Το τελευταίο διάστημα η ΠΟΕ ΟΤΑ κυκλοφορεί αγωνιστικές ανακοινώσεις, βγάζει αφίσες και καλεί σε κινητοποιήσεις τις μέρες που οι δήμαρχοι κλείνουν τα δημαρχεία και διαμαρτύρονται για τη χρηματοδότηση των δήμων. Καλλιεργεί αυταπάτες για τον ρόλο της τοπικής αυτοδιοίκησης και αμβλύνει τις αντιθέσεις δημάρχων και εργαζομένων, καλώντας τους να αγωνιστούν με το αίτημα των δημάρχων, αποπροσανατολίζοντάς τους από τα δικά τους ζωτικά προβλήματα.
Δεκαετίες τώρα, με κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, έφτιαξαν νόμους όπως Πολιτεία, Καποδίστριας, Καλλικράτης, στρώθηκε ο δρόμος, φόρτωσαν το οπλοστάσιό τους με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό, ενάντια στον εχθρό, εργαζομένους και λαό, για να περάσουν τη βάρβαρη επίθεση της φτώχειας, της ανεργίας, για να υλοποιήσουν όσα είχαν συμφωνήσει με την ΕΕ.
Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι το μακρύ χέρι του κράτους που μπήκε μπροστά για την ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής πρόνοιας, του νερού, της καθαριότητας, της υγείας. Οι δήμοι, οι τοπικές κυβερνήσεις όπως αποκαλούνται στο μνημόνιο, είναι οι πρώτοι διδάξαντες στην εφαρμογή αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων.
Οι δήμαρχοι λειτούργησαν δημοτικές επιχειρήσεις, το πρώτο βήμα για την ιδιωτικοποίηση, με την κοροϊδία της αποκέντρωσης και ανάγκασαν τον λαό να πληρώνει για υπηρεσίες που πριν είχε δωρεάν και οι εργαζόμενοι να δουλεύουν σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα. Έστησαν δημοτικά πολυϊατρεία, απέναντι από το ιατρείο του ΙΚΑ αντί να ζητούν να στελεχωθεί με προσωπικό το ΙΚΑ, έφτιαχναν δημοτική επιχείρηση ύδρευσης αντί να ζητούν επέκταση του δικτύου ύδρευσης, δημιουργούσαν δημοτικές επιχειρήσεις καθαριότητας αντί να προσλαμβάνουν προσωπικό στις υπηρεσίες καθαριότητας, λειτουργούσαν παιδικούς σταθμούς στις δημοτικές επιχειρήσεις αντί να προσλάβουν προσωπικό στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς. Έκαναν δυσβάστακτο το κόστος των παρεχόμενων κοινωνικών υπηρεσιών για τους πολίτες.
Κατάργησαν τη συλλογική σύμβαση εργασίας, την πλήρη δουλειά, επέβαλαν την ανασφάλιστη εργασία, τα μπλοκάκια και όποιο άλλο μέτρο οδηγούσε σε διάσπαση εργαζόμενων και κατάργηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους. Εφάρμοσαν τις πολλαπλές σχέσεις εργασίας και με ακόμη περισσότερους εργοδότες (ΜΚΟ, ΓΣΣΕ, φιλάνθρωποι, Εκκλησία και όλοι οι κερδοσκόποι που έστησαν μη κερδοσκοπικές εταιρείες), τις ιδιωτικοποιήσεις μέσω αναπτυξιακών συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα ή μέσω κοινωνικών συνεταιριστικών επιχειρήσεων και κατάργησαν στην πράξη τη συλλογική σύμβαση εργασίας, έχουν απλήρωτους εργαζόμενους, ακόμη και 24 μήνες.
Αυτοί τώρα κινητοποιούνται απαιτώντας τους παρακρατηθέντες πόρους. Οι παρακρατηθέντες πόροι είναι που δημιουργούν τα προβλήματα στους δήμους ή η αντιλαϊκές αντεργατικές πολιτικές που στόχο έχουν να καταργήσουν κάθε δικαίωμα σε εργαζόμενους και δημότες;
Οι δήμαρχοι θα ετοιμάσουν τις λίστες με τις απολύσεις. Αυτοί άφησαν τους δημότες τους έρμαια της ΔΕΗ, μη διαθέτοντας ούτε ηλεκτρολόγο να επανασυνδέσει ρεύμα, σε όσους το έκοβε η ΔΕΗ, αυτοί που βλέπουν τους δημότες τους να πνίγονται στη φτώχεια και έμεναν αμέτοχοι στους αγώνες των κατοίκων του δήμου τους.
Οι εργαζόμενοι να οργανώσουν τους δικούς τους αγώνες
Οι εργαζόμενοι πρέπει να οργανώσουν τους δικούς τους αγώνες, με τα δικά τους αιτήματα, τους μαζικούς, ενωτικούς, ταξικούς αγώνες. Η ακόμη μεγαλύτερη πολυδιάσπαση των εργαζόμενων με τους καινούργιους εργοδότες βάζει μπροστά το καθήκον για το άνοιγμα των καταστατικών πιο επιτακτικά σε όλους όσοι δουλεύουν στις υπηρεσίες των δήμων. Να αντισταθούν απέναντι στις χιλιάδες απολύσεις, να σταματήσουν τις ιδιωτικοποιήσεις, να διεκδικήσουν αυξήσεις στους μισθούς, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, δωρεάν υπηρεσίες για όλον τον λαό.
Να κάνουν συνελεύσεις, να συγκροτήσουν επιτροπές, να πάρουν αποφάσεις, να συντονιστούν με άλλους δήμους και να πάρουν τον αγώνα στα χέρια τους. Έτσι θα βρουν τους τρόπους να τραβήξουν τον αγώνα τους μακριά, θα αναγνωρίσουν τους εχθρούς και τους φίλους του αγώνα τους, θα πιστέψουν στη δύναμή τους. Θα ξεκαθαρίσει το τοπίο και θα γίνει φανερό γιατί η ΠΟΕ ΟΤΑ δεν τραβάει αγώνες, αλλά σέρνεται πίσω από τους δημάρχους. Τότε θα φανεί ότι η ΠΟΕ ΟΤΑ (απόλυτη πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ) δεν θέλει τους αγώνες, είναι υποταγμένη. Τότε θα βρουν ποια γραμμή πρέπει να ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι απέναντι στη ζωή χωρίς δουλειά και δικαιώματα, απέναντι στη βαρβαρότητα της ΕΕ και του ΔΝΤ. Τότε θα πάρουν τη ζωή και τους αγώνες στα χέρια τους.