Ξανά στο δρόμο του αγώνα οι εργαζόμενοι στο Μετρό Θεσσαλονίκης. Άμεση επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων!

Βγήκαν στους δρόμους για να μην τους πετάξουν στο δρόμο οι εργαζόμενοι του Μετρό Θεσσαλονίκης, που από 1η Μάρτη ξεκίνησαν 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες, με αίτημα να μην απολυθούν -όπως είχε διαρρεύσει η ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΑΕ (κύριος του έργου) και η ανάδοχος κοινοπραξία "ΑΕΓΕΚ IMPREGILO-ANSALDO T.S.F.-SELI-ANSALDOBREDA"- οι 400 εργαζόμενοι στις αρχαιολογικές εργασίες του ΜΕΤΡΟ Θεσσαλονίκης (εργατοτεχνικό και επιστημονικό προσωπικό). Το πρόσχημα για τις απολύσεις είναι η έλλειψη αντικειμένου, η οποία όμως, όπως σημειώνουν οι εργαζόμενοι, δημιουργήθηκε τεχνηέντως καθώς υπάρχουν ακόμα χώροι προς αρχαιολογική διερεύνηση.
Το Σάββατο, τελικά, η εταιρία έκανε πράξη τα λεγόμενά της και προχώρησε στην απόλυση περίπου 450 εργαζομένων. Όπως αναφέρουν οι εργαζόμενοι, ο απώτερος στόχος της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΑΕ και της αναδόχου κοινοπραξίας είναι κοινός: επιδιώκουν μέσα από τις εκατοντάδες απολύσεις και τις "επαναπροσλήψεις", τις οποίες υπόσχονται, χωρίς να τις προσδιορίζουν χρονικά, να επιβάλουν την κατάργηση του συνόλου των ΣΣΕ που ισχύουν μέχρι σήμερα και να επιβάλουν για το σύνολο των εργαζομένων στο ΜΕΤΡΟ μισθούς πείνας σε συνθήκες γαλέρας. Οι μαζικές αυτές απολύσεις γίνονται στο ιδιαίτερα ευνοϊκό κλίμα που δημιούργησαν οι προηγούμενες απολύσεις 125 εργαζομένων το καλοκαίρι του 2012. Ανάμεσα στους απολυμένους τότε βρίσκονταν όλοι όσοι είχαν αναπτύξει συνδικαλιστική δράση το προηγούμενο διάστημα, υπερασπίζοντας τα συμφέροντα των εργαζομένων του ΜΕΤΡΟ Θεσσαλονίκης.
Οι εργαζόμενοι συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους με σκοπό την επαναπρόσληψη των συναδέλφων τους με μισθούς ίδιους με αυτούς που έπαιρναν πριν.
Η πολιτική των απολύσεων, της τρομοκράτησης του λαού και της εξαθλίωσής του θα συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς μέχρι να μπορέσουν οι εργαζόμενοι να σταθούν στα πόδια τους και να βάλουν ένα φρένο σ' αυτήν τη λαίλαπα. Μέχρι να ξαναπάρουν τη ζωή στα χέρια τους. Και όλοι αυτοί που ασκούν αυτή την αντιλαϊκή πολιτική σύντομα θα ξαναβρεθούν μπροστά στο ποτάμι της λαϊκής οργής. Γιατί όσο πιο αντιδραστική γίνεται η πολιτική τους, τόσο πιο σκληροί θα γίνονται και οι λαϊκοί αγώνες.