• Στην ΑΓΕΤ η διεύθυνση ανακοίνωσε μονομερώς και ήδη εφαρμόζει την κατάργηση επιδομάτων και απαιτεί από τους εργάτες εκβιαστικά να υπογράψουν μειώσεις μισθών.
• Στο εργοστάσιο της ΣΟΒΕΛ (μεταλλοβιομηχανία, θυγατρική της ΣΙΔΕΝΟΡ) στον Αλμυρό η εργοδοσία θέτει το προσωπικό σε διαθεσιμότητα 3 εβδομάδες και υποχρεωτική άδεια 1 εβδομάδα από την 1η Μάρτη, επιδιώκοντας μέσα από την ανασφάλεια να μειώσει τους μισθούς.
• Οι Μύλοι Λούλη στην Σούρπη επέβαλαν μειώσεις μισθών.
• Στη Χαλυβουργία Θεσσαλίας (Μάνεσης) η εργοδοσία απαιτεί νέα παράταση στη μείωση μισθών 18% που έχει επιβάλει από το χειμώνα.
• Στην Artenius Hellas (VPI), χημική βιομηχανία στην Β΄ ΒΙΠΕ Βόλου, επιβλήθηκαν περικοπές σε επιδόματα και η εργοδοσία απαιτεί μείωση μισθών 30% !
• Στη χαρτοποιία ΒΙΣ ανακοινώθηκε εκ περιτροπής εργασία για 50 εργάτες.
• Επίσης, σε πολλά εργοστάσια, ενώ έχει επιβληθεί και εκ περιτροπής εργασία, οι εργάτες παραμένουν απλήρωτοι για μήνες.
Η επίθεση αυτή δεν έχει συναντήσει μέχρι τώρα σοβαρές αντιδράσεις από τη μεριά των εργατών και του συνδικαλιστικού κινήματος. Στην ΑΓΕΤ ετοιμάζονται συνελεύσεις με στόχο απεργιακές κινητοποιήσεις, ενώ οι εργάτες και το σωματείο της VPI αρνήθηκαν τις απαιτήσεις της εργοδοσίας με μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στην Επιθεώρηση Εργασίας. Από την άλλη, και αυτές οι αντιδράσεις αποτελούν ένα ελπιδοφόρο μήνυμα που μπορεί να αποτελέσει έναυσμα και για τους υπόλοιπους.
Η καταθλιπτική κυριαρχία των κυβερνητικών-εργοδοτικών εργατοπατέρων της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ στα σωματεία και το Εργατικό Κέντρο Βόλου και η γραμμή της υποταγής στις απαιτήσεις της εργοδοσίας («για να μην κλείσει το εργοστάσιο»), σκορπίζουν την απογοήτευση και την ηττοπάθεια στον εργατόκοσμο.
Η «Πρωτοβουλία Βόλου για την Αριστερή Αντι-ιμπεριαλιστική Συνεργασία» έβγαλε προκήρυξη και ξεκίνησε επισκέψεις-παρεμβάσεις στα εργοστάσια που σήμερα χτυπιούνται, σε μία προσπάθεια να θέσει το ζήτημα της οργάνωσης, της αντίστασης και της διεκδίκησης απέναντι στην κλιμάκωση της επίθεσης από την εργοδοσία. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει:
«Οι εργάτες και οι εργαζόμενοι δεν έχουν κοινά συμφέροντα με τους εργοδότες. Όσες υποχωρήσεις και αν κάνουν οι εργαζόμενοι για το «κοινό καλό» των επιχειρήσεων, οι εργοδότες κλιμακώνουν την επίθεσή τους απαιτώντας ακόμα μεγαλύτερες θυσίες, έχοντας σύμμαχο την τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, τους μηχανισμούς καταστολής του κράτους και τα «παπαγαλάκια» των ΜΜΕ. Το κεφάλαιο θα συνεχίζει να επιτίθεται όσο οι εργαζόμενοι υποχωρούν μπροστά στον εκβιασμό της ανεργίας, όσο είναι ανοργάνωτοι και δεν έχουν σφυρηλατήσει μεταξύ τους ισχυρούς δεσμούς ενότητας, αλληλεγγύης και συντονισμού.
Η μόνη δύναμη που μπορεί να σταματήσει την επέλαση αυτής της βαρβαρότητας είναι ένα παλλαϊκό-πανεργατικό μέτωπο αντίστασης, διεκδίκησης και πάλης. Μέσα από την οργάνωση των εργαζόμενων, τον συντονισμό της πάλης τους, την αγωνιστική αλληλεγγύη στους αγώνες τους. Σε κατεύθυνση αγωνιστική και ταξική που θα απομονώνει τους κήρυκες της ταξικής συνεργασίας-υποταγής και θα ξεπερνάει πρακτικές διάσπασης και λογικές κυβερνητικών αυταπατών και διαχείρισης».
