Γεγονός είναι ένα: τα δύο αυτά παιδιά είναι θύματα της αντιλαϊκής πολιτικής που τσακίζει κόκαλα και έχει επιστρέψει το λαό σε συνθήκες διαβίωσης περασμένων δεκαετιών. Είναι η ίδια πολιτική που ευθύνεται για τις αυτοκτονίες που πληθαίνουν και ο ακριβής αριθμός τους δεν έχει εξακριβωθεί -όμως εκτιμάται ότι έχει ξεπεράσει τα 3000 άτομα- από την είσοδο στο ΔΝΤ. Είναι η ίδια πολιτική που δημιούργησε τους εξαθλιωμένους ανθρώπους που μαζεύουν τα σάπια φρούτα στις λαϊκές ή συνωστίζονται για λίγο φαγητό που μοιράζεται -και αυτό δεν κρύβεται με την λογοκρισία. Είναι η ίδια πολιτική που, σύμφωνα με μαρτυρίες γιατρών, έχει οδηγήσει σε επανεμφάνιση σοβαρών προβλημάτων υγείας, όπως η πνευμονία, τα οποία θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, αν υπήρχε θέρμανση στα σπίτια ή στα σχολεία. Είναι η ίδια πολιτική που εξωθεί τους μαθητές των σχολείων να λιποθυμούν από ασιτία.
Αλλά και ειδικά στο χώρο της παιδείας, γίνονται φανερά τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν πλέον οι φοιτητές. Η φοιτητική μέριμνα ουσιαστικά καταργείται στην πράξη. Πολλές οικογένειες δεν μπορούν να πληρώσουν τα νοίκια, πολλοί παρατάνε τις σπουδές για οικονομικούς λόγους. Το σχέδιο Αθηνά θα σήμαινε το τέλος των σπουδών για χιλιάδες φοιτητές, αν εφαρμοζόταν το αρχικό προσχέδιο. Και, φυσικά, θα οδηγήσει σε συρρίκνωση του φοιτητικού σώματος. Αυτό που πρέπει να αναδείξει το φοιτητικό κίνημα πάνω στο γεγονός, είναι το αυτονόητο, «δεν έχουμε τα στοιχειώδη για σπουδάσουμε, παγώνουν οι φοιτητές στα σπίτια τους».
Είναι λοιπόν αναγκαίο για το φοιτητικό κίνημα, αν θέλει να τιμήσει τη μνήμη των δύο φοιτητών, να μην μείνει στην περιγραφή της κατάστασης. Είναι αναγκαίο, για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των φοιτητών, να δείξει τους πραγματικούς ενόχους. Δεν είναι τιμή στα παιδιά να μην μιλάμε για το γεγονός. Δεν είναι τιμή για τη γενιά μας να επικρατεί σιγή. Δεν είναι τιμή, απέναντι σε ένα συνεχιζόμενο έγκλημα σε βάρος του λαού, να συγκεντρώνονται νεολαίοι με κεράκια, για συμβολικές διαμαρτυρίες.
Τιμή θα είναι να βγούμε στους δρόμους και να διεκδικήσουμε τη ζωή μας. Να πάρουμε πίσω αυτά που μας κλέβουν. Τιμή για τη γενιά μας θα είναι να μην κρυώνουν οι φοιτητές. Να μην πεινάει ο κόσμος. Να μην παρατήσουμε τις σπουδές για λόγους ταξικούς. Να έχουμε δουλειά. Να μην είμαστε εξαθλιωμένοι.
Αυτό είναι που φοβούνται τα αστικά ΜΜΕ, γι' αυτό την πρώτη μέρα υπήρξε μια ένοχη σιωπή απέναντι στο γεγονός. Σιωπή που ακολουθήθηκε από ύβρεις και εξοργιστική υποκρισία, όταν αυτά τα ανθρωποειδή άνοιξαν το στόμα τους. Με πρωτεργάτες τον γνωστό Άδωνι-μπουμπούκο και τον λούμπεν “νεοφιλελεύθερο” Τζήμερο, μας ενημέρωσαν ότι η τραγωδία είναι θέμα έλλειψης παιδείας. Και συγκεκριμένα ότι το μονοξείδιο του άνθρακα είναι θανατηφόρο. Έδωσαν γραμμή στα ΜΜΕ και αυτή η γραμμή “έπιασε” σε αρκετό κόσμο. Μάλιστα. Εδώ οφείλουμε να πούμε τα αυτονόητα. Και θα τα πούμε.
Η γιαγιά μου δεν ήξερε τι είναι το μονοξείδιο του άνθρακα, έβγαζε όμως το μαγκάλι έξω. Ο κόσμος δεν ήξερε τι είναι ο βάκιλος του Κοχ, πέθαινε όμως κατά χιλιάδες από φυματίωση. Η άλλη γιαγιά μου δεν ήτανε μαία, όμως ξεγεννούσε μόνη της, με κίνδυνο δικό της και των παιδιών, γιατί δεν υπήρχε άλλη δυνατότητα. Αλήθεια, αφού οι κκ Τζήμερος – Γεωργιάδης είναι τόσο φιλομαθείς, γνωρίζουν άραγε ότι στις χώρες του ΔΝΤ το προσδόκιμο ζωής πέφτει δραματικά -σε πολλές έως και 15 χρόνια; (Φυσικά και γνωρίζουν, αυτοί). Αυτή η γνώση, μπορεί μήπως να προφυλάξει έναν ολόκληρο λαό; Αυτή η γνώση δεν είναι αναγκαία για να προφυλαχθούμε από το γεγονός, ότι σύντομα θα πεθαίνουν πάλι άνθρωποι από την πνευμονία; Από το γεγονός ότι οι γυναίκες δεν θα έχουν να πάνε σε κλινική και θα γεννούν στο σπίτι;
Και αλήθεια, τα παιδιά των κκ Τζήμερου-Γεωργιάδη, έχουν ανάγκη να λάβουν τέτοιους είδους γνώσεις; Ή μήπως αυτά τα παιδιά έχουν εξασφαλίσει, ότι θα ανάβει το καλοριφέρ στο σπίτι; Μήπως η τάξη από την οποία προέρχεται κάποιος, δημιουργεί διαφορετικές ανάγκες στο τι πρέπει να διδαχθεί και τι όχι;
Ναι λοιπόν, είναι καλό να γνωρίζει ο κόσμος για το μονοξείδιο του άνθρακα, και για την εξέλιξη των ειδών (αυτή διδάσκεται στα σχολεία κ. Άδωνι;), και για το μποζόνιο του Χιγκς και για πολλά ακόμα. Αλλά το βασικό που πρέπει να γνωρίζει είναι η θέση του στην κοινωνία και οι ευθύνες που απορρέουν από αυτή. Γι' αυτό η φοιτητική αριστερά έχει ευθύνες να μιλήσει για το γεγονός και να αναδείξει τα ζητήματα. Γιατί χειρότερη προβολή στη μνήμη ενός εγκλήματος είναι η σιωπή.
Κ. Καμαρέτσος
