προδημοσίευση από τη στήλη Προβολές
Δίχως αμφιβολία ο Τσάβες θα μείνει στην ιστορία της Βενεζουέλας και του λαού της σαν ο ηγέτης που τους έδωσε αξιοπρέπεια και αυτοπεποίθηση . Η λατινοαμερικάνικη χώρα από συνώνυμο της διαφθοράς και της εγκληματικότητας, σχετικά άγνωστη στον κόσμο, έγινε σεβαστή και σημείο αναφοράς διεθνώς. Τα έβαλε με τους μισητούς βορειοαμερικάνους γιάνκηδες, επέζησε ενός πραξικοπήματος και μιας συνεχούς εξωτερικής πίεσης και υπονόμευσης και μίλησε στις καρδιές των εκατομμυρίων φτωχών σε όλη την Λατινική Αμερική. Μείωσε με τις πολιτικές που εφάρμοσε τις ανισότητες, την φτώχεια και τον αναλφαβητισμό, ανέβασε τους κοινωνικούς δείκτες και βελτίωσε την ζωή εκατομμυρίων. Δεν τα έκανε μόνος του. Από τα χρόνια της μεγάλης σφαγής, του λεγόμενου Καρακάσο και μετά, στηρίχτηκε στην δύναμη των λαϊκών μαζών που είχαν αφυπνιστεί ύστερα από δεκαετίες καταπίεσης και απόγνωσης. Εκμεταλλεύτηκε τα έσοδα από το πετρέλαιο και το γενικό κλίμα ανάτασης στην περιοχή με τις πολιτικές αλλαγές και την υποχώρηση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Ο Ούγκο Τσάβες δεν ήταν κομμουνιστής και γι αυτό δεν μπορεί να κριθεί σαν τέτοιος. Επηρεάστηκε από τα κηρύγματα του Μπολιβάρ, τον μαρξισμό, τα δεινά των ιθαγενών , τον σκανδαλώδη πλουτισμό και την εξουσία της λευκής μειοψηφίας, το παράδειγμα της Κούβας και κυρίως από την καταθλιπτική κυριαρχία του βορειοαμερικάνικου ιμπεριαλισμού στον νότιο κώνο της ηπείρου για πολλές δεκαετίες. Υπήρξε κληρονόμος και τμήμα ενός ρεύματος στην Λατινική Αμερική το οποίο σε διαφορετικές στιγμές και χώρες προσπάθησε να σπάσει την ολοκληρωτική εξάρτηση και κυριαρχία του ιμπεριαλισμού, να διαπραγματευτεί με άλλους όρους τον πλούτο της γης και των ανθρώπων και να ανοίξει έναν δρόμο μεγαλύτερης ανεξαρτησίας. Αυτό το ρεύμα διαπερνούσε και διαπερνά όλα τα κοινωνικά στρώματα και ανάλογα με την περίπτωση έχει απήχηση και σε τμήματα των ελίτ. Αρκετοί πριν από αυτόν, ηγέτες με αστικές , μικροαστικές η και στρατιωτικές καταβολές με την στήριξη των λαϊκών κινημάτων το προσπάθησαν ανεπιτυχώς σε διάφορες χώρες και ιστορικές στιγμές . Από την Γουατεμάλα μέχρι την Χιλή , το Περού και αλλού. Ο Τσάβες κατάφερε να κρατηθεί στην εξουσία και να εφαρμόσει ένα τμήμα των υποσχέσεων του. Απέτυχε να προωθήσει πιο ριζοσπαστικές αλλαγές μετά την ήττα στο δημοψήφισμα του 2007 , διέψευσε προσδοκίες για πιο βαθιές ανατροπές και προχώρησε σε συμβιβασμούς που ξένισαν ειδικά στο ζήτημα των σχέσεων με το καθεστώς της Κολομβίας και το αντάρτικο εκεί.
Ο λαός της Βενεζουέλας μπαίνει σε μια περίοδο δύσκολη, γεμάτη προκλήσεις και δοκιμασίες. Πολλοί είναι αυτοί που θέλουν μια ρεβάνς η στην καλύτερη περίπτωση μια μεγάλη στροφή στον λεγόμενο ρεαλισμό. Οι Αμερικανοί με διάφορους τρόπους και αποφάσεις έχουν δείξει πως επιδιώκουν μια επιστροφή στην περιοχή. Με τον ίδιο πνεύμα αντιμετωπίζουν το μέλλον και οι Δυτικοευρωπαίοι ιμπεριαλιστές. Αλλά και σε ορισμένες λατινοαμερικάνικες πρωτεύουσες υπάρχει προσμονή για να προσαρμοστεί το Καράκας σε πιο ήπια και συναινετική πολιτική. Αν και οι εκλογές για τον επόμενο πρόεδρο φαίνεται εκτός απρόοπτου πως θα μετατραπούν σε εκλογικό περίπατο για τον διάδοχο του Τσάβες τα δύσκολα θα φανούν μετά, όταν περάσει η πρώτη φάση της συναισθηματικής φόρτισης και συσπείρωσης. Ο λαός της Βενεζουέλας, οι εργάτες, οι νέοι, οι αγρότες και οι ιθαγενείς απέκτησαν όλα αυτά τα χρόνια μεγάλη πείρα στην μαζική πάλη. Αν πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους μπορούνε να πάνε τα πράγματα πολύ μακριά. Είναι οι μόνοι που μπορούν να εγγυηθούν πως η χώρα δεν θα πισωγυρίσει κοινωνικά και πολιτικά.
