία. Αν εξαιρέσουμε τις δυνάμεις και την επιρροή του ΚΚΕ(μ-λ) καμιά άλλη, μικρότερη ή μεγαλύτερη συλλογικότητα δεν ανταποκρίθηκε σε αυτό το καθήκον. Για χρόνια εισπράτταμε την απάντηση ότι είχαν «άλλες προτεραιότητες». Η πρόταση του μετώπου φαινόταν ανεπαρκής, αμυντική, χωρίς πολιτικό στίγμα κ.λπ.. Ήταν, βλέπετε, σε εξέλιξη τα μεγαλεπήβολα σχέδια για «λαϊκή εξουσία», για «μεγάλη Αριστερά», για «πόλο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς», για «ενότητα των ομοϊδεατών».
Την τελευταία περίοδο, με την άγρια επίθεση του ιμπεριαλιστικού καπιταλιστικού συστήματος να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και να τσακίζει κόκαλα, είμαστε μάρτυρες της έντασης των λαϊκών αντιστάσεων που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι ιδιαίτερα αναβαθμισμένες. Ταυτόχρονα αρχίζει να γίνεται σαφές ότι αυτές οι αντιστάσεις βρίσκονται κάτω από τις απαιτήσεις. Αναγνωρίζεται η ανάγκη ότι πρέπει να συγκροτηθούν λαϊκές μορφές οργάνωσης ανεξάρτητες από το κράτος που να ευνοήσουν την αντίσταση στην κατεύθυνση ανατροπής της πολιτικής συστήματος.
Από τα πράγματα, κι όχι σαν πραγματική πολιτική επιλογή δυνάμεων της Αριστεράς, προκύπτει η αναγκαιότητα που αναδεικνύει η εξέλιξη της ταξικής πάλης. Της δημιουργίας μετώπου που θα συνενώσει ευρύτερα λαϊκά στρώματα, δυνάμεις και συλλογικότητες, αγωνιστές και θα δώσει πραγματική διέξοδο στις λαϊκές αντιστάσεις.
Αυτή η θετική εξέλιξη, αναμφίβολα, αποτελεί έκφραση της όξυνσης της ταξικής πάλης και των μεγάλων πιέσεων που αυτή δημιουργεί σε αγωνιστές και συλλογικές προσπάθειες. Είναι, όμως, και προϊόν της ήττας του κομμουνιστικού κινήματος και της πολιτικοιδεολογικής ανασυγκρότησης των μαζών που ακολούθησε. Είναι σημάδι της ουσιαστικής ανυπαρξίας συνδικαλιστικού εργατικού κινήματος και βέβαια, για όποιον θέλει να το βλέπει, είναι παράγωγο της αδυναμίας κάλυψης του τεράστιου κενού από τα διάφορα «ενωτικά» εγχειρήματα που σχεδιάστηκαν τα τελευταία χρόνια.
Αναγνωρίζοντας τις δυσκολίες και χωρίς έπαρση για την επιβεβαίωση της βασικής μας κατεύθυνσης εδώ και μια δεκαετία, το φθινόπωρο του 2011 διατυπώσαμε -προσαρμοσμένη στην τωρινή φάση της ταξικής πάλης- στην κοινωνία, στις δυνάμεις της Αριστεράς και τους αγωνιστές την πρόταση «Μετωπικού συντονισμού, διαλόγου, κοινής δράσης και αγώνα».
Η πρότασή μας είναι καθαρή και σαφής και αφορά στη συγκρότηση ενός μόνιμου μετώπου συντονισμού κοινής δράσης και μαζικού αγώνα που έχει σα βάση αναφοράς της την ανάγκη και τη δυνατότητα του λαού μας να παλέψει μαζικά ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την εξάρτηση της χώρας στηριγμένος στις δικές του δυνάμεις.
Η βάση της πρότασής μας είναι η συγκρότηση από την αρχή της πολιτικής κατεύθυνσης ότι είναι αγεφύρωτες οι αντιθέσεις του λαού με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, με το κράτος και τα κόμματα του συστήματος.
Εκτιμούμε πως πρέπει να ενισχυθεί η αντιϊμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και η διεθνιστική αλληλεγγύη μέσα στο λαό και το λαϊκό κίνημα, να ενισχυθεί και να κάνει βήματα η θέση για τη συγκρότηση του μετώπου πάλης με όλους τους λαούς και κυρίως της περιοχής μας.
Η πρότασή μας θεωρεί άμεση αναγκαιότητα την ανάδειξη ενός πλαισίου στόχων πάλης για την ανατροπή της επίθεσης και για τη συνολική αντιπαράθεση στον ιμπεριαλισμό και σε όλους τους μηχανισμούς που επιβάλλουν και διευρύνουν την εξάρτηση και την υποδούλωση της χώρας (ΝΑΤΟ,ΕΕ, βάσεις) και στα ντόπια στηρίγματά του.
Η πρότασή μας στηρίζεται στην πεποίθηση ότι το δυνάμωμα αυτής της κατεύθυνσης στην εργατική τάξη της χώρας, τους έλληνες και μετανάστες εργάτες και συνολικά στο λαό και τη νεολαία υπηρετεί την ανασύνθεση και την ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος. Ανασύνθεση και ανασυγκρότηση σε ιδεολογική και πολιτική βάση συνολικής αντιπαράθεσης με το σύστημα, έτσι που να συγκροτηθούν σε μια πορεία οι όροι της επαναστατικής προοπτικής.
Στην πρότασή μας ανταποκρίθηκε θετικά το ΜΛ-ΚΚΕ, συλλογικότητες και ανέντακτοι αγωνιστές.
Μια πρώτη μορφοποίηση της πρωτοβουλίας είναι το κοινό κείμενο όπως διαμορφώθηκε από το ΚΚΕ(μ-λ) και το ΜΛ-ΚΚΕ. Το κείμενο έχει δημοσιευθεί όπως η κοινή ανακοίνωση τύπου των δύο οργανώσεων.
Στις 2 του Απριλίου θα πραγματοποιηθεί η πρώτη εκδήλωση-παρουσίαση της Πρωτοβουλίας στην Αθήνα. Θεωρούμε πως αυτό το βήμα είναι θετικό. Καθοριστικός παράγοντας για να προχωρήσει και να διευρυνθεί η πρότασή μας είναι η δική μας αποφασιστική στάση και πάλη.
Πρέπει να πάρουμε στα χέρια μας την Πρωτοβουλία στις πόλεις, τους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές, τη νεολαία και να συμβάλλουμε αποφασιστικά στη δημιουργία των θετικών δεδομένων ώστε η Πρωτοβουλία να συνδεθεί και να σχετιστεί με σχήματα και συλλογικότητες και λαϊκούς αγωνιστές. Είναι αναγκαιότητα να σχεδιαστούν τα βήματα που μπορούν κατά περίπτωση να γίνουν ώστε να διαμορφωθεί ένα πρώτο σύνολο δεδομένων δικτύωσης και υπόσταση της Πρωτοβουλίας. Χωρίς μια τέτοια δράση δεν μπορεί να γίνουν βήματα στην εξέλιξη της Πρωτοβουλίας.
Στις προθέσεις μας είναι να συνδεθούμε με τις αυξημένες πολιτικές και κινηματικές ανάγκες της περιόδου. Θέλουμε οι διαδικασίες συζήτησης και συνδιαμόρφωσης να γίνονται ανοικτά και δημοσίως.
Η πρωτοβουλία μας δεν υποκαθιστά αλλά ευνοεί τις από τα «κάτω» πρωτοβουλίες και θα επιδιώξει να βρίσκεται σε διαδραστική σχέση με αυτές.
Συνεπώς, η κατ’ αρχήν μορφοποίηση της πρότασης πρέπει να είναι διαρκώς ανοικτή στη δυναμική που θα διαμορφώνει το κίνημα και η ταξική πάλη και σε κάθε περίπτωση το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της, το οξυγόνο της θα είναι η συμβολή της στα πραγματικά βήματα του κινήματος και της λαϊκής πάλης.
Είμαστε στο ξεκίνημα ενός δύσκολου αλλά κι ελπιδοφόρου δρόμου τον οποίο καλούμαστε να υπηρετήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Δεν είναι δρόμος χωρίς εμπόδια.
Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να περιφρουρήσουμε την πρωτοβουλία από τους καλοθελητές που θα σπεύσουν να δηλώσουν ότι είναι εκλογικού χαρακτήρα με όριο τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Δεν σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο που σκέφτονται όσοι ανέχονται τα σχήματα τους να είναι κατακερματισμένα στις περιόδους όξυνσης της ταξικής πάλης και των αντιστάσεων του λαού και να τα ρετουσάρουν με μπόλικη ενωτική πούδρα πριν την εκλογική διαδικασία.
Θα βρεθούμε αντιμέτωποι με απόψεις που θα χρεώσουν στην πρωτοβουλία μας την αναπαραγωγή του ιστορικού μ-λ ρεύματος. Δεν είναι στις προθέσεις μας και το πρώτο γραπτό ντοκουμέντο της Πρωτοβουλίας συνηγορεί σε αυτό. Στον αντίποδα, θα λέγαμε ότι η μετωπική πρόταση συνεργασίας που διατυπώνουμε θέλουμε να αντιπαρατεθεί στην πολιτική όσμωση των σημερινών ρευμάτων που είναι γέννημα της περιόδου στην οποία νίκησε η αντίληψη του ειρηνικού και κοινοβουλευτικού δρόμου. Αντίληψη που αναπαράγει την λογική της πολιτικής και συνδικαλιστικής ανάθεσης με τις μάζες σε ρόλο παρακολουθητή. Των ρευμάτων που αποπροσανατολίζουν επιχειρώντας να κάνουν πολιτική που στο κέντρο της έχει το ζήτημα του χρέους και της ονείρωξης για άλλη ανάπτυξη στα πλαίσια του καπιταλισμού. Αλλού πρέπει λοιπόν να αναζητηθούν τα ρεύματα και οι οσμώσεις και όχι στην αντιιμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική κατεύθυνση που θέλει να θέσει στο κίνημα η Πρωτοβουλία μας.
Θα βρεθούμε αντιμέτωποι με αντιλήψεις και απόψεις παράγωγα της «βεβαιότητάς» τους ότι ο καπιταλισμός είναι μονόδρομος. Με την αντίληψη, δηλαδή, που έχει φαρμακώσει την αριστερή σκέψη εδώ και δεκαετίες και καθορίζει την πολιτική της. Με απόψεις που υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος και πως η διέξοδος και οι όποιες λύσεις πρέπει να αναζητηθούν εντός του πλαισίου αυτού του μονόδρομου.
Θα συγκρουστούμε με τις αντιλήψεις που δεν έχουν εμπιστοσύνη στο λαό και στη δυνατότητά του να αγωνιστεί, να έχει νίκες και πολύ περισσότερο να μπορεί να οικοδομήσει μια άλλη κοινωνία.
Δε θα αποθαρρυνθούμε κοιτώντας την μια όψη των πλακάτ όπου γράφονται οι πιο βροντερές ριζοσπαστικές και ανατρεπτικές διακηρύξεις και στην άλλη τους όψη οι πιο ρεαλιστικές προσεγγίσεις της πραγματικότητας για κυβερνητικές, εδώ και τώρα, λύσεις διεξόδου από την κρίση σε φιλολαϊκή κατεύθυνση.
Θα συγκρουστούμε με αντιλήψεις που αναζητούν απαντήσεις όχι στη συγκρότηση των λαϊκών δυνάμεων αλλά στην αξιοποίηση ευκαιριών που δημιουργούν οι αντιφάσεις του συστήματος και ειδικά αυτή την περίοδο που το πολιτικό του προσωπικό έχει απαξιωθεί στις λαϊκές μάζες.
Θα συμβάλλουμε ώστε στη σκέψη των πολλών που παράγουν τον πλούτο να γίνεται πιο καθαρό ότι: άλλο είναι ο ιμπεριαλισμός και άλλο οι λαοί, άλλο είναι το κεφάλαιο και άλλο ο κόσμος της δουλειάς, άλλο είναι η διαχείριση του συστήματος κι άλλο η αντίσταση και η ανατροπή του.
Δε θα υποκλιθούμε στους συσχετισμούς. Υπάρχει άλλος δρόμος……
