Οικονομικό ΝΑΤΟ;

Τεραστίων διαστάσεων ευρωαμερικάνικη συμφωνία εμπορίου και επενδύσεων αποτελεί σήμερα αντικείμενο διαλόγου ανάμεσα σε Αμερικάνους και Γερμανούς. Ένα είδος ΝΑΤΟ της οικονομίας με μεγάλο δέλεαρ και οφέλη ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού.
Άνοιγμα των ευρωπαϊκών αγορών για τις ΗΠΑ, εξισορρόπηση των ζητημάτων ανταγωνιστικότητας για τη Γερμανία.
Μόνο και μόνο το γεγονός ότι ΗΠΑ και ΕΕ έχουν αθροιστικά πληθυσμό 800 εκατομμύρια κατοίκους και ΑΕΠ ύψους 32 τρις δολάρια αντιπροσωπεύοντας το μισό της παγκόσμια οικονομικής δραστηριότητας και το 1/3 του διεθνούς εμπορίου, αρκεί.
Από το Δεκέμβριο του 1995 η ευρωαμερικάνικη σύνοδος στη Μαδρίτη είχε θέσει αυτό το φιλόδοξο στόχο για μια «Νέα Διατλαντική Ατζέντα». Οι διαπραγματεύσεις σταμάτησαν το 1998 με τη Γαλλία να μπλοκάρει λίγο αργότερα μια σχετική συμφωνία ανάμεσα στον τότε Επίτροπο της ΕΕ και τον υπουργό Οικονομικών του Κλίντον, φοβούμενη την υποβάθμιση της υπό την αγγλοσαξονική κυριαρχία και παραμερισμό της.
Το 2008 μετά την κατάρρευση του Γύρου Συνομιλιών της Ντόχα για το παγκόσμιο εμπόριο και την ιεράρχηση που επέβαλλε η κρίση οριστικοποιήθηκε η διακοπή κάθε επαφής.
Το ενδιαφέρον της νέας προσπάθειας βρίσκεται στο γεγονός ότι την πρωτοβουλία για το κάλεσμα την είχε αυτή τη φορά το Βερολίνο που υπερκεράζοντας τον γαλλογερμανικό άξονα συνέπραξε με τους Βρετανούς στην τελευταία και πιο πρόσφατη σύνοδο Κορυφής των Βρυξελών. Με μια ανακοίνωση των 27 δόθηκε –δια στόματος μάλιστα Μπαρόζο- το πράσινο φως για την έναρξη των διαπραγματεύσεων με τη δήλωση πως «θα αποτελέσει ισχυρό μοχλό εκσυγχρονισμού των οικονομιών μας».Ως ένδειξη καλών προθέσεων η ΕΕ ήρε την απαγόρευση εισαγωγής ορισμένων κατηγοριών ζώων που ίσχυε λόγω διαφορετικών «υγειονομικών προδιαγραφών». Ξέρετε οι Ευρωπαίοι πρωτοστατούν στην οικολογία όπως η ανιακή- σήμερα- Θάτσερ που έκλεισε τις ρυπογόνες βιομηχανίες άνθρακα για χάριν του….οικολογικού city.
H νέα διαπραγμάτευση θα ξεκινήσει τον Ιούλιο και αναμένεται μακρά πολύ περισσότερο αφού προβλέπεται σε όλη αυτή τη διαδικασία «ρυθμιστικής εναρμόνισης», το αμερικάνικο δίκαιο να υπερισχύει του ευρωπαϊκού.
Γιατί λοιπόν οι ευρωπαίοι (και ειδικά οι Γερμανοί) είναι διατεθειμένοι να προχωρήσουν σε αυτές τις θυσίες; Και με τι όρους θα παίξουν στο παιχνίδι που ήδη εξήγγειλε ο Ομπάμα στην καθιερωμένη ετήσια ομιλία του επεκτείνοντας παρόμοιες συμφωνίες σε Λατινική Αμερική και Ειρηνικό; Στις δύο του Φλεβάρη η Μέρκελ βρήκε «θετικά σημεία» στην προσέγγιση με τον Τζον Μπάϊντεν ο οποίος με τη σειρά του έκρινε μια συμφωνία «εφικτή»; Και γιατί τώρα;
Τέτοιες κινήσεις είναι φανερό ότι έχουν τεράστια γεωπολιτική σημασία και σίγουρα επηρεάζουν τη στρατηγική –εδώ και χρόνια –προσέγγιση με τη Ρωσία με βάση τα δίκτυα μεταφοράς υγραερίου.
Παράλληλα σχεδόν με τις προσεγγίσεις ΕΕ-ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα ανακοίνωσαν στρατηγικού χαρακτήρα συνεργασίας πρόσβασης της δεύτερης στα ενεργειακά αποθέματα της πρώτης…