Να προωθήσουμε, να στηρίξουμε τη μετωπική αριστερή συνεργασία στο κίνημα και στους αγώνες!
Όλοι θα συμφωνούσαμε ότι ιδιαίτερα τα τρία τελευταία χρόνια ήταν γεμάτα από ταξικές αναμετρήσεις και συγκρούσεις, σαν έκφραση της άγριας καπιταλιστικής επίθεσης που δέχονται όλα αυτά τα χρόνια οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Το γεγονός ότι όλες αυτές οι μικρές και μεγάλες μάχες που έδωσε μέχρι τώρα ο λαός δεν ήταν νικηφόρες δεν αναιρεί το ότι η εργατική τάξη, η νεολαία, οι αγρότες, τα φτωχά στρώματα της πόλης θέλουν να αντισταθούν, θέλουν να ανατρέψουν την επίθεση για να ανοίξει ο δρόμος σε μια ελπιδοφόρα προοπτική για την κοινωνία.
Το ΚΚΕ(μ-λ) συμμετέχοντας με όλες του τις δυνάμεις σε όλους αυτούς τους μικρούς και μεγάλους αγώνες, με βάση τη γενικότερη αντίληψή του και τη φυσιογνωμία του, έβγαλε και βγάζει συμπεράσματα για τους ουσιαστικούς λόγους και αιτίες που το κίνημα του λαού δεν κατορθώνει να πετύχει νίκες και να ανατρέψει έστω σε πλευρές της, την άγρια επίθεση.
Από την άλλη πλευρά, και στη βάση αυτών των συμπερασμάτων, κινήθηκε και κινείται μέσα στο κίνημα και στην ταξική πάλη με μια λογική και πρακτική που έχει δύο πλευρές.
Την πλευρά της ενότητας, της συνεργασίας, της κοινής δράσης με αγωνιστικά σχήματα, συλλογικότητες, οργανώσεις στη βάση κοινών στοχεύσεων και αιτημάτων όπου ήταν δυνατό.
Εδώ και χρόνια οι δυνάμεις του ΚΚΕ(μ-λ), των Αγωνιστικών Κινήσεων, της Ταξικής Πορείας συμμετέχουν σε σχήματα γειτονιών και εργασιακών χώρων προκειμένου να διευρύνουν τις βάσεις στήριξης των κινητοποιήσεων αυτών και να δώσουν στον λαό τη δυνατότητα να οργανώνεται, να διεκδικεί, να μαθαίνει να αγωνίζεται, να εκτιμά τη συλλογικότητα σε βάρος του αδιέξοδου ατομικισμού. Όλα αυτά τα χρόνια συμπορεύτηκε με άλλους αγωνιστές και άλλες δυνάμεις σε διαδηλώσεις, σε κεντρικές απεργίες, δίνοντας από κοινού τη μάχη ενάντια στην κρατική καταστολή, υπερασπίζοντας τις δημοκρατικές ελευθερίες, το δικαίωμα στη διαδήλωση.
Εκτός όμως από την πλευρά της ενότητας, της κοινής δράσης, της συνεργασίας, το ΚΚΕ(μ-λ) ακολούθησε και τη στάση της πάλης, της αντιπαράθεσης με το σύνολο αυτού που παρουσιάζεται σαν κυρίαρχη Αριστερά, αλλά και με ιδιαίτερες συνιστώσες τής –επίσημης και μη– Αριστεράς.
Αντιπαράθεση που αρκετές φορές μάς έφερε απέναντι σε μια σειρά ρεύματα και πρακτικές τής αναρχοαυτονομίας, στον βαθμό που αυτά στρέφονταν ενάντια στο κίνημα.
Το ΚΚΕ(μ-λ), ακόμη και όταν συνεργαζόταν με άλλες δυνάμεις, δεν έκρυψε ποτέ ότι πάλευε για την επαναθεμελίωση του κομμουνιστικού κινήματος και για την ανασυγκρότηση του ταξικού εργατικού κινήματος. Ποτέ δεν έκρυψε ότι συμμετέχει στην ταξική πάλης και στο κίνημα, σε συνεργασίες, σε κοινή δράση, με στόχο αφενός να ευνοήσει τη λαϊκή αντίσταση και αφετέρου την ανατροπή της γραμμής της ηττοπάθειας, της υποταγής, του κυβερνητισμού, της υποτίμησης της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, της απαξίωσης της ανάγκης αντίστασης του λαού στο όνομα μεγαλόπνοων ρεφορμιστικών φαντασιώσεων που χαρακτηρίζουν την κυρίαρχη Αριστερά.
Το ΚΚΕ(μ-λ) ποτέ δεν έκρυψε ότι παλεύει στην κατεύθυνση της συγκέντρωσης λαϊκών δυνάμεων, μέσα από την αντίσταση και το κίνημα, στην προοπτική της αναμέτρησης με το σύστημα και τον ιμπεριαλισμό.
Ποτέ δεν έκρυψε ότι η σημερινή Αριστερά, με την κατεύθυνση και την κυρίαρχη ιδεολογία της, ούτε θέλει ούτε μπορεί να αντισταθεί, στην κατεύθυνση της ανατροπής του συστήματος. Ακόμη χειρότερα, κάνει ό,τι μπορεί για να μην πάρει τις ευθύνες της ούτε στο επίπεδο της αντίστασης του λαού στην επίθεση, αφήνοντας ουσιαστικά τον λαό άοπλο και ανυπεράσπιστο απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και την ιμπεριαλιστική θηριωδία.
Ήδη από τις αρχές του καλοκαιριού, η οργάνωσή μας, με νωπές τις εμπειρίες του Συντάγματος (θετικές και αρνητικές) και με βάση τις εκτιμήσεις μας για όξυνση της επίθεσης αλλά και με βάση τα συμπεράσματα από τη στάση των μαζών και των άλλων δυνάμεων, προχώρησε σε μια εσωτερική διαδικασία με αντικείμενο τις πρωτοβουλίες που καλείται να πάρει στη βάση της κατεύθυνσης που σύντομα περιγράψαμε. Το βασικότερο συμπέρασμα που καταλήξαμε ήταν ότι χωρίς να έχουν ανατραπεί οι αρνητικοί συσχετισμοί μέσα στην Αριστερά αλλά και στην κοινωνία, με βάση την όξυνση της επίθεσης, σε συνδυασμό με την ορμητική είσοδο των μαζών στην ταξική πάλη, πολλά από τα σημερινά δεδομένα θα ανατραπούν και θα τροποποιηθούν πολλά απ' όσα σήμερα θεωρούνται παγιωμένα σαν αντίληψη και πρακτική στο κίνημα.
Στα μέσα του περασμένου Σεπτέμβρη, σε μια πλατιά πανελλαδική σύσκεψη στελεχών του ΚΚΕ(μ-λ) υιοθετήσαμε αυτό που στη συνέχεια παρουσιάσαμε προς τα έξω, από τις αρχές του Οκτώβρη, σαν ανοιχτή πρόταση κεντρικής και επιμέρους μετωπικής πολιτικής συνεργασίας.
Όλο αυτό το διάστημα, και ιδιαίτερα μέχρι το τέλος του 2011, έγιναν ανοιχτές εκδηλώσεις, συσκέψεις, συγκεντρώσεις σε διάφορα σημεία της χώρας όπου στο κάλεσμα του ΚΚΕ(μ-λ) για συζήτηση της πρότασης ανταποκρίθηκαν, άλλοτε συστηματικά και άλλοτε ευκαιριακά, μια σειρά δυνάμεις και αγωνιστές.
Αν κάτι φάνηκε, είναι ότι η πρότασή μας στέκει στα πόδια της, όπως και ότι αρκετά από τα συμπεράσματα που εμείς βγάλαμε από την προηγούμενη φάση άρχισαν να γίνονται κοινά με αρκετό κόσμο της Αριστεράς. Φάνηκε ότι η πρότασή μας υπηρετεί αναγκαιότητες του κινήματος, ανεξάρτητα από τον «ντόρο» που δημιούργησε.
Αυτό που επίσης αναδείχθηκε μέσα από αυτές τις διαδικασίες, αλλά και από διμερείς επαφές, είναι ότι η δύναμη που έβλεπε θετικά σημεία στην πρότασή μας και εμφανίζονταν έτοιμη να ανταποκριθεί σε πρακτικά βήματα υλοποίησής της ήταν το Μ-Λ ΚΚΕ. Δεν υποτιμούμε επίσης και τις δεκάδες παρεμβάσεις στο διαδίκτυο, αλλά και στις ανοιχτές εκδηλώσεις ανένταχτων αγωνιστών που, ανεξάρτητα από επιμέρους επιφυλάξεις, έβλεπαν με θετικό τρόπο την όλη πρόταση.
Είναι γνωστό σε όσους αγωνιστές συμμετέχουν στο κίνημα, ότι το ΚΚΕ(μ-λ) και το Μ-Λ ΚΚΕ, λόγω ακριβώς και της ξεχωριστής τους συγκρότησης και διαδρομής τις προηγούμενες δεκαετίες, έχουν αρκετά σημεία που διαφοροποιούνται, που εκφράζονται πρακτικά και άμεσα σε αντιλήψεις για την ανάπτυξη του κινήματος, για τις προτεραιότητες και τις στοχεύσεις που υπηρετούν την οικοδόμηση του επαναστατικού υποκειμένου.
Σημεία σοβαρά που δεν επέτρεπαν και δεν επιτρέπουν την ενότητα των δύο οργανώσεων, που δεν επέτρεπαν τη μόνιμη και σταθερή πολιτική συνεργασία και συμπόρευση μεταξύ τους.
Το ιδιαίτερα θετικό που φάνηκε μέσα από τις διμερείς επαφές, αλλά και τις όποιες κοινές συμπορεύσεις και κοινές πρωτοβουλίες στο διάστημα που προηγήθηκε, είναι ότι η πρόθεση του ΚΚΕ(μ-λ) να δρομολογήσει μια ανοιχτή πρωτοβουλία μετωπικής δράσης που θα δοκιμαστεί και θα σφυρηλατηθεί μέσα στο κίνημα βρήκε ανταπόκριση καταρχάς στο Μ-Λ ΚΚΕ και ανένταχτους αγωνιστές. Συνέπεια των προηγούμενων είναι να βρίσκεται στο τελικό στάδιο η επεξεργασία της διακήρυξης της κοινής πρόθεσης των δύο οργανώσεων, μαζί με ανένταχτους αγωνιστές, να στηρίξουμε από κοινού μια τέτοια πρωτοβουλία, με ένα πολιτικό πλαίσιο στόχων και εκτιμήσεων που, ναι μεν θα εκφράζει καταρχάς αυτούς που τη στηρίζουν, αλλά θα μένει ανοιχτό για όποιον επιθυμεί να ενταχθεί σε αυτή.
Μία πρωτοβουλία που όταν μορφοποιηθεί και ξεκινήσει την κοινή της παρέμβαση στο κίνημα θα δημιουργεί ταυτόχρονα το έδαφος με αργά αλλά σταθερά βήματα να δοκιμάζονται και να απαντώνται οι συγκλίσεις, οι αποκλίσεις και οι στοχεύσεις, με βάση τη σωρεία των ζητημάτων που θα προκύπτουν μέσα από την όξυνση της ταξικής πάλης.
