Κύπρος Από την «επιτυχία» της ένταξης, στα καταστροφικά «σχέδια Β»

Αλήθεια, πώς έγινε και μια από τις μεγαλύτερες «νίκες του ελληνισμού», δηλαδή η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ («νίκη» αντίστοιχη της ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, στη μετέπειτα ΕΕ- ΟΝΕ με τα... γνωστά αποτελέσματα), κατέληξε σε μια απόλυτη καταστροφή για την Κύπρο -όπως, βεβαίως, συνέβη και για την Ελλάδα;
Αν θυμόμαστε καλά (και η αλήθεια είναι ότι θυμόμαστε περίφημα), αυτές οι μεγάλες τάχα νίκες του ελληνισμού θα έβαζαν τόσο την Κύπρο όσο και την Ελλάδα στο ασφαλές λιμάνι της ανάπτυξης και της ευημερίας, θα αποτελούσαν στρατηγική ήττα των «αντιπάλων», καθώς θα έδιναν στις δύο χώρες την τιμή(!) να συμμετάσχουν σε ένα κλειστό κλαμπ προνομιούχων, στο οποίο οι «Βόρειοι και εξ' Ανατολών εχθροί» δε θα μπορούσαν ποτέ να εισέλθουν, οχυρώνοντας πολιτικά και οικονομικά τις δύο χώρες.
Το τι συνέβη στη συνέχεια είναι πλέον γνωστό σε όλους. Οικονομική ερήμωση και καταστροφή, πολιτικές λιτότητας και φτώχειας χωρίς τέλος, απαρέγκλιτη εφαρμογή των πιο βάρβαρων μέτρων με ΜΑΤ και βία. Από την άλλη, φόβος και πανικός σε κάθε επίσκεψη των ελεγκτών της τρόικας, σκληρή αντίδραση των ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ σε κάθε «λανθασμένη» απόφαση εναντίωσης του λαού στις επιταγές των δανειστών. Όσο για την «εθνική κυριαρχία, ανεξαρτησία και ασφάλεια», δεν αποτελεί καν θέμα συζήτησης για τους «εθνάρχες» του μνημονίου. Η εξάρτηση και υποταγή στους ιμπεριαλιστές εξασφάλιζε και εξασφαλίζει την «εθνική ανεξαρτησία και ασφάλεια» της χώρας!
Αν κάτι επιβεβαιώνουν απόλυτα οι εξελίξεις σε Ελλάδα και Κύπρο, αυτό είναι ότι η ένταξη στη ληστρική λυκοσυμμαχία της ΕΕ από δήθεν μεγάλη επιτυχία που θα έφερνε δημοκρατία, ευημερία και ασφάλεια, οδήγησε τελικά στα ακριβώς αντίθετα. Στην κατάργηση κάθε δημοκρατίας και στη μέσω διαταγμάτων διακυβέρνηση, στη φτωχοποίηση της κοινωνίας, στη φασιστικοποίηση και στην ανασφάλεια.
Η ευρωπαϊκή ιδέα για ισότητα, αλληλεγγύη και άλλα «γλυκά» προπαγανδιστικά ευχολόγια των ιμπεριαλιστών μετατράπηκαν σε ρατσιστικές και νεοαποικρατικές «απορίες» για το αν θα πρέπει οι φορολογούμενοι στις βόρειες χώρες να δουλεύουν, για να πληρώνουν τα σπασμένα των οκνηρών και διεφθαρμένων λαών του νότου.
Η επιβολή του να «σκεφτόμαστε με ευρωπαϊκά και όχι εθνικά-εθνικιστικά κριτήρια», επιβολή που αποσκοπούσε στην κατάργηση κάθε έννοιας εθνικής ανεξαρτησίας μετεξελίχθηκε στην... ευρωπαϊκή ιδέα εξυπηρέτησης των γερμανικών εθνικών συμφερόντων.
Αναμενόμενη η συνέχεια. Θα αγριεύει διαρκώς το ύφος και η συμπεριφορά των ιμπεριαλιστικών «εταίρων» της ΕΕ απέναντι στις προς «διάσωση» χώρες. Οι άλλοτε «φιλικοί εταίροι» της ΕΕ, τώρα απαιτούν υποταγή, αλλιώς απειλούν να μας διαλύσουν. Ή, όπως κομψά το περιγράφει η πρόθυμη, υποταγμένη και επίσημη δημοσιογραφία: σκληραίνει τη στάση της η τρόικα, προφανώς για το καλό των “άτακτων χωρών που αμελούν να μάθουν και να συμμορφωθούν από τα παθήματά τους”.
Ο παροξυσμός των ανταγωνισμών μεταξύ των βασικών ιμπεριαλιστικών κέντρων δεν μπορεί παρά να έχει θύματα χώρες και λαούς. Το λένε, άλλωστε, καθαρά, πιο καθαρά δεν γίνεται: Θα υπάρξετε ως χώρα και ως λαός, μονάχα ως χώρα που συμμορφώνεται στις υποχρεώσεις της απέναντι στους δανειστές, ως λαός υποταγμένων στις αναγκαιότητες και απαιτήσεις του χρηματοπιστωτικού κεφαλαιοκρατικού συστήματος. Κι όταν αρπάξουμε όλο τον πλούτο που... εσείς, οι τεμπέληδες, απαιτητικοί και οκνηροί εργαζόμενοι, παράγετε, όταν η μόνη αποδεκτή «δημοκρατία» θα είναι ιδιωτικού δικαίου και συμφερόντων, μονάχα τότε θα έχετε δικαίωμα στην επιβίωση.
Βέβαια, δεν είναι ακριβώς αυτές οι λέξεις που χρησιμοποιούν. Ο λόγος τους είναι συνεργατικός, δασκαλίστικος, με κατανόηση και «επιστημονικά τεκμηριωμένος». Μια τεκμηρίωση του τρόμου. Στα χέρια τους, άλλωστε, θεωρούν, ότι κρέμονται οι τύχες της ανθρωπότητας. Είναι μια γλώσσα ευθύνης! Είναι η γλώσσα που έμαθαν καλά οι διανοούμενοι του κεφαλαίου στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Σε πανεπιστήμια, ιδρύματα και ινστιτούτα με καθηγητές που αξιολογήθηκαν ως «επαρκείς». Πώς αλλιώς θα λειτουργήσει το μεγαλύτερο πλυντήριο ξεπλύματος μυαλών και μαύρου χρήματος που είναι ο καπιταλισμός!
Θα μπορούσε βέβαια να ισχυριστεί κανείς, ότι η κυπριακή «διάσωση» μέσω φορολόγησης-αρπαγής των καταθέσεων (απόφαση που πέρασε ομόφωνα στο Γιουρογκρούπ και την οποία ο κ. Στουρνάρας ψήφισε με χέρια ψηλά), στο βαθμό που αφορά καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ (όπως π.χ. πρότεινε ο «φίλος των μικροκαταθετών» Σόιμπλε), είναι μια ιδιότυπη εφαρμογή του...επαναστατικού συνθήματος “την κρίση να πληρώσουν οι μεγαλοκαταθέτες και το κεφάλαιο”. Ωστόσο, η κοροϊδία έχει τα όριά της. Τόσο η δεξιά όσο και ο αριστερή κοροϊδία. Είναι προφανώς ένα σύνθημα μιας αριστεράς του... κυβερνητικού συρμού. Προσοχή, λοιπόν, στο... κενό μεταξύ αριστερού συρμού και δεξιάς αποβάθρας.