Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

28 Μαρ 2012

Για την απεργία των ναυτεργατών

Η πολυσυζητημένη απεργία της ΠΝΟ, που ξεκίνησε τη Δευτέρα 19/3 με προοπτική τη συνέχισή της με επαναλαμβανόμενες 48ωρες, ανεστάλη τελικά «άδοξα», πριν καλά ξεκινήσει την Τρίτη 20/3. Η απεργία σταμάτησε με απόφαση της εκτελεστικής επιτροπής ΠΝΟ, χωρίς ουσιαστικά να καταφέρει να αποσπάσει κάποια δέσμευση για επίλυση των δίκαιων αιτημάτων των ναυτεργατών από τη μεριά της κυβέρνησης. Αυτό τουλάχιστον το παραδέχεται και η διοίκηση της ΠΝΟ με την ανακοίνωση που εξέδωσε και όπου δεν δικαιολογούνται οι λόγοι της αναστολής. Μια απόφαση που πάρθηκε χωρίς τους ναυτεργάτες και υπό καθεστώς έντονων πιέσεων και απειλών από τη μεριά όχι μόνο του υπουργείου, αλλά και των εφοπλιστών και πλήθους παραγόντων του συστήματος. Όπως ήταν αναμενόμενο, σε αυτή την αποστολή συκοφάντησης και κινδυνολογίας στρατεύτηκε και το σύνολο του αστικού Τύπου και των ΜΜΕ. Η επιχείρηση αυτή ξεκίνησε αμέσως μόλις ανακοινώθηκε ότι πρόκειται να ξεκινήσουν οι ναυτεργάτες απεργιακή κινητοποίηση. Ο πανικός τής κυβέρνησης και των αβανταδόρων τού συστήματος, δικαιολογημένος. Γιατί όλοι αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά πως η οργή του λαού και όχι μόνο των ναυτεργατών έχει ξεχειλίσει, ενάντια σε μια πολιτική που τον οδηγεί μαζικά στη φτώχεια και στην εξαθλίωση και προσπαθούν με κάθε τρόπο να προλάβουν τα χειρότερα για αυτούς. Εξ άλλου τόσο το ντόπιο κηφηναριό όσο και τα αρπαχτικά του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου, η τρόικα και το ΔΝΤ, απαιτούν και θέλουν τον λαό υποταγμένο και πρόθυμο να τους υπηρετήσει. Ιδιαίτερα ο κλάδος των ναυτεργατών είναι ένας κλάδος που κουβαλάει σπουδαίους αγώνες και δεν θα ήθελαν σε καμιά περίπτωση να ανοίξει και αυτό το μέτωπο. Βέβαια απέναντι στα δίκαια αιτήματα των ναυτεργατών, οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την ενορχηστρωμένη επίθεση κυβέρνησης - εφοπλιστών, είναι κάθετα αντίθετοι. Δικαιολογούν την κατάργηση των ασφαλιστικών και εργασιακών τους δικαιωμάτων, των συλλογικών συμβάσεων, τις μειώσεις των μισθών και των συντάξεων με επιχειρήματα του τύπου «δεσμεύονται από το μνημόνιο και δεν μπορούν να κάνουν πίσω».
Στη συγκεκριμένη απεργία η επιχείρηση λάσπης, θράσους, συκοφαντίας και τρομοκρατίας ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
Την ίδια ώρα που η Διαμαντοπούλου και ο Κουτρουμάνης δήλωναν ανυποχώρητοι, η Μπακογιάννη, η Κεφαλογιάννη, ο Βαλυράκης, ο Γκερέκογλου και άλλοι βουλευτές θυμήθηκαν ξαφνικά τους αγρότες των πρώιμων κηπευτικών και των εσπεριδοειδών, που καταστρέφονται και χάνουν τις αγορές του εξωτερικού. Γιατί δήθεν δεν μπορούν να πουλήσουν τα προϊόντα τους. Κοντά σε όλους αυτούς, περιφερειάρχες, δήμαρχοι, ακόμη και πρόεδροι αγροτικών συλλόγων και ομάδων παραγωγών που απαιτούσαν να σπάσει η απεργία και εκτόξευαν απειλές ή ζητούσαν να δρομολογηθούν απεργοσπαστικά πλοία του Πολεμικού Ναυτικού.  Όλοι αυτοί που χρόνια τώρα στηρίζουν την αντιαγροτική πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ που έχει οδηγήσει στην ερήμωση της υπαίθρου και στο ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς «ευαισθητοποιήθηκαν» για την αγροτιά. Είναι γνωστό στους πάντες ότι ιδιαίτερα τη φετινή χρονιά τα αγροτικά προϊόντα είναι στα αζήτητα. Το λάδι πουλιέται απ’ τον παραγωγό κάτω από 2 ευρώ, η τομάτα 20λεπτά, ενώ τα εσπεριδοειδή σαπίζουν κάτω από τα δέντρα. Με λίγα λόγια, τιμές που δεν καλύπτουν το κόστος παραγωγής και είναι ερώτημα το πόσοι αγρότες θα συνεχίσουν του χρόνου να κάνουν αυτή τη δουλειά. Όλοι αυτοί ευελπιστούσαν, με δεδομένη τη διάλυση του αγροτικού κινήματος και τον πλήρη αποπροσανατολισμό που υπάρχει, ότι θα κατάφερναν να στρέψουν τους αγρότες (ένα μέρος τους, τουλάχιστον) ενάντια στους ναυτεργάτες. Παρ' όλο που η λήξη της απεργίας εκτόνωσε την κατάσταση, το πρόβλημα παραμένει. Είναι ζήτημα ζωής η αναδιοργάνωση του αγροτικού κινήματος. Ενός κινήματος που θα παλεύει ενάντια στην αντιαγροτική πολιτική τής κυβέρνησης, που θα αγωνίζεται για τιμές στα αγροτικά προϊόντα στο κόστος ζωής, ενάντια στην πολιτική των μνημονίων, για να φύγει η χώρα από την ΕΕ, που θα απομονώσει τους κάθε λογής νταβατζήδες που υπονομεύουν την οργάνωση του αγώνα, που θα ενώσει τη φωνή του με τους αγώνες των εργαζομένων, της νεολαίας και του λαού ενάντια στην πολιτική της βαρβαρότητας.