Την Τρίτη 5 Μάρτη παίχτηκε στο νεκροταφείο της Αγυιάς Χανίων η τελευταία παράσταση του δράματος του Σάββα Παπαδόπουλου. Του «άτυχου» νεολαίου που, στα 21 του χρόνια, έφυγε από τη ζωή μαζί με τον Νίκο, συμφοιτητή του από τη Χαλκίδα. Αναφέρομαι στο τραγικό περιστατικό που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα, των 5 νεολαίων σπουδαστών στα ΤΕΙ Λάρισας, που στον 21ο αιώνα προσπάθησαν να ζεσταθούν με το μαγκάλι. Εκατοντάδες άνθρωποι παραβρέθηκαν στη κηδεία του, για να πουν το τελευταίο αντίο στο Σάββα και να συμπαρασταθούν στην οικογένεια του. Συμμαθητές του από το ΕΠΑΛ, καθηγητές και πολλοί γνωστοί και φίλοι, ιδιαίτερα Πόντιοι μετανάστες από τη Γεωργία. Ο Σάββας ήταν παιδί γονιών που ήρθαν από τη Γεωργία. Έλληνες ξενιτεμένοι, που η μητέρα πατρίδα, όχι μόνο δεν τους αγκάλιασε, όπως καυχιόταν το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης, αλλά όσο τους είχε ανάγκη τους ξεζούμισε και σήμερα στην πλειοψηφία, τους πέταξε στο καλάθι της ανεργίας. Γιατί και οι Έλληνες του Πόντου που ήρθαν στην Ελλάδα δεν είχαν καλύτερη αντιμετώπιση από τη μεγάλη μάζα των μεταναστών άλλων εθνικοτήτων. Οι μετανάστες είναι οι «ξένοι», όπου κι αν βρίσκονται, είτε σε άλλη χώρα, είτε στην πατρογονική τους. Αυτό το σύστημα το επιδιώκει και το αναπαράγει. Γιατί δεν θέλει το λαό ποτέ ενωμένο, τον θέλει διασπασμένο, για να μην έχει τη δυνατότητα να αντισταθεί .Οι γονείς του Σάββα δούλεψαν σκληρά όλα αυτά τα χρόνια, για να μπορέσουν να ζήσουν και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, όπως όλοι οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα οι μετανάστες. Κι αυτό κάνει τον πόνο τους ακόμη πιο μεγάλο. ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ; Μήπως είναι η κακιά στιγμή; Μήπως φταίει το αλκοόλ; Μήπως οι παρέες και η νεανική επιπολαιότητα; Μήπως...μήπως...; Όμως τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα, όσο κι αν προσπαθούν να μας μπερδέψουν για να αποποιηθούν τις ευθύνες τους οι κάθε λογής εκπρόσωποι του συστήματος. Πραγματικοί υπεύθυνοι είναι αυτοί που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, αλλά έχουν οδηγήσει με την πολιτική τους το λαό στην ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Μια πολιτική που υπαγορεύεται από τα ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα της ΕΕ και του ΔΝΤ, που καταργεί δικαιώματα και καταχτήσεις ολόκληρου αιώνα. Που μας στερεί το δικαίωμα στη δουλειά, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στις σπουδές, στη ίδια τη ζωή. Αυτής της βάρβαρης πολιτικής είναι θύματα ο Σάββας και οι φίλοι του και δυστυχώς δεν θα είναι τα τελευταία. Γιατί θα χρειαστούν κι άλλοι αγώνες και μάλιστα, με καλύτερη οργάνωση και με ξεκάθαρο προσανατολισμό, μέχρι να καταφέρει ο λαός πραγματικά να ανατρέψει αυτήν την πολιτική που μετατρέπει σε κόλαση τη ζωή του. Που στερεί στη νεολαία το δικαίωμα στις σπουδές, το δικαίωμα να ονειρεύεται και να δημιουργεί. Μέχρι να καταφέρει η εργατική τάξη να συγκροτηθεί σαν τάξη για τον εαυτό της και να ανατρέψει αυτό το σύστημα, που η μπόχα του πνίγει ολόκληρη την κοινωνία.
Χανιά 6-3-2013
Χαρτζουλάκης Γιάννης
