Η αυξημένη στρατιωτική δραστηριότητα (στρατιωτικές ασκήσεις μεγάλης κλίμακας) της Β. Κορέας σε ξηρά, αέρα και θάλασσα που επισημαίνεται από στρατιωτικούς κύκλους της Ν. Κορέας αποτελεί καταρχάς αυτό που μπορεί να ονομαστεί «πρώτη αντίδραση» της Πιονγιάνγκ στην έναρξη των αμερικανο-νοτιοκορεάτικων στρατιωτικών ασκήσεων 10.000 Νοτιοκορεατών και 3.500 αμερικανών στρατιωτών με βάση –τι άλλο;– το σενάριο μιας πιθανής επίθεσης από το Βορρά. Αυτά τα κοινά πολεμικά γυμνάσια Αμερικανών και Νοτιοκορεατών είναι ετήσια, πλην όμως τα εξελισσόμενα είναι σε σημαντικό βαθμό ενισχυμένα τόσο από άποψη ισχύος όσο και χρονικά.
Φέρεται ότι θα ολοκληρωθούν περί τα τέλη του Απρίλη, τροφοδοτώντας όλο αυτό το διάστημα την κλιμάκωση της έντασης όχι μόνο στην κορεατική χερσόνησο αλλά σε όλη την περιοχή. Ως αιτιολόγηση της ενίσχυσής τους παρουσιάζεται η νέα υπόγεια πυρηνική δοκιμή της Β. Κορέας στα μέσα του προηγούμενου μήνα, για την οποία λέγεται ότι ήταν από τις πιο πετυχημένες! Μάλιστα οι ειδικοί της προκαταρκτικής επιτροπής του Οργανισμού της Σύμβασης για την πλήρη απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών δεν εντόπισαν κανένα ίχνος των ραδιενεργών υλικών στην επιφάνεια του εδάφους. Λόγω της μη ύπαρξης ραδιενέργειας στο σημείο της έκρηξης, οι ειδικοί δεν μπορούν να προσδιορίσουν το είδος των καυσίμων που χρησιμοποιήθηκαν κατά την 3η πυρηνική έκρηξη στη Βόρεια Κορέα.
Σε απάντηση τόσο των πολεμικών ασκήσεων Ν. Κορέας και Αμερικανών όσο και των νέων κυρώσεων που επέβαλε το Σ.Α. του ΟΗΕ στη Β. Κορέα, η Σεούλ, πέρα από τη δική της στρατιωτική κινητοποίηση, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. Ο εκπρόσωπος της Κρατικής Επιτροπής Άμυνας ανακοίνωσε την «πλήρη ακύρωση» της συμφωνίας ανακωχής με την οποία τερματίστηκε ο Πόλεμος της Κορέας το 1953 και πλέον η Λαοκρατική Δημοκρατία της Κορέας «θεωρεί τον εαυτό της ελεύθερο από τις συνδεδεμένες με αυτήν υποχρεώσεις». Άμεση συνέπεια της κίνησης αυτής είναι η διακοπή της «κόκκινης γραμμής» του Ερυθρού Σταυρού που χρησιμοποιούν οι δύο πλευρές για να συζητούν περί επανασυνδέσεων χωρισμένων οικογενειών και αποστολών ανθρωπιστικής βοήθειας. Πάντως, η κατάργηση της «κόκκινης γραμμής» του Ερυθρού Σταυρού η οποία καθιερώθηκε το 1971 δεν είναι πρωτόγνωρη και εκτιμάται ότι είναι μάλλον συμβολική. Έχει διακοπεί πέντε φορές μέχρι τώρα (η τελευταία το 2010) και, όπως λέγεται, δοκιμαζόταν τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα.
Αυτή η συμφωνία «μη επίθεσης», η οποία αποτελεί τη νομική βάση στήριξης της ειρήνης στη χερσόνησο της Κορέας (και που ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ διαβεβαιώνει πως είναι ακόμα έγκυρη και σε ισχύ διότι υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και οι όροι της «δεν επιτρέπουν σε καμία πλευρά να αποδεσμευτεί μονομερώς»), δεν αποτελεί παρά την ιστορική αποτύπωση των συσχετισμών και της κατάστασης που διαμορφωνόταν στη χερσόνησο της Κορέας στις αρχές του ΄50.
Σήμερα το έγγραφο αυτό, πέρα από τους συμβολισμούς, αποτελεί και μια ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στο στάτους των προηγούμενων δεκαετιών και τις μελλούμενες ανατροπές στην ευρύτερη περιοχή. Μπορεί δηλαδή η αποχώρηση της Βόρειας Κορέας από τη «συμφωνία ανακωχής» και η «πλήρης ακύρωσή» της να μην είναι εντελώς απρόσμενη ενέργεια, κατά τη γνώμη πολλών αναλυτών, και άμεσα να μην έχει σημαντικές νομικές συνέπειες, είναι όμως μια κίνηση περισσότερο προωθημένη από τη συνηθισμένη ρητορική απειλών της Β. Κορέας, έχει πολιτικές συνέπειες και αντικειμενικά έρχεται να συμβάλει στην αύξηση της έντασης στην Κορεατική χερσόνησο.
Από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτή η συγκεκριμένη «συμφωνία ανακωχής» θεωρείται από όλες τις πλευρές προσωρινή και μάλιστα ότι πρέπει να αντικατασταθεί με μια πιο σοβαρή συμφωνία ειρήνης! Το ζήτημα ωστόσο δεν είναι να προκύψει ένα νέο κείμενο έπειτα από διμερείς ή πολυμερείς συναντήσεις, αλλά ποιους νέους συσχετισμούς θα έρθει να επικυρώσει αυτό. Και, όπως γίνεται πάντα, πρώτα διαμορφώνονται οι συσχετισμοί και μετά τα κείμενα.
Μέσα σε όλα αυτά, και κύρια μέσα απ΄ όλα αυτά, αντικειμενικά και ουσιαστικά οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές όχι μόνο ενισχύουν την ήδη ενισχυμένη στρατιωτική παρουσία τους στην περιοχή, αλλά ταυτόχρονα διαμορφώνουν μια κατάσταση που απλώνεται σε ολόκληρο τον Ειρηνικό. Πέρα από τις νέες βάσεις που προωθούν στη γύρω περιοχή, ενισχύουν και τη λεγόμενη «εθνική αντιπυραυλική άμυνά» τους από Αλάσκα μέχρι Καλιφόρνια.
Σύμφωνα με τα υπάρχοντα γνωστά στοιχεία που βγαίνουν από το Πεντάγωνο για τους νέου τύπου πυραύλους που προορίζονται για την αναχαίτιση των διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων, οι ΗΠΑ θα εγκαταστήσουν συνολικά στις βάσεις τους στην Αλάσκα και την Καλιφόρνια 44. Και όλα αυτά λόγω των πρόσφατων απειλών της Β. Κορέας να εξαπολύσει προληπτικό πυρηνικό χτύπημα στις ΗΠΑ!
Στο μεταξύ, όλο και πιο έντονα και εμφατικά γίνεται επίκληση στο Πεκίνο να λάβει ενεργότερο ρόλο η Κίνα ως μοχλός πίεσης προς το καθεστώς της Πιονγιάνγκ. Αναμφίβολα ο ρόλος της Κίνας είναι ρόλος «κλειδί» για τις εξελίξεις στο κορεατικό ζήτημα, αλλά ταυτόχρονα η Κίνα είναι και ο πραγματικός και ουσιαστικός αποδέκτης της πίεσης των ΗΠΑ. Είναι σημαντικός «παίκτης» και βασικός ανταγωνιστής των Αμερικανών στην περιοχή και από την άποψη αυτή η κορεατική χερσόνησος αποτελεί ένα ουσιαστικό μέρος του γεωπολιτικού παιχνιδιού που εξελίσσεται εκεί. Και ίσως δεν είναι καθόλου συμπτωματικό που η νέα όξυνση στην κορεατική χερσόνησο ξεκινούσε τη στιγμή που η διαδικασία διαδοχής στην εξουσία της Κίνας βρισκόταν σε εξέλιξη και ολοκληρώθηκε στις 15 Μάρτη, με την ανάληψη της προεδρίας από τον Xi Jinping και της πρωθυπουργίας από τον Li Keqiang.
Χ.Β.
