 |
| κυκλοφορεί από σήμερα |
Σε πρώτη φάση αυτές οι αποφάσεις μας, τις οποίες μέσα από το δικό του φυσικά σκεπτικό στήριξε και το Μ-Λ ΚΚΕ, οδήγησαν να πάρουν σάρκα και οστά οι πρώτες αποκρυσταλλώσεις αυτής της προσπάθειας κοινής δράσης μέσα από την Πρωτοβουλία για την ΑΑΣ. Το αντικειμενικό γεγονός (της διπλής εκλογικής αναμέτρησης), παρ' όλο που από μια άποψη καθυστέρησε την προσπάθεια αυτή, όπως έδειξαν οι πρώτοι μήνες μετά τις εκλογές και ιδιαίτερα ο Σεπτέμβρης με σημείο αφετηρίας τη ΔΕΘ, δεν μπήκε εμπόδιο και οι προσπάθειες αποφασίστηκε να συνεχιστούν πιο πλατιά, πιο επίμονα, με μεγαλύτερη ένταση και προφανώς επικαιροποιώντας και προσαρμόζοντας στις καινούριες συνθήκες το πλαίσιό της και την εκτίμησή της.
Σε κάθε περίπτωση, παρ' όλο που ο χρόνος που μεσολάβησε είναι πολύ μικρός, πολιτικά ήταν πολύ πλούσιος και πολύ συμπυκνωμένος έτσι ώστε το σήμερα να φαίνεται τόσο «αλλιώτικο» και τόσο «μακρινό» σε σχέση με πέρυσι. Την ίδια στιγμή βέβαια οι γενικότερες απαιτήσεις και ανάγκες του κινήματος και της πάλης παραμένουν πολύ υψηλές και επιτακτικές έτσι ώστε να μη δικαιολογείται κανένας εφησυχασμός και καμία «σιγουριά». Παρά τα φανερά σημάδια μετατροπής της οργής και της αγανάκτησης των μαζών σε κίνηση και αντίσταση το χρόνο που μεσολάβησε, με αποκορύφωμα τις ημέρες του Φλεβάρη που μας πέρασε, ο δρόμος για τη συγκρότηση του κινήματος και της εργατικής τάξης θα είναι μακρύς και δύσκολος. Όπως έδειξαν οι μέχρι τώρα (μετακαλοκαιρινές) αντιστάσεις αλλά και οι κινητοποιήσεις ενάντια στην πρόκληση Μέρκελ, τα σημάδια της επιτυχούς προσπάθειας του ντόπιου συστήματος και των ιμπεριαλιστών προστατών να ανασυγκροτήσουν και να φτιασιδώσουν το κλονισμένο πολιτικό τους σκηνικό είναι ορατά.
Οι συσχετισμοί παραμένουν αρνητικοί, παρ' όλο που η λυσσασμένη επίθεση σε βάρος του λαού βαθαίνει και επεκτείνεται. Η μακρά διαδρομή οπισθοχώρησης και ήττας του κινήματος έχει αφήσει πολύ ζωντανά τα σημάδια της, και αν σ' αυτά συνυπολογίσουμε τις συνέπειες από τα φανερά αδιέξοδα της γραμμής του ΚΚΕ, την προκλητικά συμβιβασμένη κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ και τη δορυφοριοποίηση της εξωκοινοβουλευτικής λεγόμενης Αριστεράς, μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί οι αντιστάσεις είναι ακόμη σκόρπιες, αναποτελεσματικές και όχι νικηφόρες.
Ας μην εφυσηχάζουμε, λοιπόν, ούτε να «κρυβόμαστε» πίσω από εκτιμήσεις-υπεκφυγές ότι «όπου υπάρχει καταπίεση υπάρχει αντίσταση». Το βάθος της επίθεσης θα είναι τέτοιο, οι κίνδυνοι που απειλούν του λαούς της περιοχής μας θα είναι τόσοι, που δεν μας επιτρέπουν να έχουμε το ρόλο του «παρατηρητή» που «προβλέπει» και «εκτιμάει». Δεν μας επιτρέπουν να «περιοριστούμε» σε μια στάση αναπαραγωγής και διατήρησης ως οργάνωσης (παρ' όλο που είναι σοβαρή μας υποχρέωση να την ενισχύσουμε). Πρέπει, αξιοποιώντας εμπειρία, στελέχη, δυναμικό και κυρίως τις εν δυνάμει δυνατότητες του κινήματος, να διεκδικήσουμε μέσα στην ταξική πάλη αναβαθμισμένο ρόλο. Ρόλο πρωτοπόρο στη θεωρία και στην πράξη.
Η σύσκεψη που προγραμματίζουμε μπορεί και πρέπει να γίνει αφετηρία για να μπει η οργάνωση, από την καθοδήγηση μέχρι τη βάση και επιδιώκοντας τη συμμετοχή των αγωνιστών εκτός οργάνωσης, σε μια γόνιμη και δημιουργική διαδικασία παραπέρα επεξεργασίας των στόχων και των καθηκόντων που απαιτεί η φάση στην οποία βρισκόμαστε. Η σύσκεψη μπορεί και πρέπει να δώσει το έναυσμα, ρίχνοντας το βάρος στα άμεσα καθήκοντα και στις άμεσες πρωτοβουλίες, να προσεγγίσουμε σειρά ζητημάτων που αφορούν τα μεσοπρόθεσμα καθήκοντα και τους μεσοπρόθεσμους προσανατολισμούς μας έτσι όπως τους περιγράφουν και τους οριοθετούν η γενικότερη στάση μας απέναντι στο καπιταλιστικό σύστημα και τον ιμπεριαλισμό.
Χωρίς λοιπόν να πέσουμε στο λάθος να αντιστρέψουμε τις προτεραιότητες και χωρίς αυταπάτες για τις δυνατότητες τις δικές μας αλλά και του κινήματος σ' αυτή τη φάση, πρέπει να ψηλαφίσουμε αυτές τις μεσοπρόθεσμες απαιτήσεις στο φόντο της γενικότερης οπτικής που έχουμε διαμορφώσει ως φυσιογνωμία όλα αυτά τα χρόνια. Όχι βέβαια σαν μια απλή «εσωτερική» παρόρμηση, ούτε σαν έκφραση υπόκλισης σ' έναν «ονειροπόλο» ακαδημαϊσμό, αλλά σε σύνδεση και στην υπηρεσία της ταξικής πάλης και του κινήματος.
Ας μην έχουμε «ενοχές» όταν προκύπτουν ζητήματα τέτοια ευρύτερης σημασίας και προοπτικής και δυσκολευόμαστε να τα «απαντήσουμε». Δεν φταίμε ίσως τόσο εμείς όσο η φάση και η περίοδος. Και η φάση αυτή έχει αναδείξει με πολλούς τρόπους και πολλές ευκαιρίες ότι η ταξική πάλη και οι αντιστάσεις ζητούν να φωτιστούν, να βρουν προοπτική και μέλλον έξω από τον καπιταλιστικό μονόδρομο. Σίγουρα συγκρούονται οι δυνατότητές μας με τις απαιτήσεις. Αλλά δεν έχουμε και από πού να περιμένουμε για να φωτιστούν πολλές πλευρές της πάλης που διεξάγεται και να αποκτήσουν προοπτική.
Δεν έχουμε να περιμένουμε από αλλού για να αποκτήσουμε σε μια πορεία μια ολοκληρωμένη ταξική ανάλυση για τη διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας, που είναι η βάση για τη χάραξη των καθηκόντων και της γραμμής της επαναστατικής και ανατρεπτικής διαδικασίας.
Σε κάθε περίπτωση, η άμεση, διπλή και επιτακτική προτεραιότητα που έχουμε είναι αφενός να ευνοήσουμε τις επιμέρους και ευρύτερες αντιστάσεις και αφετέρου να τις πολιτικοποιήσουμε, να τους δώσουμε ορίζοντα και προοπτική, να τις συνολικοποιήσουμε.
Πώς μεταφράζεται αυτό το άμεσο διπλό καθήκον είναι το βασικό περιεχόμενο της σύσκεψης. Ας σκύψουμε λοιπόν ακόμη πιο συγκεντρωμένοι και πιο αποφασισμένοι και ας δούμε πώς εξειδικεύεται αυτό το διπλό καθήκον.
-Στην αξιοποίηση του δυναμικού της οργάνωσης στη νεολαία, στις γειτονιές, στην αγροτιά, στους χώρους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για να πρωτοστατήσει στην οικοδόμηση και την προοπτική των αντιστάσεων.Δεν είμαστε πολλοί, δεν είμαστε πάντοτε έτοιμοι να παίξουμε έναν τέτοιο ρόλο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Για να έχουμε λοιπόν τη δυνατότητα να παίξουμε ρόλο που να δίνει καλύτερο στίγμα και να διαμορφώσει φυσιογνωμία, πρέπει να αλλάξουν πολλά και να αλλάξουμε σε πολλά και στο εσωτερικό μας αλλά και στη σχέση μας με το «έξω».
Στο πώς ενεργοποιούμε ακόμα και την πιο μακρινή σχέση μέσα στον κάθε χώρο. Στο πώς μελετάμε τους χώρους όπου θέλουμε να παρέμβουμε για να έχουμε γνώμη και άποψη για τη συμπεριφορά, την κοινωνική και πολιτική πρακτική του κόσμου στον οποίο απευθυνόμαστε. Στο πώς επεξεργαζόμαστε τους στόχους, τη γραμμή και τις μορφές που θα προτείνουμε για την προώθηση και την ενίσχυση των αντιστάσεων. Στο πώς επιλέγουμε τους συμμάχους σε σχέση με το εύρος και το χαρακτήρα της παρέμβασης, ιδιαίτερα στη φάση αυτή που έχουμε μπροστά μας και μια ακόμη πρόκληση, αυτήν της ΠΑΑΣ.
Πρέπει να γίνουμε πιο επίμονοι, πιο επιχειρηματολογημένοι, πιο αποφασιστικοί στην προώθηση της άποψής μας, σ' αυτή την εποχή της σύγχυσης και της θολούρας, που ταυτόχρονα έχει ανέβει το επίπεδο της διάθεσης του κόσμου να αντισταθεί. Πρέπει να «πιέσουμε» και να πείσουμε τον οποιονδήποτε αγωνιστή έχει μια κάποια σχέση μαζί μας αλλά και τους συμμάχους μας στην ΠΑΑΣ να ριχτούν σ' αυτό το καθήκον της σύνδεσης με τους χώρους και της ευνόησης των αντιστάσεων.
-Πρέπει να αξιοποιήσουμε όλες τις εσωτερικές λειτουργίες της οργάνωσης έτσι ώστε να μην παρατηρούνται αμηχανίες, καθυστερήσεις, αφωνίες και ήξεις-αφήξεις στην επεξεργασία γραμμής και στόχων, στη διαμόρφωση άποψης για τα όσα συμβαίνουν, ιδιαίτερα τώρα που μια σειρά μεσοστρώμματα θορυβούν και διαμαρτύρονται και μάλιστα δικαίως, φτάνοντας τις περισσότερες φορές να επισκιάζουν τα βογγητά και τις οιμωγές των εργατών, των προλεταρίων, των φτωχών, των ανέργων, των μεταναστών. Έχουμε λογική και αφετηρία να σκεφτόμαστε και να καταλήγουμε, αλλά δεν πρέπει να θεωρούμε ότι έχουμε λύσει τα πάντα και απλώς μας λείπουν «οι φορείς της άποψης» (όχι ότι δεν λείπουν κι αυτοί).Χρειαζόμαστε γραμμή και στόχους (δεν είμαστε σε όλους τους χώρους στην ίδια φάση) με τα οποία θα πορευτούμε άμεσα αλλά και θα προϊδεάζουμε για το «αύριο» στην εργατική τάξη και τους εργαζόμενους στη χώρα. Σ' αυτό το πλαίσιο πρέπει να βλέπουμε και την παρέμβασή μας (ήδη κάναμε βήματα) στους άνεργους και τους μετανάστες (αργούμε).
Μια παρέμβαση που στόχο της θα έχει (ανάλογα με την περίπτωση) την οργάνωση αυτής της πάλης σε κάθε επίπεδο με ευέλικτα και ανοιχτά σχήματα πάλης που θα συγκεντρώνουν δυνάμεις και δεν θα διασπούν. Ανάγκη που έτσι κι αλλιώς είναι επιτακτική και καθοριστική και για έναν ακόμη λόγο: τα «κενά» στην πάλη και στην οργάνωση της εργατικής τάξης θέλει να τα κλείσει και να τα καλύψει ο φασισμός και ο ναζισμός.
-Γενικότερα η λογική της οργάνωσης, της συλλογικότητας, της συμμετοχής πρέπει να κερδίσει έδαφος και αυτό δεν θα γίνει κυρίως και μόνο στο επίπεδο της ιδεολογικής και πολιτικής προπαγάνδας. Θα έρθει μέσα κυρίως από την καθημερινή πάλη, την καθημερινή σχέση όπου θα δοκιμάζονται και θα αναβαθμίζονται οι σχέσεις αυτών που σήμερα εμφανίζονται πρωτοπόροι με τους νέους αγωνιστές που θέλουν και πρέπει να μπουν στον αγώνα. Και φυσικά δεν αναφερόμαστε μόνο στο ζήτημα της οργάνωσης του κόμματος της εργατικής τάξης, αλλά και σε ολόκληρο το κεφάλαιο που αφορά την οργάνωση του ταξικού εργατικού κινήματος σε όλα τα επίπεδα και με όλες τις μορφές.Όπως επίσης πρέπει να αναβαθμιστεί στον καθένα μας και συλλογικά η αίσθηση και η πρακτική της περιφρούρησης και της διασφάλισης από τον ταξικό εχθρό των κατακτήσεων που έχουμε οικοδομήσει αργά και βασανιστικά. Δεν εννοούμε μόνο το ζήτημα της οργανωτικής μας προφύλαξης αλλά και το ευρύτερο κεφάλαιο του προφίλ και της φυσιογνωμίας που κατακτά ένας αγωνιστής έτσι ώστε να έχει ως «ασπίδα ασφαλείας» τις λαϊκές μάζες με τις οποίες παλεύει και αγωνίζεται μαζί και δίπλα. Τα οργανωτικά μέτρα μπορεί να μην αποδώσουν. Αυτό που περιγράφουμε όμως είναι πολύ πιο δύσκολο για το σύστημα να το χτυπήσει όσο και αν σκορπά την τρομοκρατία. Γι' αυτό, και χωρίς να τυχοδιωκτίζουμε, χωρίς να αριστερίζουμε, να προσπαθούμε να «εκτιθέμεθα», να γίνεται γνωστή η δράση μας και οι θέσεις μας. Πρέπει να έχουμε τελικά περισσότερη εμπιστοσύνη στις μάζες και στον κόσμο, γι' αυτό και χωρίς αυτήν δεν γίνεται τίποτε.
Συμπερασματικά, λοιπόν, και να μας ευχηθούμε καλή επιτυχία:
-Στηρίζουμε τις αντιστάσεις και τους δίνουμε πνοή και προοπτική.
-Πασχίζουμε για τη νικηφόρα έκβασή τους.
-Ενισχύουμε την Πρωτοβουλία.
-Αξιοποιούμε με κάθε μορφή το δυναμικό του αγώνα και της αντίστασης μέσα από την κοινή δράση.
-Επεξεργαζόμαστε γραμμή και στόχους με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες.
-Ψηλαφούμε το δρόμο του λαού και της εργατικής τάξης κόντρα και έξω από τον καπιταλιστικό μονόδρομο.
-Αποκτούμε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας και στις δυνάμεις του λαού.
-Βάζουμε τις βάσεις για την οικοδόμηση της πλατιάς κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας του Αριστερού Μετώπου για την Αντίσταση, τη Διεκδίκηση, την Ανατροπή.
-Ενισχύουμε την κομμουνιστική τάση στο κίνημα και τη σοσιαλιστική προοπτική στην κοινωνία.
-Παλεύουμε για την ενίσχυση της οργάνωσης και την αποκρυστάλλωση μιας σειράς πλατιών σχημάτων. Διαμορφώνουμε μια δημοκρατική, χωρίς καπελώματα, σχέση ανάμεσα στις διάφορες προσπάθειες όπου συμμετέχουμε.
