Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

18 Οκτ 2012

Στους δρόμους αγώνας και απεργία για τη ζωή και το δίκιο μας

Ο γερμανικός ιμπεριαλισμός και το νέο δίδυμο Μερκολάντ, παρά τις κόντρες τους, αγωνιούν για να διατηρήσουν την ευρωζώνη και την ΕΕ του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών. Νέοι και παλιοί άνεμοι στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο σύστημα της εκμετάλλευσης των λαών φέρνουν την ωμή βαρβαρότητα σαν νέα πραγματικότητα προκειμένου αυτό το σύστημα να αντιμετωπίσει την κρίση του και να συνεχίσει την καταδυνάστευση των λαών. Ούτε στη χώρα μας ούτε σε καμιά άλλη χώρα η αδηφαγία του κεφαλαίου πρόκειται να μετριαστεί σε 1 ή 2, σε 5 ή σε 15 χρόνια. Το μόνο όριο που ιστορικά έχει βάλει φρένο στη φυσική αδηφαγία του κεφαλαίου είναι αυτό που επιβάλλεται από την ισχυροποίηση της πάλης των λαών.
Αν θέλουμε να διδασκόμαστε από την ιστορία, μόνο όταν απειλήθηκε πολύ συγκεκριμένα η ύπαρξη του καπιταλισμού και οι ανατροπές και η οικοδόμηση κοινωνιών ανθρωπιάς από τους ίδιους τους λαούς μπήκαν στην ημερήσια διάταξη, μόνο τότε το καπιταλιστικό σύστημα κατέφυγε σε κεϊνσιανισμούς και άλλες υποχωρήσεις που τις ονόμασε «παροχές», «κράτος πρόνοιας» κ.λπ.
Σήμερα το σύστημα εκμεταλλεύεται την υποχώρηση των κινημάτων των λαών και περνά στην επίθεση. Όχι, δεν αποσύρεται ούτε συρρικνώνεται γενικά το κράτος! Απλώς αντιδραστικοποιείται. Αντί για γιατρούς και δασκάλους το σύστημα προσλαμβάνει αστυνομικούς, αντί για σχολεία χτίζει φυλακές και τα όποια απαξιωμένα σχολειά τα μετατρέπει σε αρένες απόρριψης και υποταγής για τα παιδιά των εργαζομένων. Το κράτος χωροφύλακας και φοροεισπράκτορας γιγαντώνεται για να διαχειριστεί την άγρια φτωχοποίηση του λαού και τη λεηλασία της χώρας από το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Μέχρι και οι πενιχρές συντάξεις των κατακαμένων αγροτών που με περίσσιο μόχθο παρήγαγαν μεγάλο πλούτο άλλες εποχές, πριν η ΕΕ τους διαλύσει, μπαίνουν ανελέητα στο στόχαστρο.
Η αδηφαγία του κεφαλαίου, αν δεν αποκρουστεί από την αποτελεσματικότητα των κινημάτων των λαών, δεν πρόκειται να σταματήσει πουθενά και ποτέ.
Ειδικά στη χώρα μας ομολογούν οι ίδιοι οι «γιατροί» δολοφόνοι της ΕΕ και του ΔΝΤ πως η λεγόμενη σωτηρία τελικά ήταν καταστροφή. Άλλωστε η πραγματικότητα μιλά από μόνη της.
Ουσιαστικά η καταστροφή έχει ξεκινήσει πολύ νωρίτερα, από τότε που το ντόπιο καθεστώς της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης του λαού παρέδιδε τα δικαιώματα των εργαζομένων, της αγροτιάς και της νεολαίας στον αντιδραστικό ευρω-μονόδρομο, πλουτίζοντας παραπέρα την ξενόδουλη αστική τάξη και ρημάζοντας τα δικαιώματα, τη ζωή του λαού και τη χώρα.
Σήμερα δεν επιχειρούν καν να πείσουν στα σοβαρά πως αυτά τα βάρβαρα μέτρα θα είναι τα τελευταία!!! Θέλουν να μας επιβάλουν την πραγματικότητα μιας νέας εποχής, όπου ο κόσμος της δουλειάς δεν θα έχει στο εξής κανένα δικαίωμα! Πως η στυγνή εκμετάλλευσή του θα διασφαλίζεται πλέον με μια σειρά ρήτρες και εγγυήσεις που είναι αλήθεια πως το ελεεινό πολιτικό προσωπικό παρέχει απρόσκοπτα στα ντόπια και ξένα αφεντικά του. Να τι επιχειρεί να εμπεδώσει η προκλητική επίσκεψη της εκπροσώπου της γερμανικής καγκελαρίας. Ταυτόχρονα θέλει ο γερμανικός ιμπεριαλισμός να μη μείνει πίσω στο μοίρασμα της λείας της νοτιοανατολικής Μεσογείου, όπως έμεινε πίσω στην περίπτωση της Λιβύης.
Δεν είναι λοιπόν μόνο η σαφώς αντιλαϊκή διαχείριση των ζητημάτων της κρίσης της ευρωζώνης για την οποία αγωνιούν οι Γαλλογερμανοί και οι υπόλοιποι ιμπεριαλιστές εντός και εκτός ΕΕ. Η βαθιά κρίση του συστήματος από την αρχή συμπλέκεται με τον άγριο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό.
Η περιοχή μας είναι από τις περιοχές του πλανήτη που απειλούνται άμεσα με τα μεγαλύτερα δεινά αν αργήσει κι άλλο η αποτελεσματική συγκρότηση των κινημάτων των λαών. Χρειάζεται άμεσα η ενίσχυση των υπαρκτών λαϊκών αντιστάσεων που αυτό τον καιρό στη χώρα μας έχει να κάνει με τον παλλαϊκό απεργιακό ξεσηκωμό για να μην περάσουν τα νέα βάρβαρα μέτρα. Αυτό μπορεί να κριθεί στους δρόμους, κόντρα σε κάθε λογής αυταπάτες που βάζουν τάχα πολιτικά, αλλά ουσιαστικά εκλογικίστικα και διαχειριστικά αιτήματα.
Στους δρόμους λοιπόν για να αποκρουστούν τα νέα και να καταργηθούν τα παλιά μνημόνια και τα βάρβαρα μέτρα. Στους δρόμους γιατί το φασισμό τσακίζουν αγώνες λαϊκοί. Για να σπάσουμε τη φασιστική κρατική τρομοκρατία και κάθε έκφραση του επίσημου και ανεπίσημου φασισμού.
Στους δρόμους και στην οργάνωση της αντίστασης γιατί μόνο έτσι μπορούμε να υπερασπίσουμε τη ζωή και το δίκιο μας.