Σχέδιο «Αθηνά» Νο 2 Το δικαίωμα στις σπουδές στο στόχαστρο

Και να που, επιτέλους, είδαμε τη δεύτερη έκδοση του σχεδίου Αθηνά να ανακοινώνεται επίσημα την Τρίτη 19/3 από τον κ. Αρβανιτόπουλο. «Και τώρα μπορείτε να μείνετε ήσυχοι», αφού «οι μετακινήσεις των φοιτητών θα περιοριστούν από τις 15.000 -που προέβλεπε το αρχικό σχέδιο- στις 2.500». Όπως ανακοίνωσε το υπουργείο, «έχουμε ένα αποτέλεσμα που αντανακλά την μέγιστη εφικτή σύνθεση και συναίνεση όλων των συμμετασχόντων στην διαβούλευση».
Ας δούμε τώρα τη σκληρή πραγματικότητα και τι επιδίωξαν οι λεγόμενοι «συμμετέχοντες», με αφορμή την περίπτωση του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης. Όπου, σαν «αντίμετρο» για την αναστολή των μετακινήσεων τμημάτων σε Σέρρες και Φλώρινα, ήρθε η «ρεαλιστική πρόταση» των εσωτερικών συγχωνεύσεων. Την ίδια στιγμή, 3 τμήματα του ΤΕΙΘ μπαίνουν σε καθεστώς «μεταβατικότητας», με ορίζοντα την τελειωτική κατάργησή τους το 2018.
Αυτός ο τρομερός «ρεαλισμός» διακατείχε από την πρώτη στιγμή τις κυβερνητικές παρατάξεις, τους καθηγητές και τους τοπικούς παράγοντες (δημάρχους, κλπ), που εμφανίστηκαν σαν υπερασπιστές των φοιτητών και έκαναν τα πάντα, ώστε να μην περάσουν οι κινητοποιήσεις στα χέρια των σπουδαστών και των συλλογικών τους αποφάσεων.
Στο πνεύμα του ίδιου «ρεαλισμού» της κυβερνητικής πολιτικής, έρχεται η τελική ανακοίνωση, ότι τα τμήματα που θα καταργηθούν ή θα συγχωνευτούν είναι 129 (αντί για 94, όπως προβλεπόταν αρχικά), ενώ επιπλέον 26 μπαίνουν σε μεταβατικότητα. Και όλες αυτές οι «παραχωρήσεις» έρχονται σε μια «περίοδο βαθιάς δημοσιονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα», όπως συνηθίζει να υπενθυμίζει η κυβέρνηση. Μάλλον περιμένουν από τους φοιτητές και τους σπουδαστές «να πουν κι ευχαριστώ» για τους διακανονισμούς που παίζονται στις πλάτες τους.
Η ανακοίνωση ενός «εναλλακτικού σχεδίου Αθηνά» αποτελεί έναν πολιτικό ελιγμό από την πλευρά της Κυβέρνησης που απέχει χιλιόμετρα από τις πραγματικές απαιτήσεις σπουδαστών και φοιτητών, με σκοπό να κάμψει σε πρώτη φάση τις κινητοποιήσεις και να ικανοποιήσει τις ιδιαίτερες απαιτήσεις ενδιάμεσων παραγόντων (καθηγητών, δημάρχων, κ.ά.). Πετάει το μπαλάκι από το γήπεδο της «εσωτερικής μετανάστευσης», μέσω των μετακινήσεων, που θα σήμαινε άμεση διακοπή σπουδών για χιλιάδες φοιτητές, στο γήπεδο της «μεταβατικής εκκένωσης» τμημάτων και σχολών. Τα αντισταθμιστικά μέτρα που πάρθηκαν για κάθε «υποχώρηση» αναδεικνύουν, ότι στρατηγικός στόχος του σχεδίου παραμένει ανέπαφος: Να αφαιρεθεί το δικαίωμα στις σπουδές για δεκάδες χιλιάδες νεολαίους, αφού οι συγχωνεύσεις (ακόμη και στην ίδια πόλη) θα σημάνουν αφόρητες συνθήκες φοίτησης, σε ασφυκτικές υποδομές με την προοπτική μεγαλύτερης υποχρηματοδότησης σαν μοχλό πίεσης για την αύξηση του κόστους σπουδών. Σε συνδυασμό με την ένταση των ρυθμών φοίτησης και τις μαζικές διαγραφές που βρίσκονται στα σκαριά, είναι αμφίβολο το πόσοι από τους νέο-εισακτέους θα καταφέρουν εν τέλει να αποφοιτήσουν, ακόμη και προτού λήξει η «περίοδος μεταβατικότητας». Την ίδια στιγμή, αφαιρούνται από το μηχανογραφικό επιπλέον υποψήφια τμήματα, περιορίζοντας δραστικά τον αριθμό των εισακτέων για την επόμενη χρονιά, ιδιαίτερα όσων φοιτούν σε ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ. Και, αλήθεια, ποια «πτυχία με αντίκρισμα» υπόσχεται ο υπουργός στους εναπομείναντες φοιτητές, τη στιγμή που η ανεργία στη νεολαία σκαρφαλώνει ολοταχώς πάνω από το 60%; Και σε ποια επαγγελματικά δικαιώματα πρέπει να ελπίζουν όσοι θα αποφοιτήσουν από σχολές που ως το 2018 θα έχουν σβηστεί από το χάρτη;
Είναι καθήκον να ενταθεί η προσπάθεια σε κάθε σύλλογο, ώστε να μπουν στις πραγματικές τους διαστάσεις τα ζητήματα. Δεν υπάρχει βήμα πίσω, αλλά συνέχιση του αγώνα μέχρι τη συνολική ανατροπή του Σχεδίου Αθηνά. Αν χθες ήταν ο νόμος Διαμαντοπούλου, σήμερα είναι οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων και αύριο η απειλή της διαγραφής και των διδάκτρων. Είναι κρίσιμο για τους φοιτητές και τους σπουδαστές, εν όψει φοιτητικών εκλογών, να αναδειχθεί στο προσκήνιο η ανάγκη των συλλογικών αγώνων με αιχμή την υπεράσπιση του δικαιώματος στις σπουδές.